maandag 23 mei 2011
Alecto Heren 5 - Gouda Heren 5 2 - 3
Alecto Heren 5 – Gouda Heren 5 2 -3
Het einde van het seizoen komt dichter en dichter, de laatste thuiswedstrijd stond zelfs al op het programma. Hoewel de weermannen en vrouwen ons allerlei storm en wind beloofden, de wereld volgens sommige mensen zelfs zou vergaan en er ook nog in mei(!) een extra Sinterklaas Journaal op televisie kwam, scheen om 16.00 uur gewoon weer de zon en was het dus eigenlijk business as usual.
Een onverwachte blessure van Onno van der V. maakte dat de scouting toch maar nog aan het werk moest, de lijntjes richting Utrecht werden nog uitgeworpen, maar uiteindelijk bleek de toch ook voortreffelijke eigen jeugd genoeg kwaliteit te herbergen om de selectie compleet te maken.
Dat Heren 5 ondertussen al een naam heeft in het scouten van talenten is ondertussen bekend in de gehele hockeywereld. Zelfs zo bekend dat niemand minder dan Roelant Oltmans een kijkje kwam nemen bij de wedstrijd van Heren 5.
Nu alle randvoorwaarden voor de wedstrijd waren ingevuld kon de wedstrijd beginnen. Na het slappe spel op de zandvlakte van Leonidas nu dus op het heerlijke Zetacom (por dios, wat een veld). Dit was meteen te merken aan het spel. Rustig achterin rondspelen, hele scherpe passes, maar af en toe ook weer klassiek de hoekvlag. Inderdaad, alle facetten van het moderne hockey. Gouda, toch van het wat jongere segment van het seniorenhockey, was zeer overdonderd door het getoonde spel.
Ze hadden dus ook even tijd nodig om te beseffen dat ook zij niet op halve kracht de drie punten mee naar Gouda konden nemen. Hierdoor kwam er een zeer interessante wedstrijd. Gouda pakte een voorsprong met een wonderbaarlijke backhand, die hij waarschijnlijk nooit meer zal maken en vlak daarna werd het zelfs 0-2, met een wat suffe frommelgoal.
Heren 5 was hierdoor wat de kluts kwijt en leek de wedstrijd opeens gespeeld (een beetje als de Duitse bekerfinale, na de eerste goal van Jan-Klaas Hoentelaar). Maar ook hier werd Oltmans weer verrast met de enorme veerkracht van Heren 5. De hoofden werden opgericht en de jacht op doelpunten ging beginnen.
Werd de strafcorner van Jesper nog afgekeurd, de volgende, in de blessuretijd van de eerste helft, was raak. Luuk pakte de rebound en legde die heel lekker in het hoekje.
In de rust bleek dat Heren 5 nog meer talenten aantrekt. Coach Isis (dochter van Eric P.) gaf aan dat iedereen zijn plek moest houden, want dan konden we de bal kwijt. Niemand kon dat beter of duidelijker zeggen, dus stonden de neuzen meteen dezelfde kant op.
De tweede helft was zo nog interessanter dan de eerste. Een gevecht voor elke meter, lange solo’s, Rein die gewoon op de as van het veld, het hele veld overstak. Maar toch ook weer het klassieke hoekvlaghockey, wat Oltmans dus ook gretig opschreef in zijn notitieboekje. Uit het niets viel dan ook de 1-3, waar de 2-2 toch veel meer voor de hand had gelegen. Een tegenslag, maar ook maar heel eventjes.
Een kleine tactische omzetting achterin (zonder toestemming van coach Isis), en de druk werd groter en groter. Probleem was dat de bal er niet in wilde. Ondertussen werd er ook nog een beetje aan gallery-play gedaan. Gewoon een bal terugleggen op de keeper. Zo groot was het vertrouwen van Heren 5 dus wel.
Alleen de bal wilde er niet in. De druk werd groter en groter. En daar was Marcel, die eindelijk een gat vond, de met een heerlijke pass Frits zo vrij voor de keeper zette, dat die hem alleen nog hoefde aan te raken. 2-3.
De jacht werd daarna voortgezet, maar het lukte allemaal net niet. Jesper soleerde (ook over de as) rechtdoor naar de keeper, maar wist net niet te scoren.
Het gevecht ging dus helaas verloren, waar een gelijkspel toch zeker verdiend was geweest. Wel was het publiek de grote winnaar bij zo’n interessante ontmoeting en de complimentjesbokaal is ook leuk om mee te nemen. Alleen de punten, waar het uiteindelijk om draait gingen toch mee naar Gouda.
Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week, aangeboden door van Bolhuis Osteopathie:”Toen ik ging zitten, toen was daar wel een dipje.”
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS1. Jesper, Mik en Luuk bedankt voor het meespelen!
PS2. Dames 6, gefeliciteerd met jullie overtuigende overwinning en daarmee het kampioenschap. Vooral de 4-2 getuigde van zeer veel kwaliteit.
PS3. Dames 3. Kampioen worden in een wedstrijd waar bij de rust het publiek al de tel kwijt van het aantal doelpunten, dan ben je een zeer terechte kampioen. Gefeliciteerd!!
PS4. Frank en Dick. Een wedstrijd fluiten, zodat Dames 3 hun kampioensfeestje kan vieren, is ook van grote klasse. Bedankt, ook namens Dames 3 denk ik.
PS5. Coach Isis, bedankt voor het coachen.
PS56. Go Gators!!!
maandag 16 mei 2011
Alecto Heren 5 - Leonidas Heren 19 0-4
Het is weer maandag, dus.....
Alecto Heren 5 – Leonidas H19 0-4
Dat het ingewikkeld zou worden was in het begin van de week al duidelijk. De tenniscompetitie, de afsluiting van de A20, precies het stuk, waar ongeveer heel hockeyend Nederland (in ieder geval Zuid-Holland) over heen moet, griepgevallen en natuurlijk langlopende blessures. Een logistieke uitdaging lag op de loer, vooral omdat binnen het team het gevoel van richting, of het vermogen om op de juiste bestemming te komen, niet bij iedereen even goed ontwikkeld is.
Een kleine omweg via Delft, een sluiproute via Tropicana en ook nog een verhuisde club. En heel opmerkelijk, de TomTomfunctie voor alle hockeyclubs in Nederland, waarbij je Leonidas invoert en toch bij Victoria uitkomt. Raarrrrrrrr…….
Maar uiteindelijk stond Heren 5 daar toch weer met 12 man, en omdat invalaanvoerder de toss had gewonnen en voor de afslag had gekozen, kon er pas begonnen worden toen Heren 5 compleet was. Het veld was nagelnieuw. Evenals het complex, dat daar als zeer groot tussen veel multiculturele voetbalclubs uit de grond is gestampt. Nagelnieuw betekent veel zand, heel veel zand en een traag veld. Wat toch in het voordeel voor Heren 5 zou moeten zijn, als het allemaal iets minder snel gaat.
Het begin van de wedstrijd was een beetje zoeken, en vooral wennen aan het veld. Maar, al zal het orakel van Barcelona dat natuurlijk weer ontkennen, daar hebben 22 spelers last van. Het werd een soort grashockey met kunstgrasinvloeden. Dus mooi combinatiespel afgewisseld met de bekende bal op de hoekvlag. Zand dat overal heen vloog. Spijkerharde passen die werden afgewisseld met totaal mislukte rolletjes.
Maar al met al werd er best aardig gespeeld. Alleen speelde Leonidas net iets slimmer. En scoorde (hoewel het eigenlijk best lucky goals waren). Bovendien werden de mouwen ook niet vanaf de eerste minuut opgestroopt, lag er een deken over de ploeg.
De rust gaf toch nog het gevoel dat er de tweede helft misschien wat mogelijk was, want ondanks de deken was het spel dus redelijk, en met een paar tandjes erbij moest er dus wat te halen zijn. Dus de bekende neuzen gingen dezelfde kant op, de mouwen werden opgestroopt, en werd er besloten heel diep in het melkzuur te gaan.
Theorie en praktijk zijn echter heel verschillend. De deken bleef op de ploeg liggen, het bleef wat slapjes. Er kwamen kansen en zelfs een enkel schot tussen de palen, maar de echte overtuiging ontbrak een beetje. Hierdoor de 0- 4 eindstand. Het blijft toch een beetje geflatteerd. Nog twee wedstrijden, langzaam maar zeker slepen we ons naar het einde van de competitie.
Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week aangeboden door Van Bolhuis Osteopathie: “Je moet kijken waar de mensen staan.”
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS. Rogier, Luuk en Ronald, bedankt voor het meespelen! Echt super dat jullie de hele toeristische route wilden mee maken en toch nog ademloos naar de wedstrijd hebben geluisterd.
PS2. Het blijft opvallend, zo’n hele grote “blanke” hockeyclub tussen minstens drie “multiculturele” voetbalclubs.
PS3. Ook opvallend, Surinaams/Antilliaans damesvoetbal.
PS4. Wederom opvallend. Voetbalbestuurders, directeuren, management, die hun partner meenemen naar hun werk.
woensdag 11 mei 2011
Alecto Heren 5 - HDM Heren 9 0 - 5
Alecto Heren 5 – HDM Heren 9 0 – 5
Na een pauze van ongeveer drie weken, was het nu toch echt tijd om de draad weer op te pakken. Het weer was in die drie weken compleet veranderd, krankzinnige warmte en bedenk, het is pas begin mei. En dan komt ook nog de koploper op bezoek. Die ook nog kampioen kan worden. Bovendien ook nog met een duidelijke (zij het wat onnozele) missie naar Leiderdorp. Want bij 7-0 hadden ze 150 doelpunten voor.
Dit soort dingen moet je natuurlijk nooit zeggen voor een wedstrijd, want dat is natuurlijk heel makkelijk te gebruiken om iedereen op scherp te krijgen. Voor zover dat nog nodig was.
De scouting had ook nog wat werk gedaan en zo gezorgd dat de opmerkelijke rentree van Ronnie. Nog opvallender, Heren 7 had hem meegenomen uit Den Haag. Maar hij was er in ieder geval
De wedstrijd dus, in een complete bakoven die Zetacomveld heet. De opstelling compleet in elkaar getimmerd en iedereen scherp tot op het bot. Wat al snel bleek in de wedstrijd. HDM combineerde leuk, maar het bracht ze nergens (hebben we dat ook niet af en toe bij Barcelona gezien). De verdediging stond als een huis. Het was over mijn lijk, en tot hier en niet verder.
HDM bleek echter toch wel zeer aardig te kunnen hockeyen, waar Heren 5 slechts kon loeren op een counter. Die kansjes kwamen er ook, maar het waren slechts kansjes.
HDM bleef geduldig wachten op de doelpunten en die vielen dan ook. Maar niet in het tempo waar ze eigenlijk op hadden gerekend en dat viel ze een beetje tegen. Wat ook in hun spel te zien was. De 2 – 0 ruststand gaf goed aan hoe hard Heren 5 had gevochten, in die toch wel vrij belachelijke hitte.
In de rust werden even wat dingen duidelijk gemaakt, interim-coach Pim gaf het team wat keuzes (of dat verstandig is, daar zijn complete boekenkasten over coaching over vol geschreven), en dus was het duidelijk. 35 minuten keihard vechten.
En keihard vechten werd het. Iedereen ging volop in de strijd. Er werd ook nog zeer aardig gehockeyd, maar vooral de inzet van het complete team maakte indruk. Zoveel indruk dat zelfs de speler van Heren 1 kwamen kijken naar de fysieke (maar faire) strijd die op het Zetacom werd geleverd.
Uiteindelijk bleek HDM toch een maatje te groot, en konden ze de wedstrijd met 5-0 winnen. Wat zeker niet de doelstelling was toen ze naar Leiderdorp afreisden. Wel zijn ze kampioen en daar passen slechts felicitaties.
Een zeer goede wedstrijd dus, al doet het resultaat anders vermoeden. Zelf verklaarde HDM dat dit een van de moeilijkste wedstrijden van het seizoen was. En bedenk, het Nederlands voetbalelftal verliest ook altijd van de latere kampioen.
Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week aangeboden door van Bolhuis Osteopathie: “Warm!!! Je moet mijn spullen eens aan doen en dan klagen dat het warm is!”
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl).
PS. Bjorn, Koen, JW, Ronnie en ook Jesper natuurlijk, bedankt voor het meespelen!!!
PS2. Het einde van het seizoen nadert, maar Heren 5 is al veilig.
PS3. Bekerfinale, Moederdag en dan ook nog een TD, dat is misschien niet de beste timing.
PS4. Martin Solveig is na 18 weken gewoon weer aan het stijgen in de hitparade (en terecht)!
