vrijdag 31 juli 2009
Verkaansie
VERKAANSIE!!!!!! Wereld, here I come, (in ieder geval de Benelux en misschien nog wel La France!! Hoe dan ook, VERKAANSIE!!!!
dinsdag 21 juli 2009
40 jaar geleden...
Houston.... Tranquility base here.... The Eagle has Landed.
Waarschijnlijk het meest krankzinnige avontuur van de 20e eeuw. Al zoveel over geschreven en vertoond. Blijf het elke keer weer bizar vinden om de beelden te zien en vooral en dat is nog gaver en interessanter, de gesprekken te volgen.
Waarschijnlijk het meest krankzinnige avontuur van de 20e eeuw. Al zoveel over geschreven en vertoond. Blijf het elke keer weer bizar vinden om de beelden te zien en vooral en dat is nog gaver en interessanter, de gesprekken te volgen.
Wat er vooral van bij blijft zijn de enorme risico's die zijn genomen. Dat Neil Armstrong wel een enorm ijskonijn was (en misschien nog wel is). Het had overigens niet veel gescheeld of Armstrong was niet de eerste man op de maan geweest. Tijdens testen met de experimentele maanlander heeft hij twee keer de schietstoel moeten gebruiken. Hoezo ijskonijn.
Omdat alles al is gezegd. Nog wat boeiende links:
Voor de echte die-hards, ongeveer een uur van de maanlanding.
Voor de mensen die niet kunnen luisteren, hier hetzelfde uur maar dan uitgeschreven.
En natuurlijk:"Good luck, Mr. Gorsky!"
Tot slot, bij de volgende missie, Apollo 12, was de wereld weer onder de indruk en ook erg nieuwsgierig naar de historische woorden die nu weer gesproken zouden worden. Astronaut Charles Conrad Jr. sprak de volgende historische woorden: "Whoopie! Man, that may be a small one for Neil, but it's a long one for me!"
vrijdag 10 juli 2009
Gangsterboys, Michael Jackson en One & Other
Eigenlijk wilde ik, eigenlijk al op 25 juni, vertellen over mijn nieuwe stappen in de wondere wereld van de Nederlandse film. De nieuwe Nederlandse actiecomedy Gangsterboys met is de hoofdrol de bekende Nederlandse rappers Yes-R en Turk. De opnamen vonden plaats op het oude fabrieksterrein van Stork in Amsterdam. Het was al snel duidelijk dat het een hele lange dag zou worden. Bovendien was ik gecast als technicus, wat natuurlijk het uiterste zou vragen van mijn acteerkwaliteiten, want zo technisch ben ik natuurlijk niet.
Verder was het natuurlijk weer heel veel wachten en maakte ik een snelle carrièremove door opeens undercoveragent te worden. Met een echt neppistool (en Hertog Jan petje). En dan een beetje door allerlei gangen rennen. Met een finale shoot-out (waarbij we Beau van Erven Dorens van een wisse dood weten te redden) en zelfs twee regieaanwijzingen van de regisseur.
(Opmerkelijk, tijdens het oefenen in het rennen en tegelijk trekken van je pistool, zei ik tegen een mede-figurante:”Dit doet mij een beetje denken aan Beat it van Michael Jackson”). Daarna nog als diezelfde undercoveragent in het publiek van een rapwedstrijd, die dan opeens opstaat om door die eerder genoemde gangen te gaan rennen.
Al met al een leuke, maar zeer lange dag, wel met heel lekker weer, een redelijke catering, Georgina Verbaan is echt ontzettend grappig, Beau van Erven Dorens is heel aardig en ook grappig en Yes-R is ook wel ok. In februari 2009 in de bioscoop.
Maar toen kwam ik thuis en was er Breaking News. En stopte de wereld met draaien. Zelfs mijn acteerprestaties in Gangsterboys deden er niet meer toe. Michael Jackson was opgenomen in het ziekenhuis, geruchten gingen over een hartstilstand. Full-pull werd op alle tv-zenders (ongeveer) de reguliere programmering onderbroken met beelden van een ziekenhuis in Los Angeles en meteen waren er ook allerlei kenners opgetrommeld en iedereen wist wel iets te vertellen. De wildste geruchten deden de ronde.
Maar toen kwam ik thuis en was er Breaking News. En stopte de wereld met draaien. Zelfs mijn acteerprestaties in Gangsterboys deden er niet meer toe. Michael Jackson was opgenomen in het ziekenhuis, geruchten gingen over een hartstilstand. Full-pull werd op alle tv-zenders (ongeveer) de reguliere programmering onderbroken met beelden van een ziekenhuis in Los Angeles en meteen waren er ook allerlei kenners opgetrommeld en iedereen wist wel iets te vertellen. De wildste geruchten deden de ronde.
Vooral opvallend dat de mensen, die Jackson tijdens zijn laatste rechtzaak diep de grond in trapten, nu over elkaar heen rolden om hem helemaal de hemel in te prijzen. Iedereen wist wel iets.
Toen echt bleek dat Jackson was overleden, sloeg de totale gekte toe. Overal eigenlijk, behalve in Iran, waar demonstreren tegen de machthebbers geen enkele zin meer had, want de rest van de wereld boeide het toch niet meer. Alles draaide weer om Michael Jackson. Zoals hij dat zelf waarschijnlijk ook altijd gewend was.
Tot aan de herdenkingsdienst, die overigens “dodelijk” saai was, of zoals ze op televisie zeiden:”Voor Amerikaanse begrippen was het zeer ingetogen.”, het was allemaal Breaking News. Opmerkelijk ook hoe op de herdenkingsdienst de zwarte gemeenschap Jackson met gulzige klauwen weer hun gemeenschap binnen trok.
En nog is het niet gedaan, want hij is nog steeds niet begraven. Daarom tot slot mijn bescheiden en verder niet toe doende mening over Michael Jackson. Als muzikant en entertainer was hij geniaal, en ik denk dat daar verder weinig op af te dingen valt. Met Off the Wall als aanloop naar zijn ultieme piek Thriller, dit alles aan de hand van meester-producer Quincy Jones. Ten tijde van Thriller de absolute god in platenland, of zoals Donna Summer zei: “When Quincy coughed, everybody came crawling out.” Zijn live-optredens zijn legendarisch en ook fenomenaal, hoewel het meeste waarschijnlijk playback was. Maar wat een choreografie en een show.
De grens tussen genialiteit en gekte is echter heel dun en ook een heel grijs gebied. Vanaf zijn vijfde is hij geleefd door zijn vader, vanaf zijn tiende is hij gewend geweest dat altijd alles om hem draaide. En als buitenstaander moeten we het alleen doen met de verhalen die uitlekken. Zijn bijnaam Wacko Jacko is natuurlijk ook niet voor niets. Zelfs de sound-engineer tijdens Thriller vertelde:”Als muzikant fantastisch om mee te werken, als mens een rare vogel.”
De muziek is tijdloos, dus daaraan zullen we hem wel herinneren. Er zal vast ook nog wel genoeg nieuwe muziek worden ontdekt in kelders en op planken. Plus de eeuwige discussie over wat zijn beste/mooiste nummer is. Ik heb geen idee, maar wel een leuk verhaaltje over Beat it (en dan is de cirkel met het bovenstaande weer ongeveer rond), overigens met dank aan Sander Lantinga.
In het nummer Beat it hoor je vlak voor het begin van de gitaarsolo, gespeeld door Eddie van Halen, dus toch een klein oranje randje aan de plaat, het kloppen op een deur. Dit is dus Eddie van Halen die aan de technicus wil vragen of hij al moet beginnen met spelen, of de opname al gestart is.
Tot allerslotst, dit is ook heel cool. Het schijnt kunst te zijn, maar vind het vooral heel grappig. In London mogen mensen een uur lang op een lege zuil op Trafalgar Square. Vooral verslavend om naar te kijken. Hier staat het hele verhaal.
Toen echt bleek dat Jackson was overleden, sloeg de totale gekte toe. Overal eigenlijk, behalve in Iran, waar demonstreren tegen de machthebbers geen enkele zin meer had, want de rest van de wereld boeide het toch niet meer. Alles draaide weer om Michael Jackson. Zoals hij dat zelf waarschijnlijk ook altijd gewend was.
Tot aan de herdenkingsdienst, die overigens “dodelijk” saai was, of zoals ze op televisie zeiden:”Voor Amerikaanse begrippen was het zeer ingetogen.”, het was allemaal Breaking News. Opmerkelijk ook hoe op de herdenkingsdienst de zwarte gemeenschap Jackson met gulzige klauwen weer hun gemeenschap binnen trok.
En nog is het niet gedaan, want hij is nog steeds niet begraven. Daarom tot slot mijn bescheiden en verder niet toe doende mening over Michael Jackson. Als muzikant en entertainer was hij geniaal, en ik denk dat daar verder weinig op af te dingen valt. Met Off the Wall als aanloop naar zijn ultieme piek Thriller, dit alles aan de hand van meester-producer Quincy Jones. Ten tijde van Thriller de absolute god in platenland, of zoals Donna Summer zei: “When Quincy coughed, everybody came crawling out.” Zijn live-optredens zijn legendarisch en ook fenomenaal, hoewel het meeste waarschijnlijk playback was. Maar wat een choreografie en een show.
De grens tussen genialiteit en gekte is echter heel dun en ook een heel grijs gebied. Vanaf zijn vijfde is hij geleefd door zijn vader, vanaf zijn tiende is hij gewend geweest dat altijd alles om hem draaide. En als buitenstaander moeten we het alleen doen met de verhalen die uitlekken. Zijn bijnaam Wacko Jacko is natuurlijk ook niet voor niets. Zelfs de sound-engineer tijdens Thriller vertelde:”Als muzikant fantastisch om mee te werken, als mens een rare vogel.”
De muziek is tijdloos, dus daaraan zullen we hem wel herinneren. Er zal vast ook nog wel genoeg nieuwe muziek worden ontdekt in kelders en op planken. Plus de eeuwige discussie over wat zijn beste/mooiste nummer is. Ik heb geen idee, maar wel een leuk verhaaltje over Beat it (en dan is de cirkel met het bovenstaande weer ongeveer rond), overigens met dank aan Sander Lantinga.
In het nummer Beat it hoor je vlak voor het begin van de gitaarsolo, gespeeld door Eddie van Halen, dus toch een klein oranje randje aan de plaat, het kloppen op een deur. Dit is dus Eddie van Halen die aan de technicus wil vragen of hij al moet beginnen met spelen, of de opname al gestart is.
Tot allerslotst, dit is ook heel cool. Het schijnt kunst te zijn, maar vind het vooral heel grappig. In London mogen mensen een uur lang op een lege zuil op Trafalgar Square. Vooral verslavend om naar te kijken. Hier staat het hele verhaal.
