BJ-Inc.nl

Het is al dinsdag, dus de hoogste tijd....

De goede reeks van de afgelopen weken smaakte naar meer. Bovendien deed de zon ook nog lekker mee en was het dus een zeer prachtige hockeydag op een werkelijk zonovergoten Alecto. Marcel was nog zo sportief geweest zijn bruiloft op de vrijdag te vieren, zodat iedereen toch gewoon scherp op de zondag op het veld kon staan.

Vlak voor de afslag sloeg het noodlot toe. Tijdens de warming-up maakte Willem zo’n rare beweging dat hij eigenlijk niet meer verder kon hockeyen. Waaruit dus ook maar weer bleek dat een warming-up ook een zeer overschat iets is.

Gelukkig zit de scouting nooit stil en werd de bank snel gevuld, maar een schok ging toch door het team en legde een deken over de wedstrijd. Willem, toch de Haarlemmerolie van Heren 5, nam nog de coaching op zich, Diekmanen speelde meteen mee, maar de absolute scherpte was weg.

Bovendien werd ook al snel duidelijk dat Hoeksche Waard niet voor niets derde stond. Het perfect geprepareerde veld paste ook zeer goed bij hun spel en vlot combinerend zochten zij dus de weg naar het doel van Alecto.

Ondanks de deken en de schok, bleef de verdediging lang overeind. Maar in de rust was het toch 0-2, waarbij moet worden aangetekend dat de tweede een bijna onmogelijke goal was, die de maker waarschijnlijk maar een keer in zijn leven maakt. Maar waarom nou altijd tegen ons.

De tweede helft werd er richting clubhuis gespeeld. Alles werd nog gegeven, kleine tactische aanpassingen gedaan, maar als de absolute scherpte er niet is, dan is keihard werken nog niet genoeg. Aan de gedane arbeid lag het niet, maar het zat er gewoon niet in. De 0-5 eindstand was nog wat geflatteerd, maar de winst was volkomen terecht.

Een week om de wonden te likken en vooruit te kijken. Voor elke twee grote stappen vooruit, een kleine achteruit is ook progressie. Bovendien maakte het zonnige weer en de zeer puike bruiloft van Marcel het weekend toch zeer goed.

Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week aangeboden door Van Bolhuis Osteopathie: “Als skileraar ben ik altijd heel rustig.”

K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Diekmanen en Bas, bedankt voor het invallen, daar heeft het zeker niet aan gelegen.

PS2. Kim en Marcel, gefeliciteerd met jullie trouwen, en dat het maar mag eindigen als een sprookje, ze leefden nog lang en heel gelukkig.

PS3. Het feest was overigens ook heel goed!

PS4. March Madness, onze Wichita State Shockers staan in de Final Four van het NIT (National Invitation Tournament), het “troosttoernooi” voor het collegebasketbal, zij spelen vannacht (01.00 Nederlandse tijd). Het team dat onze Shockers uit het grote NCAA-tournament hield, Virginia Commonwealth University (VCU) is ondertussen sensationeel goed bezig en staat in de Final Four van het NCAA-tournament. Dit is echt een sensatie!!! En je kan het live zien op http://www.cnnsi.com/ . VCU speelt zaterdag.

Het is weer maandag (eigenlijk al dinsdag), dus........

De goede overwinning in Rotterdam smaakte naar meer. Om met de kenners te spreken, Alecto Heren 5 was zeer goed de winter uit gekomen. Vier punten in de eerste drie wedstrijden na de winterstop, voorzichtig werd er al een beetje omhoog gekeken.

Bij LOHC lagen toch weer wat kansen. Bovendien stond de lente ondertussen heel hard aan de deur te kloppen, wat iedereen nog meer prikkelde om deze zondag weer heel goed te presteren.

Helaas is er altijd zo’n wedstrijd in het seizoen dat er een regen van afzeggingen was, maar zoals ondertussen gebruikelijk had de scouting zijn zaakjes weer goed voor elkaar. Dus een zeer scherpe selectie verscheen in Oegstgeest aan de start.

Een granieten verdediging, maar die toch zeer offensief ingesteld met Bas, Douwe en Sven. Haarlemmerolie van het team, Willem, stond deze keer rechtsvoor, hij is de eerste speler van Alecto Heren 5 die basisplaats heeft gehad in alle linies. Ook een mooi feit.

Het heerlijke lentezonnetje maakte het zelfs 1-shirtjesweer, wat de spelkwaliteit alleen maar ten goede kwam.

Zoals gebruikelijk de afgelopen weken ging Alecto Heren 5 weer furieus van start. Meteen kwamen er wat kleine en grote kansen. De absolute scherpte ontbrak echter nog en dus bleef de stand 0-0. LOHC kwam er af en toe een beetje uit, maar de granieten verdediging werd niet echt getest. Door wat slordigheidjes in het

spel van Alecto Heren 5 ontstond er een patstelling die alleen gebroken kon worden door een doelpunt.

Die kwam dan uiteindelijk, toen uit een counter, Pimmuh zeer sterk doorbrak en de bal zo passte op Koko, dat die hem slechts aan hoefde te raken en zo, heel zachtjes en door de benen van de keeper de 1-0 binnen te tikken.

Inderdaad brak dit de wedstrijd open. Overal kwam meer ruimte. Beide partijen maakten er wederom een zeer interessant schouwspel van. Sander bleek weer heel scherp, Willem stond te bikkelen en te werken, Rein maakte na lang blessureleed zijn rentree en deed dat ook weer zeer overtuigend, Sven was levensgevaarlijk met zijn lange solo’s langs de zijlijn. Het was dus genieten en niet alleen in de zon. En toch was de ruststand 1-0.

Nadat er in de rust een simpele tactische aanpassing was gemaakt “meer scoren!”, de zon nog lekkerder werd, trapte Alecto Heren 5 het gaspedaal tot op de plank in. Vloeiende combinaties, terugleggen, verleggen, maar toch ook de lange pass, alles (hoogstandjes als scoop en dat soort dingen daargelaten) werd op de mat gelegd. Na weer mooi combinatiespel haalde Willem de achterlijn, legde voor, en Pimmuh achter het standbeen langs. 2-0.

Eigenlijk leek toen de wedstrijd gespeeld, maar ook op dit niveau is even verslappen dodelijk, of in ieder geval gevaarlijk. En uit het niets scoorde LOHC de 2-1 en leek het toch nog spannend te worden. Met nadruk op leek, want al snel werd weer orde op zaken gezet. JW, maakte eerst een een-twee met Willem, daarna passeerde hij 5(!) man volgens het bekende Alberto Tomba principe (in Argentinië noemen ze dit de slalomdribbel) en zette toen Koko vrij voor de keeper. Die kreeg heel veel tijd en dus was daar de 3-1.

Wedstrijd gespeeld, maar het was nog niet genoeg. Douwe, van de offensief ingestelde granieten verdediging, begon aan een rush, kwam bij de achterlijn, passte op Koko, die de bal terug legde op Willem en zo de eindstand op 4-1 bepaalde. Weer een overwinning, de statistici kwamen er achter dat er nu al meer punten zijn behaald dan voor de winterstop. Hoezo, goed uit de winterstop komen!

Tot slot, Sanders tactische tip van de week aangeboden door van Bolhuis Osteopathie:”Ik wil mijn belofte inlossen, kan ik hier niet pinnen!”.

K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS.JW, Sven, Pimmuh en Bas, bedankt voor het meespelen!

PS2. Familie Dijkman, bedankt voor de support!! Erg leuk dat jullie kwamen kijken en jullie ook zeker lieten horen!!

PS3. De lente komt er echt aan!!

PS4. Gus officially retired from field-hockey.

Het is weer maandag, dus......

Na het vertoonde spel van vorige week en ook de scherpte van de trainingen van de afgelopen weken, was het duidelijk dat er iets in de lucht hing. De reis naar Rotterdam ging dan ook in een zeer goed humeur, de wedstrijd (of de selectie) kreeg zelfs een thema: De reünie.

Robbert weer terug op de hockeyvelden, dat is al mooi, Maurits die meedeed, met het gehele gezin langs de lijn en Pascal die in de tweede helft nog even kwam buurten. Daarnaast had het scoutingapparaat niet stil gezeten, Björn en Vos waren gehaald en de parel van de talentpool Michiel kreeg zelfs zijn eerste basisplaats. Het was duidelijk dat Alecto Heren 5 iets kwam halen in Rotterdam.

De start was furieus. Vos maakte in de eerste minuut al duidelijk aan de sterspeler van Rotterdam wat er werd verstaan onder het uitschakelen van je tegenstander. Duidelijk geschrokken viel Rotterdam daarna wel aan, maar echt gevaarlijk werden ze niet.

Toen Alecto Heren 5 toen de eerste keer in de aanval ging was het meteen raak. Onno de B., weer zo’n heerlijke pass (waar hij bijna patent op lijkt te gaan hebben) maakte Björn met de backhand de 1 – 0.

Dit spelletje beviel Alecto Heren 5 wel, naar achter leunen en dan counteren. Want drie minuten later weer een counter over rechts, Douwe snoeiharde pass en Koko met een heerlijke tip-in, waar de keeper net niet bij kon, en het was 2 – 0.

Vorige week was er ook de 2 – 0 voorsprong, maar die werd vrij makkelijk uit handen gegeven. Door deze herinnering kroop er toch wat angst in de ploeg, en dus wat slordigheid en onzorgvuldigheid. Deze onachtzaamheid was net genoeg en binnen een vloek en een zucht stond het 2 – 2.

Maar de schrik was slechts tijdelijk. Snel wist Alecto Heren 5 zich te herpakken en het goede spel weer voort te zetten. Minder leunen, meer aanvallen en zeker ook meer combinaties. Wel opkomende verdedigers, verdedigende aanvallers, switchen, zelfs een flats werd waargenomen en natuurlijk het fysieke spel. De terechte ruststand was dus 2-2.

In tegenstelling tot vorige week werd er nu in de rust niet besloten tot een tactische omzetting. De tactiek was spelen om te winnen, een simpele tactiek, makkelijk uit te leggen, misschien iets moeilijker uit te voeren. De tweede helft speelde Alecto Heren 5 richting clubhuis. De aantrekkelijke wedstrijd trok daardoor steeds meer publiek, dat dus ook spektakel kreeg. Rotterdam viel aan, kreeg kansen, maar er was een muur opgetrokken met Peter, Douwe, Onno van der V. Sander en Robbert. En dan ook nog Vos daarbij die als een soort verdedigende middenvelder ook nog het nodige puin ruimde.

Het definitieve breekpunt kwam toen na een vloeiende aanval Onno de B. net niet scoorde, en Vos in de rebound wel. Het doelpunt werd na overleg met de video referee echter (niet geheel ten onrechte) afgekeurd.

Dit wat wel tot gevolg dat bij alle spelers van Alecto Heren 5 de knop nu om ging naar standje “over mijn lijk”. Rotterdam zou niet meer scoren, geen discussie over mogelijk.

Eerst maakte Björn ouderwets de 3-2 uit een strafcorner, toen ging de deur op slot. Wat er ook geprobeerd werd. Backhands, tip-in, schoten op het doel, rebounds, de bal ging er voor Rotterdam niet in. Toen Sander zelfs een tip-in met zijn helm stopte, was het voor iedereen duidelijk, die bal ging er niet in. Twee strafcorners in de laatste minuut, niets van dit alles, de eindstand was 3-2.

Drie dure punten en een hele goede overwinning, de trainingsarbeid van de afgelopen weken begint er steeds meer uit te komen.

Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week aangeboden door van Bolhuis Osteopathie:”Als we winnen zet ik een krat neer.”

K. Westerhuis. (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Robbert, Maurits, Björn, Vos, bedankt voor het meespelen! Het resultaat was er naar, en bovendien was het ook nog een mooie reünie!

PS2. Echt gezien, hoofdklasse dames, een strafcorner inslaan met de backhand. Ze zijn zover op ons voor!

PS3. Gehoord langs de lijn:”Wat zijn jullie tegenstanders oud.”

Het is weer maandag, dus.....

Het inhaalprogramma draait alweer op volle toeren en zelfs de weergoden werkten deze keer mee. Met als gevolg een heerlijk zonnetje en een fraai hockeyweertje. De scouting had nog wel wat overuren gemaakt, want carnaval, vakanties en toch ook wat blessureleed had toch ook wel een gat in de selectie geslagen.

Toch stond er een zeer scherpe selectie klaar, allen met de fraaie truien van de Wichita State University te schitteren in het zonlicht. Een opmerkelijk veld dit keer, want vorige week was het veld heel traag, door het vele water. Nu was het veld zo droog, kennelijk hadden de sproeiers van dienst nog winterstop. Hierdoor werd het heel glad en ook nog heel hobbelig. Maar het materiaal en de omstandigheden mag nooit een excuus zijn.

Scherp en vol overtuiging werd er dus begonnen. Rijswijk viel aan, Alecto Heren 5 leunde, wachtte en loerde. En de counter kwam. Onno de B. speelde Pimmuh aan met een pass die deed denken aan American Football, waarna Pimmuh nog even de verdediging dolde en dus 1-0.

Rijswijk was een beetje van slag, want die hadden toch wel op een makkelijk middagje gerekend. En bovendien speelde Alecto Heren 5 speelde uitstekend. Goede combinaties, het spel verleggen en dan toch ook nog werken. Het zonnetje had ook nog een mooi effect dat de fraaie tribunes volstroomden met publiek. Zelfs meisjes met bontkragen!

Alecto Heren 5 speelde dus heel goed en verraste het publiek met een staaltje hockey, wat je normaal alleen op Studio Sport ziet. Mika die de bal zo hard en zo zuiver sleeppushte (is dat een goed woord?) dat bij 21 spelers en twee scheidsrechters de monden open vielen. 2 – 0.

De schrik was de tegenstander goed in de benen geslagen, maar ook bij Alecto Heren 5 kwam er een soort van spanning, want 2-0 voor staan, dat was een luxe die niet iedereen gewend was.

Als de tegenstander dan ook nog een goal maakt, die ze nooit meer zullen maken, dan wordt het toch zwaar, maar voor het publiek heel interessant. Na het zien van de 2-0 werd de tactiek iets aangepast, want als je zo’n wapen hebt dan moet je vol op de strafcorner gaan spelen. Deze tactische omzetting werd dus gedaan.

De tweede helft werd toch heel anders (mede door de tactische omzettingen). Rijswijk bleek toch ook aardig te kunnen hockeyen en bij Alecto Heren 5 lukte niet alles meer. Rijswijk scoorde weer zo’n onmogelijke goal, en opeens was alles gelijk.

Zo ontspon zich een interessant duel, wat ook het in zeer grote getale opgekomen publiek kon boeien. Helaas bleek Rijswijk net iets slimmer en uitgekookter en werd het dus toch nog 2-4. Jammer, maar dat zijn dan de harde cijfers.

Tot slot, Sander Tactische Tip van de Week aangeboden door van Bolhuis Osteopathie:”Druk op de as, ze komen redelijk door het midden.”

K. Westerhuis (reageren? Alectobj@tiscali.nl).

PS1. Daan, Mika, Cris, Pimmuh bedankt voor het meespelen. Het was zeer inspirerend!

PS2. O.a. Heren 7 en Heren 3, bedankt voor de steun. Nog nooit zoveel publiek gehad.

PS3. De WSU Shockers (http://www.goshockers.com/) hebben in de halve finale van hun Conference finales helaas verloren. Nu op naar March Madness!

Het is al woensdag en zelfs al maart, dus........

De wedstrijd moest toch ooit een keer gespeeld worden. Nadat die al twee keer was afgelast, omdat koning winter roet in het eten gooide, werd er een briljante datum gevonden om de wedstrijd in te halen. 27 februari 2011. In de tijd dat ongeveer 2/3 van hockeyend Nederland ergens aan het skiën of andere verwante wintersporten aan het doen is. Het werd dus een hele klus om een team bij elkaar te krijgen, want ook de vaste invallers zaten nog in een winterslaap of bevonden zich ergens in de sneeuw. Uiteindelijk lukte het vrij makkelijk om een team bijeen te krijgen en zelfs 3 wissels op de bank te hebben.

Nu de lente toch steeds een beetje dichterbij aan het komen is, beginnen de opvallend gele truien van Heren 5, geschonken door de Wichita State University (www.goshockers.com), steeds meer gezien te worden op Alecto.

Maar er moest ook nog gehockeyd worden. Want er stond zelfs nog wat op het spel. Ring Pass had dezelfde problemen als Alecto Heren 5, en ook zij hadden flink rondgeshopt. Hun filosofie was vooral jong = snel, (er speelde bij hun zelfs iemand mee met (sterk verkleurde) Alectosokken), terwijl bij Alecto Heren 5 de gedachte was, ervaring = punten.

Het veelbesproken waterveld was door de overvloedige regenval wat stroef geworden en beide teams moesten wennen aan de omstandigheden. Maar het veld en het materiaal mag nooit de oorzaak zijn van het vertoonde spel.

Ring Pass begon furieus, en vooral de tactische variant van Willem in het hart van de verdediging was even wennen. Maar dan was daar Sander, die een levende muur was. En mocht die muur worden gepasseerd dan was daar Peter, die al voor de vierde keer dit seizoen een bal van de lijn haalde, we kunnen al over een specialisme spreken.

Toen de eerste storm was over gewaaid, kroop Alecto Heren 5 uit zijn schulp. Onder impuls van Lars werd de blik naar voren gericht, en met de eerste echte grote kans was het raak. JW vond dat gewoon scoren te mooi was, dus deed hij het maar binnenkant paal, binnenkant paal, binnen. 1 – 0.

Voor de neutrale toeschouwer begon er een zeer boeiend schouwspel, wat in een zonnetje helemaal het aanzien waard zou zijn geweest. Voor Alecto Heren 5 was het niet mogelijk om op de lauweren te gaan rusten en zich in te graven in de zestien. Want een klein moment van onoplettendheid en opeens was het 1-2.

Dit was geen reden voor paniek, want het boeiende gevecht ging gewoon door. Kansen over en weer, tip-in Koko, schoten Eric P., maar uiteindelijk was het Ruurd die op het psychologische belangrijke moment, vlak voor rust de 2-2 maakte. Toch wel een gevoelige tik.

In de rust werden de gebruikelijke puntjes op de i gezet, de mouwen van de net gerepareerde shirtjes opgestroopt en de jacht op de punten voortgezet.

Zoals bekend heeft Alecto Heren 5 een zeer goed scoutingapparaat en wederom is er een nieuw talent gevonden. Michiel ging in de tweede helft voorop in de strijd, no fear is zijn motto, en resultaat kon dan ook niet uitblijven. Niemand minder dan die Michiel maakte zijn eerste goal in zijn carrière, na zeer goed klassiek voorbereiden van Lars.

In de euforie die volgde was de concentratie even weg, waardoor Alecto Heren 5 even de concentratie verloor en Ring Pass de eindstand kon bepalen op 3-3. Koko maakte in de slotseconden nog een schitterende tip-in, helaas afgekeurd wegens gevaarlijk spel. Maar zelfs de Dames van Rood Wit waren het erover eens dat het een zeer fraaie bal was.

De eerste punten na de winterstop, een belangrijke concurrent onder ons gehouden, een lastige dag om te spelen. Al met al een goed resultaat.

Quote van de dag:”Ik wist niet dat een doelpunt scoren zo euforisch zou zijn!”

Tot slot, Sanders Tactische Tip van de Week aangeboden door Van Bolhuis Osteopathie:”Iets meer naar links, dank u!”

K. Westerhuis (reageren? Alectobj@tiscali.nl)

PS. Ruurd, JW, Sven, Lars, Vos bedankt voor het meespelen!!!

PS2. Het was toch wel weer ouderwets, drie spelers die met afgezakte sokken speelden.

PS3. Opvallend. De man die met sterk verkleurde Alectosokken bij Ring Pass speelde, trainde dinsdag weer op Alecto.

PS4. Binnenkort meer over fraaie gift van de Wichita State University aan Alecto Heren 5.