BJ-Inc.nl

Het is wat aan de late kant, maar.......... 

Alecto Veteranen B – Noordwijk Veteranen B 1 – 5 

 De heenwedstrijd ging de geschiedenis in als de Gorilla’s in the Mist wedstrijd, nu was het gewoon weer een vertrouwd weerbeeld zoals ongeveer elke zondag. Dat betekent dus een zonnetje, dit keer met een wat stevige zeewind, maar uiteindelijk was het toch wel een heerlijk hockeyweertje (zeker als je uit de wind stond). 

Zoals elk seizoen is er een wedstrijd waarin sociale verplichtingen, jubilea en calamiteiten van een groot deel van de spelers samenvalt en er dus een groot gat in de selectie wordt geslagen. Dat was dus bij deze wedstrijd. De gehele as kon Noordwijk niet halen en dus was het tijd om de scouting heel hard aan het werk te zetten. 

Er werd over de eigen schutting gekeken, over de schaduw gesprongen en out-of-the box gedacht, en Diederik werd gevonden, die maar al te graag mee wilde spelen. Bekend van zijn grootste jaren bij Alkemade en nu eindelijk eens in het prachtige geel van Alecto te bewonderen. 

 Verder werd er een ingenieuze opstelling bedacht, onder het motto: “Wie er niet is, daar kunnen wij ons druk over maken.” Jay-C, die gewoon met twee gebroken ribben speelde, en daarover helemaal niet klaagde. De enige zorg was na afloop de dopingcontrole, maar als goed arts was dat voor hem geen enkel probleem. 

Verder was er nog het veld, het was sneller dan het eruit zag. Wat het toch allemaal wel weer wat ingewikkeld maakte. 

Kortom, de wedstrijd kon beginnen. 

De ingenieuze opstelling maakte meteen duidelijk dat het nog een beetje naar elkaar zoeken was. Diederik moest nog wat wennen aan de voor hem nieuwe tactiek en ook de nieuwe medespelers, wat natuurlijk ook andersom gold. 

En ondanks al die uitdagingen speelde de Alecto Veteranen B toch redelijk goed. Noordwijk had een paar zeer gevaarlijke spelers, maar dankzij het bloemencorso van de dag ervoor hingen er nog genoeg graspollen en andere hooikoortsverwekkende stoffen in de lucht, die maakte dat zij slechts enkele minuten voluit konden gaan en dan weer moesten rusten. 

Door een beetje pech en gewoon een goede strafcorner kwamen de Veteranen B toch 0 – 2 achter, wat niet helemaal het beeld van de wedstrijd weer gaf. De Veteranen braken echter niet, maar bogen slechts een beetje. 

Na weer een fraaie aanval, scoorde supertalent Jay-C (die met die gebroken ribben), alweer zijn vijfde van het seizoen. Met zijn backhand. En was er dus nog van alles mogelijk. 

In de rust had Michiel toch weer een primeur. Hij had bananen en sinaasappel bij zich. Deze energiebommen zouden zich in de tweede helft moeten uitbetalen. Wat ze in principe ook deden. 

Furieus begonnen de Alecto Veteranen B aan de tweede helft. Diederik begon zich zeer thuis te voelen tussen de andere gele shirts en begon met heerlijke passes te strooien. En zo het spelen over de flanken een hele nieuwe dimensie gaf. 

Echter, wat voor de winterstop nog een opmerkelijke kwaliteit was van de Veteranen B, heel makkelijk scoren, gaat na de winterstop een stuk moeilijker. Prachtige kansen, maar de bal wilde er niet in. 

 Door het furieuze aanvalsspel kwam er natuurlijk ook ruimte voor Noordwijk. Hadden zij in de mist al laten zien dat ze best konden hockeyen (als je dichtbij genoeg stond), nu in het zonnetje gaven zij nog een demonstratie. Handig en ook best knap counterde ze naar een 1 – 5 eindstand. 

 Een beetje vertekent, maar goed de scorebordjournalistiek laten wij maar over aan Co Adriaanse. 

K. Westerhuis (reageren? bj.westerduin@ziggo.nl) 

PS. Diederik, bedankt voor het meespelen! Ten eerste, omdat het leuk was, ten tweede omdat het weer de kwaliteit van de scouting van de Alecto Veteranen B. 

PS2. Gehoord langs de zijlijn: Als die Jay-C op zijn achtste was begonnen met hockeyen, dan was nu het nieuws geweest dat hij (en niet Teun en Taeke) uit het Nederlands elftal was gezet (en later weer geselecteerd). En dat met twee gebroken ribben. 

PS3. Over de Alectoshirtjes zouden we niets meer zeggen. 

PS4. Voor de meeschrijvende coaches, hier de gebruikte motivatiefilm. 

PS5. En natuurlijk ons strijdlied.

Na een nuttige rustpauze na een vrolijk Pasen, was het tijd om weer eens een goede wedstrijd te spelen. De tienklapper van voor de Pasen moest uit de benen en het hoofd worden gespeeld. En tegenstander Groen Geel was daarvoor de ideale tegenstander. 

Oud Shelltopman Jeroen van der Veer had dit team nog opgericht en sommige spelers waren erbij toen de Titanic verging (erg prettig om dit ook een keer te kunnen schrijven). 

 De door Pim de Zee scherp afgetrainde (en afgebeulde) selectie moest dit team helemaal aan gort kunnen spelen.

Het weer bleek iets minder dan van te voren de zon deed vermoeden. Er stond een scherpe, frisse wind en het is toch bekend dat de Veteranen B erg goed gedijen in fraai lentezonnetje, maar de tegenstander had daar net zo goed last van, dus daarover was niet te klagen.

De bedachte tactiek kwam er goed uit in de eerste helft. Mooie combinaties, vooral het verleggen van het spel, gecombineerd met prachtige solo’s en andere individuele acties maakten de wedstrijd het aanzien waard. Groen Geel kwam er eigenlijk niet aan te pas. Mochten ze al een keer over de middenlijn komen, dan waren daar Marc W., Onno van der V., Peter en Bob die de deur zeer overtuigend in het slot lieten zitten.

De aanval had echter wat moeite met de afwerking, waardoor de 0 – 0 nog erg lang op het bord bleef staan. Onnodig, want er waren kansen genoeg. Strafcorners, mogelijkheden om te tippen en uitgespeelde aanvallen, die net het laatste zetje miste.

Toen vond Stefan het welletjes. Hij pikte de bal ongeveer halverwege de helft van Groen Geel op, begon met een solo en liep zo de cirkel in. Zoals geleerd op de training (cirkel in en rammen), plaatste hij de bal zo heel subtiel, maar daardoor oh zo mooi in de hoek. 1 – 0. Stefan verklaarde later dat dit het tweede doelpunt was uit zijn gehele hockeyloopbaan, zeer waarschijnlijk ook de mooiste.

De ban leek gebroken, en het was tijd voor de sloop. Er werd een tandje bijgeschakeld, Onno van der V. schoof nog meer mee naar voren, Peter was immers niet te passeren achterin (één foutje is er geteld, maar die herstelde hij zelf). De Veteranen B was veel en veel beter, maar om een of andere duistere reden wilde de bal er niet in.

De druk werd echter steeds verder opgevoerd, en na een fraai passje van Onno van der V. maakte Koko de 2 – 0. Keeper Marc K. had op dat moment slechts één bal gehad en dat was ongeveer het gevaarlijkste dat Groen Geel de hele wedstrijd was geweest.

De tweede helft moest dus deel twee van het tactische plan worden uitgevoerd. Groen Geel moest compleet aan gort gespeeld worden. Dus nog een stapje harder, iets simpeler spelen en dus meer doelpunten maken. Op papier of op beeldscherm ziet dat er allemaal heel logisch en makkelijk uit. 

Maar de unieke situatie deed zich voor dat de Veteranen B te graag wilde. De gehele selectie wilde zo graag en zo gretig, dat het ten koste ging van het spel. Niet dat iedereen als een blinde naar voren ging rennen, maar er sloop wat slordigheid in het spel. Net iets te ingewikkeld willen spelen, de passes net niet zuiver genoeg. En ook de afwerking was net niet. Jay-C kwam nog het dichtste bij, voor de toeschouwers leek het ook net of de bal er in lag, maar uiteindelijk bleek hij toch naast te zijn.

Groen Geel kreeg kwam hierdoor iets dichter bij keeper Marc K., maar verder bleef alles achterin potdicht.

Hierdoor werd de eindstand dus 2 – 0. Een lekkere overwinning, de keeper die weer eens de nul hield, en door alle wonderlijke uitslagen is er opeens weer heel veel mogelijk.

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. Joost en Gary, bedankt voor het invallen voor onze fluitbeurt. Veel tevreden mensen gesproken, en niet alleen van ons team, maar ook van de teams die jullie moesten fluiten.

PS2. Complimenten aan allen voor de zeer puike bardienst die is gedraaid. Het broodje van de week was al voor 14.30 uitverkocht, waarbij niet vergeten moet worden dat Dames 1 en Heren 1 uit speelden.

PS3. Zoals bekend zouden we niets meer zeggen over de Alecto-shirtjes.

PS4 Voor de meeschrijvende coaches. Voor de broodnodige motivatie deze week dit.

PS5 Tot slot, ons strijdlied.