BJ-Inc.nl

Het is weer maandag, dus......

Na het vertoonde spel van vorige week en ook de scherpte van de trainingen van de afgelopen weken, was het duidelijk dat er iets in de lucht hing. De reis naar Rotterdam ging dan ook in een zeer goed humeur, de wedstrijd (of de selectie) kreeg zelfs een thema: De reünie.

Robbert weer terug op de hockeyvelden, dat is al mooi, Maurits die meedeed, met het gehele gezin langs de lijn en Pascal die in de tweede helft nog even kwam buurten. Daarnaast had het scoutingapparaat niet stil gezeten, Björn en Vos waren gehaald en de parel van de talentpool Michiel kreeg zelfs zijn eerste basisplaats. Het was duidelijk dat Alecto Heren 5 iets kwam halen in Rotterdam.

De start was furieus. Vos maakte in de eerste minuut al duidelijk aan de sterspeler van Rotterdam wat er werd verstaan onder het uitschakelen van je tegenstander. Duidelijk geschrokken viel Rotterdam daarna wel aan, maar echt gevaarlijk werden ze niet.

Toen Alecto Heren 5 toen de eerste keer in de aanval ging was het meteen raak. Onno de B., weer zo’n heerlijke pass (waar hij bijna patent op lijkt te gaan hebben) maakte Björn met de backhand de 1 – 0.

Dit spelletje beviel Alecto Heren 5 wel, naar achter leunen en dan counteren. Want drie minuten later weer een counter over rechts, Douwe snoeiharde pass en Koko met een heerlijke tip-in, waar de keeper net niet bij kon, en het was 2 – 0.

Vorige week was er ook de 2 – 0 voorsprong, maar die werd vrij makkelijk uit handen gegeven. Door deze herinnering kroop er toch wat angst in de ploeg, en dus wat slordigheid en onzorgvuldigheid. Deze onachtzaamheid was net genoeg en binnen een vloek en een zucht stond het 2 – 2.

Maar de schrik was slechts tijdelijk. Snel wist Alecto Heren 5 zich te herpakken en het goede spel weer voort te zetten. Minder leunen, meer aanvallen en zeker ook meer combinaties. Wel opkomende verdedigers, verdedigende aanvallers, switchen, zelfs een flats werd waargenomen en natuurlijk het fysieke spel. De terechte ruststand was dus 2-2.

In tegenstelling tot vorige week werd er nu in de rust niet besloten tot een tactische omzetting. De tactiek was spelen om te winnen, een simpele tactiek, makkelijk uit te leggen, misschien iets moeilijker uit te voeren. De tweede helft speelde Alecto Heren 5 richting clubhuis. De aantrekkelijke wedstrijd trok daardoor steeds meer publiek, dat dus ook spektakel kreeg. Rotterdam viel aan, kreeg kansen, maar er was een muur opgetrokken met Peter, Douwe, Onno van der V. Sander en Robbert. En dan ook nog Vos daarbij die als een soort verdedigende middenvelder ook nog het nodige puin ruimde.

Het definitieve breekpunt kwam toen na een vloeiende aanval Onno de B. net niet scoorde, en Vos in de rebound wel. Het doelpunt werd na overleg met de video referee echter (niet geheel ten onrechte) afgekeurd.

Dit wat wel tot gevolg dat bij alle spelers van Alecto Heren 5 de knop nu om ging naar standje “over mijn lijk”. Rotterdam zou niet meer scoren, geen discussie over mogelijk.

Eerst maakte Björn ouderwets de 3-2 uit een strafcorner, toen ging de deur op slot. Wat er ook geprobeerd werd. Backhands, tip-in, schoten op het doel, rebounds, de bal ging er voor Rotterdam niet in. Toen Sander zelfs een tip-in met zijn helm stopte, was het voor iedereen duidelijk, die bal ging er niet in. Twee strafcorners in de laatste minuut, niets van dit alles, de eindstand was 3-2.

Drie dure punten en een hele goede overwinning, de trainingsarbeid van de afgelopen weken begint er steeds meer uit te komen.

Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week aangeboden door van Bolhuis Osteopathie:”Als we winnen zet ik een krat neer.”

K. Westerhuis. (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Robbert, Maurits, Björn, Vos, bedankt voor het meespelen! Het resultaat was er naar, en bovendien was het ook nog een mooie reünie!

PS2. Echt gezien, hoofdklasse dames, een strafcorner inslaan met de backhand. Ze zijn zover op ons voor!

PS3. Gehoord langs de lijn:”Wat zijn jullie tegenstanders oud.”