BJ-Inc.nl

Alweer de derde wedstrijd van het seizoen. En in de opmaat naar het feest der feesten, een heerlijk zonnige dag op een prachtig complex. Door een kleine miscommunicatie van de zijde van Rotterdam speelden de Veteranen B niet in het stadion, maar op veld 5. Dit gaf overigens wel de mogelijkheid om nog wat leuke stadsgenotes (die net 9-1 hadden gewonnen) uit te nodigen voor het optredend van Juicy Dice aanstaande zaterdag (daar over later meer) en zo ook de verjaardag van Koko te bezoeken.

Maar er moest natuurlijk ook nog gehockeyd worden. Een mysterieuze blessuregolf sloeg een beetje toe deze week, wat betekende dat er toch weer zeer veel tactische varianten uit de hoed getoverd moesten worden. Er was zelfs vooraf telefonisch overleg geweest hoe dit te doen.

Verder maakte Marc W. zijn debuut in een officiële wedstrijd. Als spijkerharde, intimiderende rechtsachter een zeer interessante tactische variant.

Al het gegoochel met de opstelling maakte dat het in de bakoven van Rotterdam toch weer een beetje zoeken was naar elkaar. En hoewel dat redelijk snel ging, was de vereiste scherpte nog net niet genoeg aanwezig en stonden de Alecto Veteranen B opeens 0-1 achter.

Tot grote paniek leidde dit niet, want het werd al snel duidelijk dat iedereen elkaar nu wel gevonden had. En ook wederom tot zeer interessant hockey leidde. Duidelijk was in ieder geval dat ook de Trimheren nog training hebben gehad van Tineke Blans. Keurig ballen langs de zijlijn (die is uiteindelijk ook je beste vriend), achterlijn halen en de bal kop cirkel spelen.

Alecto Veteranen B werd steeds gevaarlijker, de bal wilde er niet in. Dus viel het doelpunt aan de andere kant. Schitterende kans voor Marcel van D. maar het moed gezegd, goed gepakt van de keeper. De ruststand was dus 0-2.

In de rust werd besloten om nog 35 minuten de beuk erin te gooien. Het simpele spel van Tineke handhaven en vooral scoren. “Diep in het melkzuur gaan!!”, zei ooit iemand. Dat was dus het plan.

De tweede helft liet een heel ander beeld zien. Er werd heel goed gehockeyd. Simpel gespeeld, en er kwamen kansen. Eric P. leverde de bal keurig af op de kop cirkel, Koko stuitte op de keeper. Het was wachten op het doelpunt. En toen daar eindelijk de strafcorner kwam was het Onno van der V. die na een mooie variant de 1-2 insloeg.

Ondanks de strakblauwe lucht hing er meer in de lucht. Alecto Veteranen B speelde indrukwekkend goed. Marc W. en Peter die onpasseerbaar waren in de verdediging, Butcher die al valse rechterspits zich met de opbouw ging bemoeien en supertalent CJ die als Arjen Robben langs de linkerkant zo dreigend was dat hij er zelf van schrok.

En toch was het niet genoeg. Een lobje over de keeper van Koko werd van de lijn gehaald, andere ballen gingen net naast, de gelijkmaker wilde niet vallen.

De motor van Alecto Veteranen B was net te vroeg leeg. Waar 2-2 terecht zou zijn geweest, maakte Rotterdam in de laatste paar minuten nog twee doelpunten. Leuk voor de statistiek, maar erg geflatteerd.

Over de stijgende lijn en de rek in het team is al genoeg gezegd, maar een stijgende lijn is zeker te zien. Pas drie wedstrijden samen en dan al zo’n strijd kunnen leveren. Nog even de scouts van de Nederlandse topclubs staan weer langs de lijn.

K. Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl).

PS. Zaterdag 1 oktober van 19.00 uur bij de Marepoort: Juicy Dice!!! Met op lead-guitar en zang Onno van der V. en op drums Eric P.

PS2. Michiel, nummer 10 bovenop de stapel shirtjes is het begin van een mooie traditie!!

PS3. De dames van LOHC vonden onze shirtjes ook indrukwekkend mooi (misschien komen weekend dragen tijdens het feest der feesten?)

PS4. De nieuwe shirtjes zijn voetbalshirtjes.

PS5. Nog een week en zelfs iets minder!!!!!!

PS6. Ook deze week een motivatiefilmpje. Hierrrrrrrr (gratis te bekijken voor alle andere coaches, trainers en motivators).

Het is weer maandag, dus.......

Na het goede spel van vorige week was iedereen tot op het bot gemotiveerd om weer eens flink te gaan knallen. De reis naar de Nederlandse Biblebelt was dus snel gemaakt. Een scherpe selectie was klaar om te spelen. Willem was er helaas niet bij, want die ging de van Dam tot Dam doen (?). Dit geeft wel verwachtingen voor het loopvermogen voor de rest van het seizoen.

De opstelling moest dus weer flink aangepast worden, tactisch zeer interessante varianten werden uitgevoerd. Eric P. in de spits. Bovendien had CJ zich op de trainingen laten zien zich als een zeer interessante rechterspits aan het ontwikkelen was en die werd dus meteen in het diepe gegooid. Wat snel komt moet je ook snel brengen.

De scouting had ook nog Stefan weten te strikken, en de toss werd ook nog gewonnen. Wat kon er eigenlijk nog mis gaan.

Toch nog wel genoeg. Alle tactische varianten brachten in het “jonge” team de nodige verwarring, waardoor het zoeken was naar de juiste combinaties en gewoon het spelletje. Krimpen profiteerde hiervan door redelijk furieus uit de startblokken te komen. Maar de verdediging bleef staan en na een kwartiertje trokken de rookwolken een beetje op.

Alecto Veteranen B kon een beetje uit zijn schulp kruipen en Krimpen loerde op de counter. En dat loeren deden ze heel goed. Want uit een van die toch zeer snel uitgevoerde counters wisten ze te scoren en werd het 0 – 1.

Dit was de wake-up call die nodig was. De verwarring werd minder, de mouwen opgestroopt (en het was nog niet eens rust) en al snel was daar de eerste strafcorner. Michiel, wat een ongepolijste diamant is dat toch, en por dios wat een prachtig gestreken shirtjes, was zeer attent op de rebound en dus de 1 – 1.

Er was duidelijk iets te halen. Opvallend was dat de beste speler van Krimpen ook gele sokken had.

In de rust kon de mouwen niet worden opgestroopt, want dat was al gebeurd. Nog 35 minuten diep gaan, de hele week kan er hersteld worden. Paar tactische omzettingen, de zon kwam door, het moest gewoon gebeuren.

Het werd een zeer boeiende tweede helft. Een sportief gevecht op elke vierkante mm van het veld, vloeiende combinaties, gecombineerd met lange passes, prachtige kansen, maar ook ballen die over de stick stuiterden, afzwaaiers en suffe shootjes. Kortom, alles waarvoor de neutrale toeschouwer naar het hockeyveld komt. Helaas wilde de bal er niet in.

En ondanks het goede spel valt het doelpunt dan toch aan de andere kant. Tergend traag rolde de bal erin, maar die tellen ook natuurlijk. Uiteindelijk dus toch weer verloren. Opmerkelijk was dat na de wedstrijd meteen de zon ging schijnen. Dat was duidelijk een teken dat de zon nog steeds over Alecto Veteranen B schijnt. Het kan alleen maar beter gaan!!

K, Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

Ps. Hans, het was goed je weer op het veld te zien. En dan nog zo een assist geven.

Ps2. De nieuwe shirtjes van Alecto zijn voetbalshirtjes. Gelukkig hebben wij Michiel en onze bloesjes.

Ps3. Marc K. Vorige week die no-look redding, nu weer de pirouette. Elke week zo’n actie en het seizoen is geslaagd

Ps4. Het motivatiefilmje van deze week was van een van de allergrootste. Zie het hier

Ps5. Nog twee weken!!!!!

Na een lange zomer (in ieder geval in tijd en maanden), veel bellen, regelen, meer bellen, mailen, faxen, toevallige ontmoetingen en natuurlijk niet te vergeten de mond op mond reclame was het op 11 september eindelijk gelukt. Er stond een team op het veld.

Overal zijn de mannen vandaag geplukt. Schoolpleinen, trainingsvelden, de kroeg en eigenlijk overal. Hoe het uiteindelijk gelukt is eigenlijk niet zo belangrijk. Wat vooral telde was dat iedereen tot op het bot gemotiveerd op het veld stond voor een lekker potje hockeyen.

Dat van iedereen nog niet bekend was wat precies de kwaliteiten zijn, was het nog een beetje experimenteren met de opstelling. Maar zelfs dat maakte niet uit. Toen de bal eenmaal ging rollen, kwamen de bekende instincten boven en was het gewoon weer hockeyen, daar waar we vorig seizoen waren gebleven.

En al heel snel leek het ook nog ergens op. Willem verdeelde op het middenveld, de verdediging was weer van graniet en hoeveel teams kunnen nu zeggen dat ze J-Lo in het team hebben, waarvan bleek dat die zelfs op links en rechts uit te voeten kon.

Souburgh dat al minstens 10 jaar samen speelde was overrompeld door de gretigheid en de passie van Alecto Veteranen B. Met slechts grote moeite konden ze de nul houden en over de middenlijn komen was voor hen ook een hele opgave.

Helaas bleek in het verloop van de eerste helft dat Souburgh vrij angstig naar Leiderdorp was gekomen en dus maar stevig had ingekocht. Een spits die nog in de overgangsklasse had gespeeld, nu wat ouder was maar zeker niet minder handig. Waardoor het uiteindelijk toch 0-1 werd.

Op het spel van de Veteranen B had dit verder weinig effect, de passie en gretigheid bleef er vanaf spatten. Marc hield het doel schoon, op spectaculaire wijze en Michiel liet zien hoe goed hij de regels ondertussen begreep. Precies op de randcirkel nam hij de bal aan en passte op Koko, die dus de 1-1 maakte. Wat ook de ruststand was.

In de tweede helft bleek echter dat Souburgh toch ook een redelijk goed aankoopbeleid had gevoerd. De wonderspits liet toch even wat van zijn kwaliteiten zien. Twee keer een lobje over de keeper. Het moet gezegd, zeer fraai. Jammer dat hij dan nog zo moest zeuren tegen de scheidsrechters.

Veteranen B probeerde het nog, een klassiek alles of niets, maar op het scoren moet nog een beetje getraind worden. De 1 – 4 eindstand is wat geflatteerd, want zonder wonderspits was het een zeer gelijk opgaande strijd. Bovendien zagen alle omstanders en kenners duidelijk dat er nog zeer veel rek in dit team zit. En onder de bezielende training van Pim de Zee gaat daar heel hard aan gewerkt worden.

K, Westerhuis (reageren? Bj.westerduin@ziggo.nl)

PS. De eerste wedstrijd trok al veel publiek. Dit kan altijd nog meer, maar het was zeer leuk om te zien en te horen.