BJ-Inc.nl

Het is weer maandag, dus.......

Fusieclub (instituut) Alkemade H2 – Derby H5 0-5

Dat het een historische dag zou worden was al ongeveer een week duidelijk. Ten eerste ging de zomertijd in, maar of daarom deze dag kon worden herinnerd, en veel spannender en misschien wel belangrijker, Koko zou voor het eerst in de lange geschiedenis van de Fusieclub, maar eigenlijk in de geschiedenis van het hockey, rijden naar een uitwedstrijd. Huilend namen spelersvrouwen afscheid van hun geliefden en bovendien werd dit historische feit ook nog op de gevoelige plaat (lees geheugenchip) vastgelegd. Als ze zich maar zouden binnenmelden als ze op de plaats van bestemming waren gearriveerd.

In een (nog) TomTomloze bolide werd deze bestemming vrij snel en zonder kleerscheuren gevonden. Een kleine omweg, waardoor er nog een blik op de Kijfhoek kon worden geworpen (Marklin speelplaats maar dan zijn de treinen schaal 1 op 1) arriveerde de Fusieclub weer ruim op tijd op Derby, een Fusievereniging van de IJssel en Oude Maas. Dus toch wel een beetje een band.

Vandaag moest er dus worden aangetreden tegen de koploper en eigenlijk grootste favoriet in deze koningspoule van de vijfde klasse (Willem van Zuilen zou zeggen: "De Serie A van het vijfde klasse hockey"). Daar waar de Fusieclub ook zeer verdienstelijk presteert, maar dat niet altijd in de cijfers tot uitdrukking komt, hoewel de laatste plaats na de puike prestatie van vorige week is verlaten.

De lijn van die wedstrijd moest dus worden voortgezet met een complete, fitte selectie. En ging het bij het Nederlands Elftal ook keuzes maken, ook hier moesten keuzes gemaakt worden. Hoewel de tactiek altijd vrij duidelijk is, de beuk er in en bloed aan de palen, moesten er ook nog poppetjes op hun plek gezet worden.

Toen de wedstrijd begon was al snel duidelijk dat de Fusieclub de meedogenloosheid van de vorige week niet kon doorzetten. Passes lukten net niet, evenals combinaties en de duels. Er werd niet veel weggegeven en Michiel stond werkelijk weer meesterlijk te keepen, maar dat extraatje zat er niet in. Tim onttrok zich aan deze malaise en wist met een meesterlijke sliding nog een bal van de lijn te halen, maar bij rust was het toch 0-3.

Zoals bekend heeft de Fusieclub als motto:”De tweede helft is onze helft.” Het spel werd beter, de stapjes extra werden gedaan en er kwamen wat kansjes, maar het was niet genoeg. Derby scoorde nog twee keer en won dus met 0-5, hoewel zij als voornaamste titelkandidaat toch ook niet echt overtuigden (maar ze wonnen wel).

Na de wedstrijd werd de dag toch nog historisch en merkwaardiger. Er was het raadsel: “Is het barpersoneel broer en zus of man en vrouw?). De verdere professionalisering van het hockey, waarbij de speelster met de shirtjeswasbeurt, een door de sponsor of manager geleverde fles wasmiddel meekreeg (dit keer van het merk Fleuril, wat Hans de volgende vraag deed stellen:”Heet jij Fleur?” De Pascalstraat werd ontdekt en natuurlijk vastgelegd voor het komende nageslacht, evenals de tot nu toe onbekende zus van Meta en tot slot en eigenlijk wel tot teleurstelling, de balletjes van de Esso zijn niet meer. Maar iedereen is weer veilig thuisgekomen. (Met de juiste bandenspanning). Dus schrijf toch maar op: 29 maart 2009 is een historische dag!
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Natuurlijk was wel het publiek de grote winnaar. Dank dat zij weer in groten getale de reis naar het verre Zwijndrecht hadden ondernomen om de Fusieclub aan te moedigen.
PS2. Topscoorderlijst komt volgende week.
PS3. Ben ik nog iets vergeten?
PS4. Vergeet niet te tapen voor woensdag!