BJ-Inc.nl

Eindelijk was daar dan de wedstrijd van de waarheid. Na de merkwaardige wedstrijd tegen HDM ging het nu echt ergens om. Barendrecht kon kampioen worden, de Veteranen B konden nog een allerlaatste strohalm pakken om in de race voor de titel te blijven. Er stond dus best wel wat op het spel.

Marcel de R. was nog herstellende van zijn blessure en Onno van der V. was op hoogtestage in Duitsland. Dit betekende dat de opstelling weer zeer creatief in elkaar gedraaid moest worden.  Een tactisch hoogstandje werd bedacht. Michiel als voorstopper, met een simpele taak, namelijk de mandekking. Iets heel nieuws voor Michiel, maar hij had er zin in.

Evenals de rest van de selectie, die werkelijk messcherp op het veld kwam. Het weer werkte ook nog zeer goed mee, zeker voor een als mooi weer hockeyers bekend staand team als Veteranen B. Er viel hier iets te halen.

Vanaf de eerste minuut rook Veteranen B bloed. Het heerlijke Zetacomveld, zeer geschikt voor het spel van de Veteranen B, maakte het meteen tot een zeer interessant duel. Interessant omdat Michiel zijn taak zeer goed uitvoerde (slechts twee kleine schoonheidsfoutjes), Stefan op rechts altijd vrij stond en zeer gevaarlijk mee naar voren kon en eigenlijk gewoon omdat de Veteranen B onwaarschijnlijk goed stonden te hockeyen.

Koko had al heel snel een kans, Hans kreeg een reuze kans (hij volgde het voorbeeld van Stefan en ging ook mee naar voren) en vlak voor rust was Butcher ook nog heel dichtbij.

Barendrecht werd totaal verrast door dit hele goede spel en wist zich geen raad. In de eerste helft kwamen ze er nog een paar keer uit, maar Stefan redde de bal van de lijn. En dat was eigenlijk het enige wapenfeit van Barendrecht in die eerste helft.

Ondanks de kansen was het bij rust nog steeds 0 – 0. De tactiek voor de tweede helft was duidelijk. Zo doorgaan en om Arie Haan te citeren: “We hebben ze.”

Michiel bleek ondertussen echt een openbaring als voorstopper langzaam haalde Veteranen B de trekker over. De druk werd groter en groter en het doelpunt kon niet uitblijven.

Na het klassieke achterlijn halen van Eric P. nam Jay-C de bal aan, en scoorde op de manier zoals alleen hij dat kan. En eigenlijk is het ook niet te beschrijven, een soort achterwaartse back-hand. Bij het  turnen zouden ze het element de Jay-c noemen. 1 – 0.

Bij Barendrecht waren ze helemaal de kluts kwijt. Ze begonnen te praten, te mopperen en vergaten te hockeyen. Iets wat de Veteranen B helemaal niet vergaten. De ene vloeiende aanval na de andere volgde.  Op rechts, via Stephan  (Maicon), Eric P. en ook Bastiaan, die voor de wedstrijd nog 10 km had hardgelopen.

Op het middenveld heerste Willem en Marcel van D. Achterin waren Peter en Michiel de baas. Barendrecht kreeg in de tweede helft één kans, eigenlijk niet eens het vermelden waard, ware het niet dat de redding van Marc K. zo mooi was. (Al zei hij zelf dat het heel makkelijk was).

Na weer een aanval op rechts zette Eric P. Koko compleet vrij voor de keeper en was het dus 2 – 0. De wedstrijd was gespeeld. Barendrecht sputterde nog wat, maar de Veteranen B hadden ze compleet kapot gespeeld.

Wederom werd Barendrecht niet kampioen, voor het tweede weekend op rij. Het begint een trauma te worden. Alecto Veteranen B heeft nu weer een kleine kans op de titel, al hebben ze het niet meer in eigen hand. Maar er moet gewonnen worden.

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. Michiel, zo een wedstrijd spelen op de dag dat je zeven jaar getrouwd bent. Simone en Michiel gefeliciteerd met  jullie 7^e huwelijksdag.

 PS2. Jammer dat hockey geen jurysport is.

PS3. Over de (nieuwe) Alecto shirtje zouden we het niet meer hebben.

PS4.  Heren 8, complimenten voor het superleuk en goed georganiseerd Familietoernooi!

PS5. Voor de meeschrijvende coaches, dit was het motivatiefilmpje.

PS6. Tot slot, ons strijdlied.

De competitie komt langzaam op zijn eind. Door alle vakanties en andere feestelijkheden stonden de Veteranen B opeens drie weken stil. Goed om alle pijntjes, lichte blessures en alle andere bekende kwaaltjes en dingen die aan het licht komen na een lang en slopend seizoen, even te behandelen en het sociale leven weer even op de rails te krijgen. Minder goed, om de scherpte in het team vast te houden.

Een lekker zonnetje maakte het weer zeer aangenaam om een wedstrijd te spelen en de Veteranen B mochten zelfs op het hoofdveld. Onder de kundige leiding van Hans Rozier werd het veld nog gesproeid  en dus lag er in een heerlijk zonnetje een perfecte mat voor een goede partij hockey.

Tegenstander HDM kwam ernstig verzwakt op Alecto aan, waardoor er een soort van jubelstemming in het team van de Veteranen B kwam. Toen meteen na de afslag Marcel van D. ook nog meteen scoorde bij zijn eerste balcontact in de eerste minuut leek het een hele vreemde middag te gaan worden.

J-lo en Bob grepen meteen in en gingen meespelen met HDM, waardoor de verhoudingen iets rechter werden getrokken. Bovendien was er na die snelle 1-0 een soort van gemakzucht in geslopen bij de Veteranen B, waar het hockey niet echt beter van werd.  En HDM was dan wel verzwakt, maar dat betekende niet dat er dan maar zo makkelijk gehockeyd kon worden.

HDM had ook door dat het niet zo lekker liep en ging een beetje meer op de aanval loeren. En wachten op een counter. Een handig iemand als laatste man en een minstens net zo handig iemand in de spits en het kon makkelijk gevaarlijk worden. Wat het dus ook deed. Tot vermaak van het publiek werd het 1-1.

De Alecto Veteranen B werden daardoor wel iets meer wakker, maar echt goed spelen deden ze nog steeds niet. Wel goed genoeg om het kleine beetje gevaar van HDM te elimineren, maar scoren bleef heel moeilijk. De keeper van HDM had een zeer ouderwetse keepersuitrusting aan, wat een soort van af angst gaf om voor het doelpunt te gaan.

Vele kansen volgden, maar de bal ging er niet in. Of wilde er niet in. Totdat Onno v.d. V. naar voren kwam de bal hard de cirkel insloeg, waarna Koko hem kon verlengen en scoren. 2 -1. Ruststand.

In de rust werd afgesproken om nu eindelijk eens normaal te gaan hockeyen. Niet teveel grappen, goed overspelen en goed gebruik maken van de ruimte op het veld.

Na de rust leek het even helemaal goed te komen. Een strafcorner en Willem maakte de 3-1, en niet veel later maakte Butcher ook nog de 4-1. En was het tijd voor de sloop.

Maar weer werd het spel rommelig, en werden er veel te veel kansen om zeep geholpen. HDM kon ook niet echt veel meer, en dus was de eindstand 4-1. Drie punten in de tas, nog twee krakers te gaan dit seizoen.

K.Westerhuis. (Reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. Leuk dat er zoveel moeders langs de lijn stonden op moederdag.

PS2. J-lo en Bob, complimenten voor jullie fair-play actie. En wie weet hoe ver we nog met deze fair-play komen, zie het voorbeeld van FC Twente.

PS3. Over de nieuwe shirtjes van Alcto zeggen wij niets meer. Wel opmerkelijk dat wij te weinig shirtjes hadden.

PS4. Natuurlijk weer voor de broodnodige motivatie. Hierrrrr…………..

PS5. En ons strijdlied.