BJ-Inc.nl

Na een lange zomer (in ieder geval in tijd en maanden), veel bellen, regelen, meer bellen, mailen, faxen, toevallige ontmoetingen en natuurlijk niet te vergeten de mond op mond reclame was het op 11 september eindelijk gelukt. Er stond een team op het veld.

Overal zijn de mannen vandaag geplukt. Schoolpleinen, trainingsvelden, de kroeg en eigenlijk overal. Hoe het uiteindelijk gelukt is eigenlijk niet zo belangrijk. Wat vooral telde was dat iedereen tot op het bot gemotiveerd op het veld stond voor een lekker potje hockeyen.

Dat van iedereen nog niet bekend was wat precies de kwaliteiten zijn, was het nog een beetje experimenteren met de opstelling. Maar zelfs dat maakte niet uit. Toen de bal eenmaal ging rollen, kwamen de bekende instincten boven en was het gewoon weer hockeyen, daar waar we vorig seizoen waren gebleven.

En al heel snel leek het ook nog ergens op. Willem verdeelde op het middenveld, de verdediging was weer van graniet en hoeveel teams kunnen nu zeggen dat ze J-Lo in het team hebben, waarvan bleek dat die zelfs op links en rechts uit te voeten kon.

Souburgh dat al minstens 10 jaar samen speelde was overrompeld door de gretigheid en de passie van Alecto Veteranen B. Met slechts grote moeite konden ze de nul houden en over de middenlijn komen was voor hen ook een hele opgave.

Helaas bleek in het verloop van de eerste helft dat Souburgh vrij angstig naar Leiderdorp was gekomen en dus maar stevig had ingekocht. Een spits die nog in de overgangsklasse had gespeeld, nu wat ouder was maar zeker niet minder handig. Waardoor het uiteindelijk toch 0-1 werd.

Op het spel van de Veteranen B had dit verder weinig effect, de passie en gretigheid bleef er vanaf spatten. Marc hield het doel schoon, op spectaculaire wijze en Michiel liet zien hoe goed hij de regels ondertussen begreep. Precies op de randcirkel nam hij de bal aan en passte op Koko, die dus de 1-1 maakte. Wat ook de ruststand was.

In de tweede helft bleek echter dat Souburgh toch ook een redelijk goed aankoopbeleid had gevoerd. De wonderspits liet toch even wat van zijn kwaliteiten zien. Twee keer een lobje over de keeper. Het moet gezegd, zeer fraai. Jammer dat hij dan nog zo moest zeuren tegen de scheidsrechters.

Veteranen B probeerde het nog, een klassiek alles of niets, maar op het scoren moet nog een beetje getraind worden. De 1 – 4 eindstand is wat geflatteerd, want zonder wonderspits was het een zeer gelijk opgaande strijd. Bovendien zagen alle omstanders en kenners duidelijk dat er nog zeer veel rek in dit team zit. En onder de bezielende training van Pim de Zee gaat daar heel hard aan gewerkt worden.

K, Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. De eerste wedstrijd trok al veel publiek. Dit kan altijd nog meer, maar het was zeer leuk om te zien en te horen.