BJ-Inc.nl

Na de twee verliespartijen was het duidelijk. Het roer moest om. Alles is nog steeds mogelijk, maar verder achterop raken was natuurlijk niet de bedoeling. Een goed resultaat was dus zeer gewenst.

Thuis op het waterveld, ook dat was een hele uitdaging. Het veld was optimaal geprepareerd, maar voor alle spelers, ook voor de tegenstander was het even wennen (ongeveer 70 minuten). Het blijft toch een andere manier van hockeyen, ondanks het feit dat er snel werd overgeschakeld naar een echte waterveldbal (wat dan wel weer een mooi woord voor wordfeud is). Maar de tegenstander had daar net zoveel last van, dus dat kon zeker geen excuus zijn.

De Veteranen B vlogen uit de startblokken. Vloeiende combinaties, zeer aanvallend spel, opkomende verdedigers, het zag er allemaal zeer fraai uit. Eric P. kreeg de eerste goede kans, maar de keeper wist nog net de bal te raken waardoor hij net naast ging. Het visitekaartje was gegeven.

Zoals al bekend is het scoutingapparaat van de Veteranen B zeer wijdverbreid en wordt er niet alleen op de hockeyvelden gescout, maar gewoon op elke plek waar veel mensen elkaar ontmoeten, bijvoorbeeld restaurants, winkelcentra of schoolpleinen. Vergelijk het met de honkbalcoaches die altijd bij het blikjeswerpen op de kermis op zoek zijn naar die ene hele goede arm.

Een van de laatste aanwinsten is Jay-C, een talent die echt overal op het veld uit de voeten kan. Nadat de eerste schermutselingen ontving Jay-C de bal op het middenveld, in zo naar het leek een vrij kansloze positie. Met een soepele stickbeweging stuurde hij echter drie man het bos in, maakte een paar meters en gaf de bal toen perfect mee aan Michiel die toen net op volle snelheid lag. Michiel liep gewoon recht naar het doel en er was geen stoppen meer aan. 1 – 0.

Was dit dan meteen de Jay-C show. Natuurlijk niet, dit bleek slechts een voorproefje. Een paar minuten later staat hij zo goed als op de achterlijn, en weet hij uit een bijna onmogelijke hoek te scoren. 2 – 0. Dit kon toch niet meer mooier.

Zelfs een beetje geschokt door deze show, werden de Veteranen B een beetje gemakzuchtig. De opperste concentratie was er niet meer, ballen werden te makkelijk ingeleverd, en Waddinxveen kon ook gaan aanvallen. Niet meteen heel gevaarlijk, maar een duidelijke waarschuwing werd afgegeven. Opmerkelijk zelfs, Waddinxveen maakte ongeveer op dezelfde manier als Jay-C de 2 – 1. Goed voorbeeld doet kennelijk goed volgen.

In de rust werd er even goed gezegd wat er moest gebeuren. En eigenlijk was dat heel simpel. Scoren, scoren, scoren. En natuurlijk de mouwen opstropen, bikkelen, en vechten.

De tweede helft speelde de Veteranen B weer erg goed, met goede combinaties, en ook het betere vechthockey. De bal wilde er echter niet in. Kansen voor Koko, Butcher, J-Lo, en Michiel, maar de bal ging er niet in. En daardoor bleef Waddinxveen in de wedstrijd. Peter gooide de boel achterin, samen met Marcel R. en Marc W. compleet op slot en het wachten was dus toch op een bevlieging. En die kwam van niemand anders dan Jay-C . Plukt de bal uit de lucht en omspeelt de keeper met een simpele stickbeweging. 3 – 1. Wedstrijd gespeeld, drie punten in de pocket.

Weer een goede overwinning op een prachtige lentedag. Concurrenten verspelen zelfs punten waardoor de Veteranen B weer terug zijn op de tweede plaats. Alles is nog mogelijk.

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. Douwe, bedankt voor het meespelen. Ik ga snel leren tellen.

PS2. Wil, bedankt voor het assisteren met het fluiten!!

PS3. We zouden niets meer over de shirtjes zeggen.

PS4 Jay-C. Por dios, wat een talent!!

PS4. Voor de meeschrijvende coaches, dit gebruikt ter motivatie.

PS5. En tot slot, ons strijdlied.

Na het verlies van vorige week was één ding snel duidelijk. Het moest heel anders. Eric P. stelde meteen zijn huis open voor een nuttig en belangrijk etentje. Doel: team-building, de neuzen dezelfde kant op, en ook dat iedereen zijn gedachten over de tweede helft van het seizoen kon uitspreken, waardoor er een nieuw doel geformuleerd kon worden. Uiteindelijk bleek dat doel gewoon hetzelfde doel als een week eerder. Kampioen worden!

Op de avond werd al snel iets duidelijk. Het eten was simpel maar heerlijk, de Caipirinha’s van uitmuntende kwaliteit. De neuzen stonden al snel dezelfde kant op (richting keuken, want zo lekker rook het!).

De zondag moest er dus gespeeld worden. Wederom een moeilijke tegenstander, want Pijnacker was de enige tegenstander die punten van Barendrecht had weten af te snoepen, er werd dus ook een zeer snel combinerende, technisch zeer vaardige tegenstander verwacht.

Gezworen werd dat de slapte van de eerste wedstrijd in de dug-out en het clubhuis achter te laten, en zeer scherp aan de wedstrijd te beginnen. De deken moest van het team worden afgegooid.

Hoewel er in het begin van de wedstrijd nog wat angst voor de tegenstander in het spel sloop, bleek Pijnacker lang niet zo vaardig en snel combinerend. Hierdoor moesten er toch kansen komen.

Eric P. liet zien dat zijn gastheerschap hem zoveel energie had gegeven, dat hij één van zijn beste wedstrijden van het seizoen speelde. Bovendien had Pijnacker erg veel mazzel een zeer fraaie bal net naast wist te tikken.

Maar absoluut scherp was het nog niet. Combinaties werden wel gemaakt, maar ook onnodig balverlies en foute passes. De schrik van vorige week zat toch nog in de benen.

Pijnacker had genoeg kwaliteit om hier handig gebruik van te maken, en de ruststand was dus 0 – 2. Niet nodig, maar goed, dat stond wel op het scorebord.

Totaal niet onder de indruk van de kwaliteit van Pijnacker, moest er in de tweede helft wat gebeuren. Het was de aanloop naar het heerlijke lenteweer, dus er werd gekozen voor 1-shirtje, de mouwen werden opgestroopt, wat gezegd moest worden werd gezegd.

Een heel ander Veteranen B stond daar in de tweede helft. Het bekende spelletje werd weer gespeeld. Zorgvuldig combinerend, mooie passes en vooral een enorme vechtlust. Dat de Veteranen B werden gefloten door twee kwaliteitsscheidsrechters maakte het ook heel interessant, hoewel de speelstijl van de Veteranen B een beetje moest worden aangepast. (Lees, iets meer techniek, iets minder lichaam).

Echter, een beetje pech, een wat andere interpretatie van de strafcornerregels, en uiteindelijk ook nog de paal, zorgde ervoor dat de gelijkmaker er niet in ging. Jay-C (wat een talent is dat toch), ondanks een bovenbeenblessure toch in spits, gaf na een fraaie actie, met de backhand de pass op Butcher die de 1-2 kon intikken.

De paal voorkwam de gelijkmaker, die zeker verdiend was. Meest positieve was dat de tweede helft eindelijk weer normaal gespeeld werd (de scheidsrechterlijke aanpassingen daargelaten). Bovendien is alles nog steeds mogelijk. En we krijgen ze allebei (Pijnacker, Barendrecht) nog een keer om tegen te spelen. Alles is nog mogelijk!!

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS1 Eric P. dank voor de gastvrijheid, de goede zorgen en de uitmuntende Caipirinha’s). Het was een mooie avond.

PS2. Het recept van het overheerlijke eten volgt nog.

PS3. Mooiste actie van de wedstrijd was van Eric P. (Who else)!! Die al uitglijdend op de achterlijn de bal nog net binnen wist te houden, en een zeer fraaie pass te geven.

PS4. Voor de meeschrijvende coaches en de broodnodige motivatie, hierrrrrrrrr

PS5. Tot slot, ons strijdlied: Hier dus.

Het is al donderdag, maar......

Na een zeer lange winterstop, zelfs weer met sneeuw en heel veel ijspret was het dan eindelijk weer zover. Eindelijk, eindelijk, eindelijk kon er weer gespeeld worden.

Na de succesvolle eerste helft van de competitie waren de doelen bijgesteld. Logisch ook, het vertoonde spel gaf daar alle reden toe. En het doel was heel duidelijk. De titel, voor niets minder zou er worden gegaan. En die ambitie moet je uitspreken, om een gemiddelde voetbaltrainer te citeren.

Maar drie maanden zijn lang. De onregelmatigheid van het wel trainen, niet trainen, de feestdagen, de sneeuw, het ijs en geen meetmomenten om te bepalen waar het team staat. Maakte van deze wedstrijd weer iets spannends.

Bovendien was de tegenstanders één van de belangrijkste concurrenten voor het grote doel, het kampioenschap. Maar goed die heeft dezelfde drie maanden moeten wachten op deze dag. En was er dus net zo klaar voor als Alecto Veteranen B.

Wat ook al snel gebleken was is dat de weergoden een zwak hebben voor hockeyend Nederland, want op de eerste competitiedag was het meteen schitterend weer. Bovendien begon de ziekenboeg ondertussen aardig leeg te lopen en kon Bob na nog meer maanden (stuk of 5) langzaam weer aan zijn ritme gaan werken.

Met een indrukwekkende selectie van 16 man werd er afgereisd naar Barendrecht. Er waren niet eens genoeg van onze prachtige shirtjes. Natuurlijk werd er een goede opstelling uit de hoed getoverd en kon er begonnen worden.

De trainingen van de afgelopen weken gaven aan dat Veteranen B zeer gretig en eager was. De vonken vlogen er van af. De verwachting was dus Barendrecht meteen het mes op de keel zou worden gezet. Het ging tenslotte ergens om. Dries Mertens zou zeggen: ”Dit is de kampioenswedstrijd.”

Helaas, drie maanden opbouwen naar deze dag was iets teveel van het goede. Waar bij andere sportevenementen al maanden naar een bepaalde ontmoeting/wedstrijd wordt uitgekeken is het meestal het geval dat de uiteindelijke ontmoeting erg tegen valt.

Alecto Veteranen B ging een beetje aan de opgebouwde hype ten onder. De vonken en de gretigheid van de training kwam er gewoon niet uit. De spanning zorgde voor lood in de benen. De combinaties liepen niet, en terugvallen op de simpele basis van het spel ging ook niet.

Barendrecht rook natuurlijk bloed en had geen last van zenuwen. En legde de Veteranen B op de slachtbank. De 1 – 8 eindstand was wat geflatteerd, maar het was de eerste verliespartij van het seizoen (na de herindeling).

Er is nog niets verloren, de Veteranen krijgen Barendrecht nog thuis en de competitie is nog lang. Dus snel de brokstukken bij elkaar rapen, de neuzen weer dezelfde kant op. Keihard trainen en vooral niet in paniek raken.

Zondag de derde titelkandidaat op bezoek. We zijn weer begonnen!!

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. Het was Douwe die de eretreffer maakte.

PS2. Douwe, bedankt voor het invallen.

PS3. We gaan niets meer zeggen over de nieuwe Alecto shirtjes

PS4. Voor de meeschrijvende coaches, hier het motivatiefilmpje, daar heeft het zeker niet aan gelegen.

PS5. En natuurlijk ons strijdlied. Hierrrrrrrrrrr