BJ-Inc.nl

Vrijdagnacht, of zaterdagochtend, is op 3fm altijd het programma Ekdom in de nacht. Vast onderdeel daarin is dat DJ Gerard Ekdom belt met Henk Westbroek, die dan een weerpraatje voor het komende weekend houdt.
Afgelopen zaterdag vond daar het volgende gesprek plaats:

Gerard Ekdom: “We gaan zo weer bellen met Henk Westbroek voor zijn weersverwachting voor het komende weekend.”
Henk Westbroek: “Haa jochie, hier is Henk aan de telefoon, hoe is het met jou, alles goed, met mij is alles prima…”
(Op de achtergrond klinkt om de drie seconden “Prettige wedstrijd”.)
Henk Westbroek: “Je vraagt je natuurlijk af, wat hoor ik toch allemaal op de achtergrond…”
Gerard Ekdom: “Nou, eigenlijk helemaal niet.”
Henk Westbroek: “Maar ik vond dat ik wat meer moest gaan bewegen, dus ik heb besloten om te gaan hockeyen. Je weet wel, met die leuke meisjes, die altijd maar alles winnen…”

Gerard Ekdom:”Jij en hockeyen Henk?”
Henk Westbroek:”Dus ik naar die hockeyvereniging, blijkt dat ik al op zo’n leeftijd ben, en laten we eerlijk zijn, ik ben ook de jongste niet meer, dat ik bij de Veteranen moest gaan hockeyen…”
Gerard Ekdom:”En, dat is erg Henk?”
Henk Westbroek: “En veteranen hebben allemaal tradities en gewoontes voor en na de wedstrijd, prettige wedstrijd...”
Gerard Ekdom: “Dat had je niet verwacht Henk?”
Henk Westbroek: “Prettige wedstrijd, voor elke wedstrijd geven alle spelers elkaar een hand en wensen elkaar een prettige wedstrijd, prettige wedstrijd….”

Gerard Ekdom: “Dat is toch heel sportief Henk?”
Henk Westbroek: “Prettige wedstrijd, dat is best sportief allemaal, prettige wedstrijd, maar zodra de scheidsrechter voor het eerst op zijn fluit heeft geblazen, dan, prettige wedstrijd, dan is het 70 minuten praten, zeuren, klagen en het liefst ook nog wat duwen, trekken en hakken, prettige wedstrijd.”

Gerard Ekdom: ”Dat is allemaal niet zo prettig Henk.”
Henk Westbroek: “Prettige wedstrijd, en het rare is dan ook weer dat als jij dan ‘per ongeluk’ terugduwt, prettige wedstrijd, je het verwijt krijgt dat het wel Veteranenhockey is en dus rustig aan moet doen, prettige wedstrijd.”
Gerard Ekdom: “Dat klinkt niet als een prettige wedstrijd, Henk..”
Henk Westbroek: “Dat is helemaal geen prettige wedstrijd, jochie, prettige wedstrijd, en ik weet al wel hoe ik dit op ga lossen, prettige wedstrijd. Genoeg prettige wedstrijd, ik ga dit nu even oplossen….”

Het geluid van een mitrailleur klinkt........

Gerard Ekdom: “Is dat niet wat overdreven Henk?”
Henk Westbroek: Zo, dat is een stuk stiller ook meteen, krijg je van mij nog even het weerbericht, het wordt dit weekend zacht herfstweer.”
Gerard Ekdom: “Dank je wel Henk, heb je tot slot nog de tongbreker voor ons, waar we het hele weekend op kunnen oefenen?”
Henk Westbroek: “Die komt ook nog en daarna stort ik mij op de derde helft, want dat kunnen ze wel, die hockeyers, komt ie he, ‘haar haar kamt zij met haar haarkam.’ Probeer die maar eens tien keer te zeggen met een hete bitterbal in je mond. Tot volgende week jochie, wie kan mijn biertje even openen?”
Gerard Ekdom: “Henk Westbroek dames en heren, vanuit een hockeyclubhuis deze week.”

Het is weer maandag, dus.......

Alecto Veteranen B – Alkemade Veteranen A 1-1

Hoewel de moeder alle streekderby’s nog altijd Alecto-Roomburg is, kunnen we deze wedstrijd dan de schoonmoeder alle streekderby’s noemen. Met het Alkemades avontuur van een deel van de selectie nog in het achterhoofd was het natuurlijk een zeer interessant affiche. Waar veel mensen elkaar kennen of zelfs nog samen hebben gespeeld. En dus veel spanning op het veld.

De boel op scherp krijgen was niet echt nodig, een lokaal buitje had het veld ook nog eens soort van gesproeid, waardoor het heerlijk werd om op te spelen. De omstandigheden waren dus goed. Zelfs 1-shirtjes weer, het moest dus echt van de spelers komen.

Zoals gezegd, iedereen was scherp, maar toch stonden de Veteranen al heel snel met 0-1 achter. Dit betekende dat er meteen een schepje bovenop moest. De tactiek, na het succes van vorige week, was weer duidelijk. Simpel spelen, tikken, tikken, tikken. Iedereen hield zich keurig aan zijn taak, en na het overrompelende begin kwamen de Veteranen steeds beter in hun spel. Verleggen, terugleggen, kaatsen, alles gebeurde en veel lukte ook nog. Dit resulteerde in de eerste (en enige strafcorner), die Koko in twee keer binnensloeg. 1-1.

Daarna ontspon zich een boeiend gevecht tussen twee teams die heel graag wilden hockeyen. En goed gingen hockeyen. Steeds meer publiek draaide zich van Heren 1 weg om dit gevecht te bekijken. Ze kregen waar voor hun geld. Op het scherpst van de snede werd gevochten voor iedere meter. Er kwamen kansen aan beide kanten. Mooie aanvallen, counters, het hele boek werd opengetrokken. Job was niet meer te passeren. De verdediging stond als een huis, Leo bleek van beton, al verloor hij even zijn tanden en iedereen bleef zich aan de tactiek houden. Vlak voor rust de mooiste aanval, over drie schijven, een keer raken en Koko die net naast tikte. Het publiek genoot, iedereen in het veld genoot.

Zoals bekend hebben de Veteranen als motto: "de tweede helft is onze helft." Tactische tips van Job, nieuwe termen als tunnelen en vallen, de tweede helft ging het boeiende gevecht op het zelfde niveau en tempo verder. De tactische afspraken bleven staan, tikken, passen, knokken, bikkelen. Wederom kansen over en weer, maar 1-1 bleef het.

Wederom een punt, de patronen en automatismen slijpen er langzaam in. Nu een weekje rust, wat ook wel mag na zo’n boeiend gevecht. En dan op jacht naar de volgende punten en de eerste overwinning.
K. Westerhuis (reageren? Alectobj@tiscali.nl)

PS. Carl, Dick, Leo en Gordon, bedankt voor het meespelen. Klasse gespeeld!
PS2. Leo Link, de man van beton.
PS3. Por Dios, het Zetacomveld, wat een heerlijk veld is dat.
PS4. Quote van de week: “Ik ben blij dat jullie luisteren, want thuis doen ze dat nooit.” Job Gerritsen.

World Series 1988, Game 1: Los Angeles Dodgers - Oakland Athletics. Het is de negende inning, 2 man uit, niemand op de honken. Oakland (de grote favoriet) staat met 4-3 voor.

Nog wat informatie. Kirk Gibson is zwaar geblesseerd aan beide benen en heeft een maagvirus.

Het spel tussen pitcher, slagman, coach en honkloper is fenomenaal.

(Zet het geluid hard en op volledig scherm)

Het is weer maandag, dus.....

Alecto Veteranen B - Tempo'34 Veteranen A 3-3

Als zelfs de site van Tempo’34 al aangeeft dat de routebeschrijving niet klopt en navigatieapparatuur de grootste moeite heeft het complex te vinden dan is dat al een mooie start van de dag. Paaltjes en wat verwarring, maar uiteindelijk was de selectie toch compleet. Nieuwe wegen en rotondes, die zelfs de TomTom nog niet kenden (helaas, de zin, ik ben verdwaald kent hij/zij nog niet), alles was gedaan om de Veteranen in verwarring te brengen. Toen zelfs de barvrouw een jerrycannetje water ging inschenken en stoïcijns bleef kijken, terwijl de kraan naast de jerrycan aanstond was het al duidelijk dat het een hele speciale dag zou gaan worden.

Het selectieproces gaat altijd maar door en dus waren er weer wat nieuwe mensen aan de selectie toegevoegd. Dick Dompeling (Double D) als een zeer offensieve voorstopper. Pons als de Haarlemmerolie en Gordon als de buitenlandse creativiteit, want dat doen ze in de hoofdklasse ook. De tactiek was duidelijk. Tikken, tikken, niet teveel de lange bal, En het werkte. Tempo werd meteen vastgezet, tikken, tikken, tikken en daar was de cirkel. Ging de eerste kans nog verloren, nadat de keeper de bal van Butcher nog wist te redden, was daar Pons voor de rebound en 1-0!

Eindelijk dit seizoen op voorsprong. Waarna meteen de jacht op de tweede volgde. Tempo kwam er af en toe gevaarlijk uit, de defense onder leiding van Paul en Marc week niet. Na weer een heerlijke aanval wist Koko de pass van Pons in te tippen, 2-0.

Dit gaf al bijna het gevoel van de overwinning, maar een kleine verslapping en het was 2-1.

Zoals bekend heeft Veteranen B als motto “de tweede helft is onze helft”, maar dit werd een heel nu concept omdat er nu een voorsprong was. Dat dit even wennen was bleek al snel, want na een strafcorner was het 2-2. Een spannende strijd ontspon zich, waarin Tempo na rust veel sterker bleek dan voor rust. Strafcorner na strafcorner na strafcorner volgde, maar de bal ging er niet in, want iedereen was zo scherp.

Zelfs een powerplay situatie voor Tempo leverde niets op. IJskonijn Willem kwam alleen voor een zeer hard uitlopende keeper, legde de bal nog even stil en pushte toen heel cool raak, 3-2. Nog was het niet genoeg, want uit een van de vele (af en toe makkelijk gegeven) strafcorners werd het 3-3. Aan de overwinning werd nog geroken, maar eindstand 3-3. Eerste punt. Beste wedstrijd van het seizoen, zoals al eerder gezegd, er zit nog veel meer in.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Double D, Pons en Gordon, dank voor het meespelen!
PS2. As zondag 18 oktober Alecto – Alkemade! 14.30 komt dus allen!
PS3. Quote van de week: “Silence cannot be quoted”

Het is weer maandag, dus...............

Alecto Veteranen B – HDM Veteranen 0-4

Dierendag is eigenlijk de meest slechte dag om een hockeywedstrijd te spelen. Zeker voor clubs uit de Leidse regio. Goed overleg met de wedstrijdsecretaris zorgde voor een zeer prettige aanvangstijd, maar het Leidens Ontzet zat toch bij velen nog in de benen, armen en hoofd. Maar toch een prettige selectie was bij HDM aangekomen, Maurits zelfs uit (L)Ypenburg gehaald om mee te doen.

HDM, dat was die topclub uit Den Haag? Waar ooit toch een aardig contigent Alectomensen naar toe is getrokken in het verleden? De landskampioen van 1992. Het is vooral een hoop vergane glorie en ook het clubhuis zou wel een likje verf kunnen gebruiken. Wel was het feest met saté en hapjes. En waren de kratten bier op, en zelfs het koolzuur van het tapbier.

De wedstrijd dus. De peen en uien, de haring en wittebrood, het telde allemaal mee vandaag. Bovendien werd er ook wel redelijk gespeeld, Job stond heel goed te keepen en er kwamen zelfs wat kansjes. Het bleef lang 0-0, maar twee geniepige kansjes en opeens was het 0-2. De tactiek werd toen overboord gezet, de lange bal werd gespeeld en eigenlijk elke keer verspeeld. Dus was het in de rust tijd voor wat tactische besprekingen. Meer combineren, korter passen en minder snel naar voren. “De tweede helft is onze helft”, het bekende motto van de Veteranen.

Snel combineren, de korte pass, het werkte heel goed. Dicht bij de 1-2, maar drie windvlagen later stond het opeens 0-4. Verder bleek HDM ook zeer goed te kunnen praten en vooral ook veel. Het meeste was klinkklare onzin tegen scheidsrechters en ook tegen ons. En daar wordt je dan een beetje leip van. De tactiek van het simpele spelen werkte wel. Er kwamen kansen en er zit echt veel meer in. De punten gaan dan ook zeker komen. De top 4 hebben we nu gehad. Over twee weken de kraker tegen Alkemade.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Alexander, bedankt voor het meespelen, en welkom!
PS2. Maurits, dank voor het meespelen, goed je weer eens te zien.
PS3. Quote van de week: “Ik heb de skills op the wheels of steel!!” DJ Jean.