BJ-Inc.nl

Het is weer maandag, dus.......

Fusieclub (instituut) Alkemade H2 – Derby H5 0-5

Dat het een historische dag zou worden was al ongeveer een week duidelijk. Ten eerste ging de zomertijd in, maar of daarom deze dag kon worden herinnerd, en veel spannender en misschien wel belangrijker, Koko zou voor het eerst in de lange geschiedenis van de Fusieclub, maar eigenlijk in de geschiedenis van het hockey, rijden naar een uitwedstrijd. Huilend namen spelersvrouwen afscheid van hun geliefden en bovendien werd dit historische feit ook nog op de gevoelige plaat (lees geheugenchip) vastgelegd. Als ze zich maar zouden binnenmelden als ze op de plaats van bestemming waren gearriveerd.

In een (nog) TomTomloze bolide werd deze bestemming vrij snel en zonder kleerscheuren gevonden. Een kleine omweg, waardoor er nog een blik op de Kijfhoek kon worden geworpen (Marklin speelplaats maar dan zijn de treinen schaal 1 op 1) arriveerde de Fusieclub weer ruim op tijd op Derby, een Fusievereniging van de IJssel en Oude Maas. Dus toch wel een beetje een band.

Vandaag moest er dus worden aangetreden tegen de koploper en eigenlijk grootste favoriet in deze koningspoule van de vijfde klasse (Willem van Zuilen zou zeggen: "De Serie A van het vijfde klasse hockey"). Daar waar de Fusieclub ook zeer verdienstelijk presteert, maar dat niet altijd in de cijfers tot uitdrukking komt, hoewel de laatste plaats na de puike prestatie van vorige week is verlaten.

De lijn van die wedstrijd moest dus worden voortgezet met een complete, fitte selectie. En ging het bij het Nederlands Elftal ook keuzes maken, ook hier moesten keuzes gemaakt worden. Hoewel de tactiek altijd vrij duidelijk is, de beuk er in en bloed aan de palen, moesten er ook nog poppetjes op hun plek gezet worden.

Toen de wedstrijd begon was al snel duidelijk dat de Fusieclub de meedogenloosheid van de vorige week niet kon doorzetten. Passes lukten net niet, evenals combinaties en de duels. Er werd niet veel weggegeven en Michiel stond werkelijk weer meesterlijk te keepen, maar dat extraatje zat er niet in. Tim onttrok zich aan deze malaise en wist met een meesterlijke sliding nog een bal van de lijn te halen, maar bij rust was het toch 0-3.

Zoals bekend heeft de Fusieclub als motto:”De tweede helft is onze helft.” Het spel werd beter, de stapjes extra werden gedaan en er kwamen wat kansjes, maar het was niet genoeg. Derby scoorde nog twee keer en won dus met 0-5, hoewel zij als voornaamste titelkandidaat toch ook niet echt overtuigden (maar ze wonnen wel).

Na de wedstrijd werd de dag toch nog historisch en merkwaardiger. Er was het raadsel: “Is het barpersoneel broer en zus of man en vrouw?). De verdere professionalisering van het hockey, waarbij de speelster met de shirtjeswasbeurt, een door de sponsor of manager geleverde fles wasmiddel meekreeg (dit keer van het merk Fleuril, wat Hans de volgende vraag deed stellen:”Heet jij Fleur?” De Pascalstraat werd ontdekt en natuurlijk vastgelegd voor het komende nageslacht, evenals de tot nu toe onbekende zus van Meta en tot slot en eigenlijk wel tot teleurstelling, de balletjes van de Esso zijn niet meer. Maar iedereen is weer veilig thuisgekomen. (Met de juiste bandenspanning). Dus schrijf toch maar op: 29 maart 2009 is een historische dag!
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Natuurlijk was wel het publiek de grote winnaar. Dank dat zij weer in groten getale de reis naar het verre Zwijndrecht hadden ondernomen om de Fusieclub aan te moedigen.
PS2. Topscoorderlijst komt volgende week.
PS3. Ben ik nog iets vergeten?
PS4. Vergeet niet te tapen voor woensdag!

Het is al dinsdag, maar.......

Fusieclub (instituut) Alkemade H2 – Rotterdam H26 2-2

Nadat vorige week de competitie eindelijk weer begonnen was en zelfs de lente stiekem zijn komst een beetje aan het aankondigen was, vertrok de Fusieclub naar Rotterdam met een duidelijke missie: punten halen. Het vertoonde spel van het weekend ervoor gaf veel aanknopingspunten voor een goed resultaat.

Hoewel de verbazing overheerste dat er niet in het stadion werd gespeeld (iets wat de Fusieclub toch wel gewend is), oogde het hele team uiterst scherp bij de warming-up. Het opmerkelijk feit deed zich voor dat de scheidsrechter de namen van de aanvoerders onthield en ze daar ook mee aansprak (is echt heel raar). Een snelle peptalk, nog wat tactiek en dan beginnen.

Wat ook bekend mag zijn is dat een instituut als de Fusieclub niet bang is voor wat experimenteren. Ondanks het belang van de wedstrijd, het duidelijke doel (punten pakken) werd er weer volop geëxperimenteerd in de opstelling. Begon Willem de wedstrijd als spits, al snel zakte hij een linie en zet zeer overtuigend de lijnen uit. Hans, als vaste rechtsachter, verschoof naar links, Jeroen schoof naar rechts en zelfs Richard liet zich een linie zakken.

In elk ander team zou dit tot chaos leiden, maar niet bij de Fusieclub. De bekende tactiek van bikkelen, hard werken, maar ook de passing en de bal het werk laten doen werd deze keer vanaf de eerste minuut toegepast. Volop strijd, maar ook nog mooi hockey, slechts wat pech bij de afwerking en dus lang de hatelijke brilstand.

Een bekend sportcliché is dan dat de doelpunten dan aan de andere kant vallen. En inderdaad, om Willem te citeren:”Twee armoedige goals en je staat 2-0 achter”, die goals vielen dus aan de andere kant. Wat dus ook meteen de ruststand was.

Zoals bekend heeft de Fusieclub als motto “de tweede helft is onze helft!”, en dus, voor zover mogelijk, werden de mouwen nog verder opgestroopt, tandjes bijgeschakeld en nog dieper gegaan. Bovendien liet Michiel weten dat er geen ballen meer in zouden gaan, en dat is altijd prettig om te weten.

De tweede helft werd een boeiend gevecht. De Fusieclub kreeg kansen en speelde zeer goed, maar die hatelijke nul bleef op het scorebord staan. Toen vond Richard het welletjes. Na weer een vloeiende aanval wist hij goed zijn lichaam te gebruiken (lees, hij zette de keeper gewoon opzij), en scoorde 1-2. Deze adrenaline-boost was precies wat de Fusieclub nog nodig had.

De jacht op het tweede doelpunt werd geopend. Kansen, en mooie aanvallen volgden, en na een strafcorner lag de bal erin. Een geplaatst schot van Mart, waar Philip zeer goed zijn stick tegenaan zette en zo de bal achter de extreem lange keeper plaatste. 2-2.

De overwinning werd nog gezocht, maar het bleef 2-2. Een zeer goede wedstrijd met een knap resultaat, zoals de doelen waren gesteld, punten in Rotterdam halen. Om aan te geven hoe diep iedereen was gegaan. Jeroen moest wel wisselen, want hij zag witte vlekken en kon zo de bal niet meer goed zien. Compliment aan iedereen, iedereen heeft super gespeeld!!

As zondag naar Derby, de koploper, die opmerkelijk genoeg, halverwege de tweede helft langs de kant stond en ons stilletjes ook nog een beetje aanmoedigde.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. De topscoorderslijst komt volgende week.
PS2. Een nuttige mededeling. De naam Jos Jansen op het shirt moet niet komende woensdag, maar die woensdag erna afgetaped zijn.
PS3. Nog een nuttige mededeling. Zondag 28 maart gaat de zomertijd in. De klok gaat een uur vooruit. Let erop en denk eraan!

Het is al dinsdag, maar toch........

Fusieclub Alkemade H2 – Cartouche H6 3-6

Na de ongelukkige afgelasting van vorige week, deze week dan eindelijk echt aan de slag. Geen plotselinge telefoontjes, geen teams die niet genoeg mensen op de been konden brengen, en dan ook nog een bijna SuperSunday op Alkemade, alleen Heren 1 was vrij. Ook de eerste lentepogingen maakte het tot een aangename hockeydag.

En op die dag komt dan een van de voornaamste titelkandidaten op bezoek. Spelers die nog niet zo lang geleden landelijke competitie in de jeugd hebben gespeeld en dus behalve heel handig, elkaar ook nog blind kunnen vinden. Het was duidelijk dat de Fusieclub het zeker van het vechthockey moest gaan hebben en ondanks het bekende motto “De tweede helft is onze helft”, dit keer 70 minuten bloed aan de palen toch wel echt nodig was.

Zo geschiedde, met een uitgekiend scoutingapparaat was op het laatste moment Rolf nog aan de selectie toegevoegd om de scorende machine nog meer body te geven.
Ondanks het gevecht, de mooie combinaties en de stevige duels, kon de Fusieclub het gevecht niet winnen. De tegenstander had gewoon teveel kwaliteit. Iedereen kwam leeg van het veld en er zat bloed aan de palen, maar het was niet genoeg.

Maar om over scouting te spreken, Mart scoorde en Rolf 2x. Daar zit het dus wel goed mee. Verder is de Fusieclub veel meer geworden dan slechts een hockeyteam. Er worden spelers opgeleid die doorstromen naar H1 en zelfs geblesseerde spelers bij H2 hersteltrainingen doen om terug te keren op het hockeyveld. Er kan dus gesproken worden van een instituut.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)

PS. Volgende week weer een topscoorderslijst.
PS2. Nederland is uitgeschakeld in de World Baseball Classic, maar hun prestaties zijn niet onopgemerkt gebleven. Het is zelfs een uitdrukking geworden (geen idee voor hoe lang), in de Amerikaanse sport. Bij een vermoedelijke, totaal idiote, want voor altijd onmogelijk geachte transfer van een American Footballspeler naar een andere club, was het commentaar van een verslaggever:”Yeah, it’s like telling me the Dutch beat the Dominicans.”

Schreef ik gisteren nog over de sensationele overwinning van het Nederlandse honkbalteam op de Dominicaanse Republiek op zaterdag (of was het zondag), en de aandacht die dat toch ook kreeg in de Amerikaanse media. Vannacht wonnen ze weer van de Dominicaanse Republiek.

Dit heeft tot gevolg dat de Dominicaanse Republiek naar huis kan. Een waanzinnige prestatie van het Nederlands team. En een prestatie die ook zeker in Amerika de nodige aandacht opleverde.

Zoveel zelfs dat op het de site van CNN Sports Illustrated voorpaginanieuws was. Zoals alleen Amerikanen dat kunnen worden alle registers open getrokken om de historische prestatie te vergelijken. Baseball became a truly global game when the Netherlands, the international baseball version of Buster Douglas, the 1980 U.S. hockey team and the Milan Indians rolled into one, put the tournament on the map by upsetting the heavily favored, star-studded Dominican Republic team, 2-1."

Vergeleken worden met de Amerikaanse ijshockeyteam van 1980, het is nogal wat. En ze gaan nog wel even door. "But for the Dutch, and for those who saw the WBC as a means to grow the game, victory is eternal. Van Gogh. Escher. DeKooning. And now make way for a new Dutch master: DeCaster." Dit slaat op derde honkman Yurrendell Decaster, die het winnende punt binnen sloeg. Een honkballer die op één lijn wordt gezet met Van Gogh, Escher en DeKooning.

In ieder geval is Nederland nu door naar de volgende ronde, waar ze Venezuela of de USA ontmoeten. De USA gecoached door Davey Johnson, inderdaad de coach van de 1986 New York Mets (stukje naar beneden scrollen). We gaan zien hoe het zich verder ontwikkeld. Lees in ieder geval hier het hele artikel.

Overigens, op de foto is het David Ortiz, de megasuperster van de Boston Red Sox (wiens t-shirt nog in de fundering van het nieuwe Yankee Stadium was verstopt) die probeert het honk te halen.

Tot slot, op CNN hadden ze eerst de cliffhanger: "Nether Again!" Toen het item kwam werd het Nederlands team aangekondigd als "the team with the least amout of stars, to be precize, none!"

Het is al dinsdag, maar......

Fusieclub Alkemade H2 – Pollux H5 Tja…..

Nu de laatste slingers zijn opgeruimd, alle lege champagneflessen naar de glasbak zijn gebracht, de overgebleven etensresten aan de lokale voedselbank zijn gedoneerd, een dweil over de vloer is gegaan en ook het statiegeld is geïnd, herinnert er weinig meer aan het grootste mid-winterkampioensfeest.

En dat hoeft ook niet, want na een maand van euforie was het weer tijd om stevig met beide benen op de grond te landen en het vizier weer te richten op de tweede helft van de reguliere competitie stond ook weer voor de deur.

De Fusieclub had ook wat veranderingen ondergaan. Langzaam begint de Fusieclub een soort van opleidingsinstituut te worden. Nick werd, mede door zijn goede spel (en de lyrische verslagen over dat goede spel), geselecteerd door H1, Mart kwam om de harde wetten van het kelderhockey te leren kennen. Onze trainer, met twee titels in een half jaar (ongeveer) koos voor zijn maatschappelijke carrière en van uit alle hoeken van Nederland worden spelers aangeboden om mee te mogen spelen, dan wel stage te mogen lopen bij de Fusieclub Alkemade H2.

Al deze afleiding buiten het veld maakt het zwaar om de focus op het hockey zelf te houden. Maar natuurlijk lukte dit wonderwel. Duidelijk zou dit worden bij de eerste wedstrijd. Hoewel er zelfs nu aan allerlei spelers getrokken om nog voor de hervatting van de competitie toch nog maar ergens anders te gaan spelen. Voor het weekend werd dit allemaal opgelost, met wat opmerkelijke oplossingen zo hier en daar. Kortom, alle randzaken ten spijt, de Fusieclub was klaar voor de wedstrijd.

Toen kwam zaterdag het telefoontje, Pollux H5 heeft zich teruggetrokken uit de competitie. Geen wedstrijd, dus weer voor niets naar een piek toegewerkt, hoewel nooit iets voor niets. De competitie moet dus nog even wachten. Een week om precies te zijn. Nu de piek er is, is het slechts slijpen aan de details. As zondag weer thuis, om 15.45. Zorg dat je erbij bent. Spektakel gegarandeerd.
K. Westerhuis (reageren@alectobj@tiscali.nl)

PS1. Tim B. Bedankt voor je opmerkelijke invalbeurt, en dat terwijl dus niet gespeeld hebben.
PS2. Ook Douwe, Eric P. en Richard, hulde voor het uitvoeren van jullie bar- en fluittaken, ondanks het feit dat we opeens wedstrijdloos waren. Een Chapeau Grande!

PS3. Even heel iets anders.

Op dit moment wordt (op meerdere plekken in de wereld) de World Baseball Classic gespeeld. Een soort officieus WK-Honkbal waar ook zeer veel kanonnen uit de Major League mee spelen, al wordt er wel met landenteams gespeeld. Het Nederlands Honkbalteam speelt ook mee en wonnen afgelopen weekend sensationeel van de Dominicaanse Republiek, één van topfavorieten van het toernooi.

De overwinning was zo opvallend, dat Peter King, een zeer bekende sportjournalist in de VS daar in zijn wekelijkse column (die voornamelijk over American Football gaat) het volgende over schreef:

”(..) But I make this WBC factoid my Factoid of the Week: The Dominican Republic team, favored by many to win the tournament, and so powerful that one of the best players in the world, Jose Reyes, was not able to crack the starting line-up (Hanley Ramirez of the Marlins was the starting Dominican shortstop), lost to the Netherlands 3-2 in the opening game Saturday.

Stories like these are why we love sports.(..)” Mooi toch!