woensdag 21 januari 2009
Fusieclub Alkemade H2 - Alphen H5 2-3
Het is al woensdag, maar........
Fusieclub Alkemade H2 – Alphen H5 2-3
Na de threepeat van mid-wintertitels is het een bekend gegeven. Je bent het team waar op gejaagd wordt en dus waar iedereen van wil winnen. En op dat moment moet je naar Alphen.
Positief was dat er een brug was aangelegd en er dus niet meer zo’n achterlijk lang stuk gelopen moest worden, bewondering was er voor de breedte van de sloot waar Scooter toch ooit overheen was gesprongen. Vriendelijk was de bediening in het verder wel dodelijk saaie clubhuis en de catering was ook niet verkeerd, maar het blijft toch Alphen.
Zoals bekend in de gehele hockeywereld, winnen in Alphen is zo goed als onmogelijk. In mijn lange hockeycarrière kan ik zo snel drie gewonnen wedstrijden herinneren, maar dat is het ook wel. Dan ook nog een weekend Breda in de benen,de omstandigheden waren dus niet optimaal.
Gelukkig was er een ruime bank en zelfs Maurits kwam weer eens ruiken aan het hockeyveld. Geen donner und wetter, zoals door verschillende weermensen was beloofd, een koude wind was alles. Meteen na de afslag bleek dat het fraaie shirt van Alkemade wat overeenkomsten toonde met de outfit van Alphen. Een probleem dat laat in de eerste helft met zo mogelijk nog lelijker hesjes werd opgelost.
Dan de wedstrijd zelf, de Fusieclub begon furieus, kans op kans op kans. De bal wilde er niet in. En ook in het hockey is het dan een bekend gegeven, dan valt die aan de andere kant. Nog wel op een lullige manier, maar die telde ook. 0-1. De Fusieclub was wat aangeslagen en nog wat zoekende toen het ook nog 0-2 werd.
Dat was echter weer teveel van het goede, en Maurits, na al wat spectaculaire val- en duikpartijen maakte toch best knap de 1-2.
Zoals bekend heeft de Fusieclub als motto “De tweede helft is onze helft!” en dus volop ten aanval, waarbij ook de psychologische oorlogsvoering niet werd geschuwd. Dit had tot gevolg dat de gehele bank een groene kaart kreeg (met een mooi gebaar, dat moet gezegd), inclusief het publiek dat op die bank had plaatsgenomen. Het had wel effect, want Peter A. tikte de 2-2 binnen.
Helaas zijn er van die zondagen dat er mensen zo’n lucky goal maken, die ze nooit van hun leven nog een keer zo zullen maken en dus verloor de Fusieclub voor het eerst in lange tijd weer eens een mid-winterwedstrijd. Nog steeds is veel mogelijk, er is dus absoluut geen sprake van paniek. Zondag Groen-Geel, geen voetbalshirts deze keer.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS. Peter, Gus, Jean, bedankt voor het meespelen.
PS2. Rolf en Mart, top voor het aanmoedigen, voor jullie was het ook een first, een groene kaart als publiek zijnde.
PS3. Mag je nu al Obama-moe zijn?
PS4. Sylvia Karres is zwanger.
Fusieclub Alkemade H2 – Alphen H5 2-3
Na de threepeat van mid-wintertitels is het een bekend gegeven. Je bent het team waar op gejaagd wordt en dus waar iedereen van wil winnen. En op dat moment moet je naar Alphen.
Positief was dat er een brug was aangelegd en er dus niet meer zo’n achterlijk lang stuk gelopen moest worden, bewondering was er voor de breedte van de sloot waar Scooter toch ooit overheen was gesprongen. Vriendelijk was de bediening in het verder wel dodelijk saaie clubhuis en de catering was ook niet verkeerd, maar het blijft toch Alphen.
Zoals bekend in de gehele hockeywereld, winnen in Alphen is zo goed als onmogelijk. In mijn lange hockeycarrière kan ik zo snel drie gewonnen wedstrijden herinneren, maar dat is het ook wel. Dan ook nog een weekend Breda in de benen,de omstandigheden waren dus niet optimaal.
Gelukkig was er een ruime bank en zelfs Maurits kwam weer eens ruiken aan het hockeyveld. Geen donner und wetter, zoals door verschillende weermensen was beloofd, een koude wind was alles. Meteen na de afslag bleek dat het fraaie shirt van Alkemade wat overeenkomsten toonde met de outfit van Alphen. Een probleem dat laat in de eerste helft met zo mogelijk nog lelijker hesjes werd opgelost.
Dan de wedstrijd zelf, de Fusieclub begon furieus, kans op kans op kans. De bal wilde er niet in. En ook in het hockey is het dan een bekend gegeven, dan valt die aan de andere kant. Nog wel op een lullige manier, maar die telde ook. 0-1. De Fusieclub was wat aangeslagen en nog wat zoekende toen het ook nog 0-2 werd.
Dat was echter weer teveel van het goede, en Maurits, na al wat spectaculaire val- en duikpartijen maakte toch best knap de 1-2.
Zoals bekend heeft de Fusieclub als motto “De tweede helft is onze helft!” en dus volop ten aanval, waarbij ook de psychologische oorlogsvoering niet werd geschuwd. Dit had tot gevolg dat de gehele bank een groene kaart kreeg (met een mooi gebaar, dat moet gezegd), inclusief het publiek dat op die bank had plaatsgenomen. Het had wel effect, want Peter A. tikte de 2-2 binnen.
Helaas zijn er van die zondagen dat er mensen zo’n lucky goal maken, die ze nooit van hun leven nog een keer zo zullen maken en dus verloor de Fusieclub voor het eerst in lange tijd weer eens een mid-winterwedstrijd. Nog steeds is veel mogelijk, er is dus absoluut geen sprake van paniek. Zondag Groen-Geel, geen voetbalshirts deze keer.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS. Peter, Gus, Jean, bedankt voor het meespelen.
PS2. Rolf en Mart, top voor het aanmoedigen, voor jullie was het ook een first, een groene kaart als publiek zijnde.
PS3. Mag je nu al Obama-moe zijn?
PS4. Sylvia Karres is zwanger.
