maandag 1 september 2008
The bad guys won!
Nu mijn verkaansie en de sportzomer op zijn einde loopt en de voetbalcompetitie is begonnen, toch nog maar even over sport hebben. Om te kijken en vooral om te lezen.
Honkbal is een sport die altijd wel een boeiende sport vond, net als overigens zeer veel andere sporten. TheFreeze nam mij mee naar de Haarlem Honkbal Week, waar ik ondanks het water en de frisse wind zag dat het toch wel iets anders was dan het spelletje softbal wat wij altijd op de middelbare school speelde. Wat konden die lui hard gooien en hard slaan!
Daarna heb ik ruim drie weken op het huis van theFreeze gepast, terwijl hij een fraaie toer maakte door de VS en inderdaad ook nog een honkbalwedstrijd bezocht. (Klik hier voor de zeer fraaie foto's). Dankzij de digitale tv kon ik daar dag in, dag uit naar honkbal kijken, live of in de herhaling, via het zeer onvolprezen kanaal NASN (The North American Sports Network). En dus zeer veel honkbal gezien, zelfs nog even de Nederlander Rick van den Hurk, die zo'n aparte pitch heeft dat die the Holland Hand wordt genoemd.
Daar ik ook een liefhebber ben van sportboeken ben ik dan ook op zoek gegaan naar boeken over baseball/honkbal. Dat was niet zo moeilijk, want in Amerika zijn daar bibliotheken over vol geschreven. Dat ik meteen de jackpot zou treffen, daar had ik niet op gerekend. (Is niet helemaal waar, want natuurlijk wel enkele recensies gelezen voordat ik het boek aanschafte). Wel mooi die lage dollar, boek kostte uiteindelijk 9 euro.
Alleen de titel van het boek al:" The bad guys won! A season of Brawling, Boozing, Bimbo Chasing, an Championship Baseball with Straw, Doc, Mookie, Nails, the Kid, and the Rest of the 1986 Mets, the Rowdiest Team Ever to Put on a New York Uniform - and Maybe the Best."
Zoals de titel al doet vermoeden waren de New York Mets een opmerkelijk team. Of zoals het op de achterflap staat beschreven:" But their greatness on the field was nearly eclipsed by how bad they where off it." Het team was een verzameling van zeer getalenteerde honkballers, maar ook een verzameling van een unieke karakters.
Het boek beschrijft het hele seizoen van 1986 en ondertussen ook verschillende spelers en hun rol in het team. De New York Mets waren altijd de tweede club van New York, iedereen dweepte altijd met de New York Yankees (wat ook nog eens de meest succesvolle professionele sportorganisatie van Noord-Amerika is) en begin jaren tachtig waren de Mets het slechtste team van Major League.
De nieuwe eigenaren en de nieuwe manager begonnen te bouwen aan een team wat uiteindelijk succes moest gaan brengen. De manager Davey Johnson (opmerkelijk, nu de manager van het Amerikaanse Olympische team), vond dat in 1986 zover was. De Mets waren klaar om de titel te pakken en niet gewoon zomaar, maar groots. "We're the best team. I know it, my guys know it. So why the hell shouldn't the world know it?!"
Vanaf het begin van het seizoen roepen de Mets dus dat ze de beste zijn, en niet alleen de beste, maar de allerbeste en dat met een arrogantie dat ze niet echt prettig zijn om tegen te spelen. Alle trucs worden uit de kast gehaald om tegenstanders uit hun spel te halen, te irriteren en te treiteren. Dit heeft onder meer tot gevolg dat tijdens het seizoen de Mets betrokken raken bij vier on-field brawls (vechtpartijen waar beide teams compleet met elkaar op de vuist gaan, inclusief honkcoaches, terwijl in een "normaal" seizoen er misschien drie van die on-field brawls in de gehele competitie zijn.
Het boek gaat zo het hele seizoen langs en beschrijft de gebeurtenissen achter de schermen, het alcohol, drugs en dopingebruik, de kleedkamerhumor en alles schandalen en rellen die de Mets dat seizoen omgaven. En ondertussen hoe ze blijven winnen. Uiteindelijk winnen ze 108 wedstrijden in het normale seizoen. En dan komen de play-offs.
Jeff Pearlman, de schrijver, beschrijft wedstrijd voor wedstrijd de gebeurtenissen tijdens en rondom die wedstrijden. En ondanks dat je de uitslag eigenlijk al weet is het ontzettend spannend. De zesde wedstrijd van de halve finales, waar de Mets uiteindelijk in de 16e(!) inning winnen (en in de "feestvreugde" daarna een compleet vliegtuig slopen) en naar de World Series gaan.
Die World Series zijn legendarisch geworden. Vooral de zesde wedstrijd is een all-time classic. Vlak voor het begin van de wedstrijd land B-acteur Michael Sergio in een Elvis Pak en een Go Mets spandoek in het stadion. In de tiende(!) inning staan de Mets tegen de Boston Red Sox met 5-3 achter. Drie man uit en het is allemaal voorbij (de Mets staan in de serie met 3-2 achter). Pearlman beschrijft die inning ongeveer van minuut tot minuut en wat iedereen doet.
Met twee man uit weten de Mets terug te komen tot 5-5, terwijl ze twee keer tegenover de mogelijke laatste pitch staan. Dan slaat Mookie Wilson een zeer lullig balletje door de benen van Boston's eerste honkman Bill Buckner. En de Mets winnen. Het balletje dat Buckner nog zeer lang heeft achtervolgt. Hiermee breken ze de Red Sox mentaal en in de zevende wedstrijd staat eigenlijk al vast wie er gaat winnen.
Het boek leest als een trein (leest ook prettig in de trein), als een thriller, en ondanks dat je eigenlijk de afloop al weet, blijft het boeien. Vooral de gebeurtenissen in het clubhuis, in de vliegtuigen en ook zeker in de dug-out, maken het tot een zeer gaaf en boeiend boek. Enige kennis van wat honkbalterminologie is wel handig, maar dat wordt snel duidelijk. Bovendien wordt ook duidelijk wat een manager nu precies doet tijdens zo'n wedstrijd. Op tv-beelden lijkt het meestal dat ze een beetje voor zich uit zitten te staren. Snel op zoek naar nog meer van dit soort juweeltjes.
Tot slot, het is een zekere aanrader. Dus tot slot, de legendarische laatste helft van de tiende inning van Game 6 van de World Series 1986.
Honkbal is een sport die altijd wel een boeiende sport vond, net als overigens zeer veel andere sporten. TheFreeze nam mij mee naar de Haarlem Honkbal Week, waar ik ondanks het water en de frisse wind zag dat het toch wel iets anders was dan het spelletje softbal wat wij altijd op de middelbare school speelde. Wat konden die lui hard gooien en hard slaan!
Daarna heb ik ruim drie weken op het huis van theFreeze gepast, terwijl hij een fraaie toer maakte door de VS en inderdaad ook nog een honkbalwedstrijd bezocht. (Klik hier voor de zeer fraaie foto's). Dankzij de digitale tv kon ik daar dag in, dag uit naar honkbal kijken, live of in de herhaling, via het zeer onvolprezen kanaal NASN (The North American Sports Network). En dus zeer veel honkbal gezien, zelfs nog even de Nederlander Rick van den Hurk, die zo'n aparte pitch heeft dat die the Holland Hand wordt genoemd.
Daar ik ook een liefhebber ben van sportboeken ben ik dan ook op zoek gegaan naar boeken over baseball/honkbal. Dat was niet zo moeilijk, want in Amerika zijn daar bibliotheken over vol geschreven. Dat ik meteen de jackpot zou treffen, daar had ik niet op gerekend. (Is niet helemaal waar, want natuurlijk wel enkele recensies gelezen voordat ik het boek aanschafte). Wel mooi die lage dollar, boek kostte uiteindelijk 9 euro.
Alleen de titel van het boek al:" The bad guys won! A season of Brawling, Boozing, Bimbo Chasing, an Championship Baseball with Straw, Doc, Mookie, Nails, the Kid, and the Rest of the 1986 Mets, the Rowdiest Team Ever to Put on a New York Uniform - and Maybe the Best."
Zoals de titel al doet vermoeden waren de New York Mets een opmerkelijk team. Of zoals het op de achterflap staat beschreven:" But their greatness on the field was nearly eclipsed by how bad they where off it." Het team was een verzameling van zeer getalenteerde honkballers, maar ook een verzameling van een unieke karakters.
Het boek beschrijft het hele seizoen van 1986 en ondertussen ook verschillende spelers en hun rol in het team. De New York Mets waren altijd de tweede club van New York, iedereen dweepte altijd met de New York Yankees (wat ook nog eens de meest succesvolle professionele sportorganisatie van Noord-Amerika is) en begin jaren tachtig waren de Mets het slechtste team van Major League.
De nieuwe eigenaren en de nieuwe manager begonnen te bouwen aan een team wat uiteindelijk succes moest gaan brengen. De manager Davey Johnson (opmerkelijk, nu de manager van het Amerikaanse Olympische team), vond dat in 1986 zover was. De Mets waren klaar om de titel te pakken en niet gewoon zomaar, maar groots. "We're the best team. I know it, my guys know it. So why the hell shouldn't the world know it?!"
Vanaf het begin van het seizoen roepen de Mets dus dat ze de beste zijn, en niet alleen de beste, maar de allerbeste en dat met een arrogantie dat ze niet echt prettig zijn om tegen te spelen. Alle trucs worden uit de kast gehaald om tegenstanders uit hun spel te halen, te irriteren en te treiteren. Dit heeft onder meer tot gevolg dat tijdens het seizoen de Mets betrokken raken bij vier on-field brawls (vechtpartijen waar beide teams compleet met elkaar op de vuist gaan, inclusief honkcoaches, terwijl in een "normaal" seizoen er misschien drie van die on-field brawls in de gehele competitie zijn.
Het boek gaat zo het hele seizoen langs en beschrijft de gebeurtenissen achter de schermen, het alcohol, drugs en dopingebruik, de kleedkamerhumor en alles schandalen en rellen die de Mets dat seizoen omgaven. En ondertussen hoe ze blijven winnen. Uiteindelijk winnen ze 108 wedstrijden in het normale seizoen. En dan komen de play-offs.
Jeff Pearlman, de schrijver, beschrijft wedstrijd voor wedstrijd de gebeurtenissen tijdens en rondom die wedstrijden. En ondanks dat je de uitslag eigenlijk al weet is het ontzettend spannend. De zesde wedstrijd van de halve finales, waar de Mets uiteindelijk in de 16e(!) inning winnen (en in de "feestvreugde" daarna een compleet vliegtuig slopen) en naar de World Series gaan.
Die World Series zijn legendarisch geworden. Vooral de zesde wedstrijd is een all-time classic. Vlak voor het begin van de wedstrijd land B-acteur Michael Sergio in een Elvis Pak en een Go Mets spandoek in het stadion. In de tiende(!) inning staan de Mets tegen de Boston Red Sox met 5-3 achter. Drie man uit en het is allemaal voorbij (de Mets staan in de serie met 3-2 achter). Pearlman beschrijft die inning ongeveer van minuut tot minuut en wat iedereen doet.
Met twee man uit weten de Mets terug te komen tot 5-5, terwijl ze twee keer tegenover de mogelijke laatste pitch staan. Dan slaat Mookie Wilson een zeer lullig balletje door de benen van Boston's eerste honkman Bill Buckner. En de Mets winnen. Het balletje dat Buckner nog zeer lang heeft achtervolgt. Hiermee breken ze de Red Sox mentaal en in de zevende wedstrijd staat eigenlijk al vast wie er gaat winnen.
Het boek leest als een trein (leest ook prettig in de trein), als een thriller, en ondanks dat je eigenlijk de afloop al weet, blijft het boeien. Vooral de gebeurtenissen in het clubhuis, in de vliegtuigen en ook zeker in de dug-out, maken het tot een zeer gaaf en boeiend boek. Enige kennis van wat honkbalterminologie is wel handig, maar dat wordt snel duidelijk. Bovendien wordt ook duidelijk wat een manager nu precies doet tijdens zo'n wedstrijd. Op tv-beelden lijkt het meestal dat ze een beetje voor zich uit zitten te staren. Snel op zoek naar nog meer van dit soort juweeltjes.
Tot slot, het is een zekere aanrader. Dus tot slot, de legendarische laatste helft van de tiende inning van Game 6 van de World Series 1986.
