woensdag 4 juni 2008
How Loo can we go Hellendoorn....

Alle bekende ingredienten waren weer aanwezig, of verder door ontwikkeld. In de oneindige quest naar koud bier bij aankomst was het wijze besluit genomen om een tap te huren.
Natuurlijk croquet ( one of the world's most agressive recreational activities - a far cry from the rather staid, genteel stereotype), maar nu ook een complete petanque set, wat naast de traditionele varianten tot hele nieuwe competities leidde, zoals jungle-petange, jeu de croquet, croquet de boules en de meest spectaculaire full-contact-long-distance-petanque.
Verder was het weer niet te beschrijven, daarom maar wat steekwoorden: McDrive, Pim's auto pimpen, Holly hobbie, bier uit plastic, wat het nog meer toernooisfeer gaf, een concierge, een k***e haan die van vier uur 's nachts tot vier uur 's nachts kraaide, Douwe's werkelijk onvolprezen bbq-kwaliteiten (er zijn eigenlijk geen superlatieven meer voor), de BBQ's zelf, die altijd maar bleven branden, ondanks fikse onweers- en regenbuien, hout sprokkelen in een weiland, of gewoon langs de weg, de Zundapp en Kreidlerclub, de motorclub, Mike van American Choppers, 1 miljoen flauwe grappen, een mega-schwalbe, het fantastische spel bankklappen en de variant salontafel koppen, natuurlijk de klaagregel en de gezusters Gardeniers (spreek uit Gardenjee), die nu de Dordogne onveilig maken onder het motto pakken wat je pakken kan, het gigantische subtropische zwemparadijs, de tuinstoelen die veel te rommelig in het gras en dus niet op het getegelde terras stonden en natuurlijk Estelle, heel veel Estelle (terwijl ik dit schrijf, op de radio!).
Helaas waren de huisjes wat gehorig, en die van de buren ook, dus op de zaterdag vond er topoverleg plaats tussen de Allstars en de Landalorganisatie. Op zondagavond is dit allemaal opgelost door de overgebleven Allstars, die al het Landalpersoneel en de buren hadden uitgenodigd om het laatst overgebleven biervat soldaat te maken. Met als gevolg dat wij op maandagochtend zeer vrolijk en onder luid gejuich werden uitgezwaaid.
Waarschijnlijk ben ik 2/3 vergeten te vertellen, plemp nog dingen in de comments, maar gelukkig hebben wij de foto's nog. Hier en hier. Nog even vermelden dat de meest opmerkelijke opmerking gehoord:"Hebben jullie ook haarlak?"
Tot allerslotst, een opmerkelijk toeval. De laatste plaat gespeeld op mijn iPod, op maandagochtend toen die gewoon op shuffle stond vanwege de laatste schoonmaakarbeidsvitaminen was Crackin' Up van Bo Diddley. Bij thuiskomst bleek hij te zijn overleden. The Originator vormde volgens kenners samen met Chuck Berry en Little Richard "De Heilige Drie-eenheid van de Rock'n'Roll." Brak door in 1955 en eigenlijk nooit weg geweest. Maar de meesten, vooral van mijn generatie zullen hem toch kennen van de bekende Nike-commercial:"Bo, you don't know Diddley!"