BJ-Inc.nl

Eindelijk was daar dan de wedstrijd van de waarheid. Na de merkwaardige wedstrijd tegen HDM ging het nu echt ergens om. Barendrecht kon kampioen worden, de Veteranen B konden nog een allerlaatste strohalm pakken om in de race voor de titel te blijven. Er stond dus best wel wat op het spel.

Marcel de R. was nog herstellende van zijn blessure en Onno van der V. was op hoogtestage in Duitsland. Dit betekende dat de opstelling weer zeer creatief in elkaar gedraaid moest worden.  Een tactisch hoogstandje werd bedacht. Michiel als voorstopper, met een simpele taak, namelijk de mandekking. Iets heel nieuws voor Michiel, maar hij had er zin in.

Evenals de rest van de selectie, die werkelijk messcherp op het veld kwam. Het weer werkte ook nog zeer goed mee, zeker voor een als mooi weer hockeyers bekend staand team als Veteranen B. Er viel hier iets te halen.

Vanaf de eerste minuut rook Veteranen B bloed. Het heerlijke Zetacomveld, zeer geschikt voor het spel van de Veteranen B, maakte het meteen tot een zeer interessant duel. Interessant omdat Michiel zijn taak zeer goed uitvoerde (slechts twee kleine schoonheidsfoutjes), Stefan op rechts altijd vrij stond en zeer gevaarlijk mee naar voren kon en eigenlijk gewoon omdat de Veteranen B onwaarschijnlijk goed stonden te hockeyen.

Koko had al heel snel een kans, Hans kreeg een reuze kans (hij volgde het voorbeeld van Stefan en ging ook mee naar voren) en vlak voor rust was Butcher ook nog heel dichtbij.

Barendrecht werd totaal verrast door dit hele goede spel en wist zich geen raad. In de eerste helft kwamen ze er nog een paar keer uit, maar Stefan redde de bal van de lijn. En dat was eigenlijk het enige wapenfeit van Barendrecht in die eerste helft.

Ondanks de kansen was het bij rust nog steeds 0 – 0. De tactiek voor de tweede helft was duidelijk. Zo doorgaan en om Arie Haan te citeren: “We hebben ze.”

Michiel bleek ondertussen echt een openbaring als voorstopper langzaam haalde Veteranen B de trekker over. De druk werd groter en groter en het doelpunt kon niet uitblijven.

Na het klassieke achterlijn halen van Eric P. nam Jay-C de bal aan, en scoorde op de manier zoals alleen hij dat kan. En eigenlijk is het ook niet te beschrijven, een soort achterwaartse back-hand. Bij het  turnen zouden ze het element de Jay-c noemen. 1 – 0.

Bij Barendrecht waren ze helemaal de kluts kwijt. Ze begonnen te praten, te mopperen en vergaten te hockeyen. Iets wat de Veteranen B helemaal niet vergaten. De ene vloeiende aanval na de andere volgde.  Op rechts, via Stephan  (Maicon), Eric P. en ook Bastiaan, die voor de wedstrijd nog 10 km had hardgelopen.

Op het middenveld heerste Willem en Marcel van D. Achterin waren Peter en Michiel de baas. Barendrecht kreeg in de tweede helft één kans, eigenlijk niet eens het vermelden waard, ware het niet dat de redding van Marc K. zo mooi was. (Al zei hij zelf dat het heel makkelijk was).

Na weer een aanval op rechts zette Eric P. Koko compleet vrij voor de keeper en was het dus 2 – 0. De wedstrijd was gespeeld. Barendrecht sputterde nog wat, maar de Veteranen B hadden ze compleet kapot gespeeld.

Wederom werd Barendrecht niet kampioen, voor het tweede weekend op rij. Het begint een trauma te worden. Alecto Veteranen B heeft nu weer een kleine kans op de titel, al hebben ze het niet meer in eigen hand. Maar er moet gewonnen worden.

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. Michiel, zo een wedstrijd spelen op de dag dat je zeven jaar getrouwd bent. Simone en Michiel gefeliciteerd met  jullie 7^e huwelijksdag.

 PS2. Jammer dat hockey geen jurysport is.

PS3. Over de (nieuwe) Alecto shirtje zouden we het niet meer hebben.

PS4.  Heren 8, complimenten voor het superleuk en goed georganiseerd Familietoernooi!

PS5. Voor de meeschrijvende coaches, dit was het motivatiefilmpje.

PS6. Tot slot, ons strijdlied.