BJ-Inc.nl

Het EK is voorbij, nu blijkt dat de wereld gewoon heeft doorgedraaid. In Amerika zijn de kandidaten zich langzaam aan het opwarmen voor de strijd die komen gaat. Daarom maar weer een fraaie commercial. Deze keer van de herverkiezing van Ronald Reagan, "The Great Communicator". Uit 1984, dus midden in de Koude Oorlog. Gorbatsjov kende nog niemand, Reagan had het al gehad over het "Evil Empire" en wat allemaal niet. En voor wie het allemaal nog niet helemaal duidelijk is, de beer is natuurlijk de Sovjet-Unie. (Overigens, volgens mij was Reagan een van de weinige kandidaten die zelf zijn commercials insprak, niet allemaal natuurlijk).

Hoewel in Nederland en eigenlijk in de rest van Europa (als we alle kranten en andere media moeten geloven) ten onder gaat aan de Oranjekoorts, gebeurd er nog veel meer in de internationale sportwereld.

Aan de andere kant van de oceaan, waar misschien op ESPN2 iets te zien is van het EK, was men in de ban van het basketbal. De finale van de NBA gingen tussen twee grote rivalen, de Boston Celtics en de Los Angeles Lakers. In zes wedstrijden gingen de Celtics met de titel er vandoor.

Dat was de afsluiting van een periode voor de stad Boston waarin de teams van de vier grote sporten (American Football, Basketbal, Honkbal en IJshockey) de stad (en het land) in hun greep hielden. Het begon in oktober toen de Red Sox (honkbal) de World Series wonnen. Voor de tweede keer in drie jaar. De Curse of the Bambino definitief verslagen en gewoon het beste team.

Rond die tijd was iedereen langzaam in de ban aan het raken van de New England Patriots (American Football), die zo geweldig speelde en maar bleven winnen, dat die voor het Perfect Season gingen, voor het laatst en enige keer gepresteerd door de Miami Dolphins in het seizoen 72/73 (dit seizoen wonnen ze slechts 1 wedstrijd). De Patriots kwamen tot 18 overwinningen, maar verloren de belangrijkste wedstrijd, de Superbowl. Dit seizoen gaan ze het opnieuw proberen.

Overigens, in het meestal sportieve Amerika, waar men veel respect heeft voor elkaars prestaties, was niet iedereen te spreken over de prestatie van de Patriots. Spygate (het filmen van signalen van de tegenstander), het opzettelijk opdrijven van de scores. Normaal gesproken is het normaal dat bij een grote voorsprong de back-up quarterback en het "b"-team het veld in brengt. Wat de Patriots niet deden. Coach Bill Belichick, een kruising van Louis van Gaal, Guus Hiddink en Rinus Michels, moest $500.000 boete betalen in verband met Spygate en nog suddert dat verhaal een beetje door. Maar heel Boston was in spanning voor het Perfect Season, het kwam er niet. Daarom een schitterende touchdown van de Patriots, al is het maar vanwege de naam van de truc, een flea-flicker.


En dan nu de Celtics. Recordhouder met nu 17 landstitels, vorig jaar en de jaren ervoor kansloos en niet eens de play-offs halen. Er werd stevig geinvesteerd in ervaring en talent en drie grote namen. Paul Pierce, Ray Allen en Kevin Garnett (die ooit nog de landelijke Amerikaanse pers haalde met een akkefietje met Francesco Elson). En de puzzel viel in elkaar. Hoewel de Lakers Kobe Bryant hadden (MVP en als idolen Marco van Basten en Ruud Gullit) was het niet genoeg. Dus al een drie kwart jaar feest in Boston. Met al dat Oranje op dit moment toch een opmerkelijke prestatie, daar aan de andere kant van de oceaan.

Tot slot, sinds de WK 2006 is de nieuwe stadion hit Seven Nation Army van The White Stripes. Volgens mij begonnen de Italianen ermee, maar het is toch helemaal geen voetballied?

Nu in Amerika langzaam het verkiezingsgeweld opnieuw gaat losbarsten, na de zeer interessante en lange strijd tussen Billary Clinton en Barack Obama, zal de gemiddelde Amerikaan weer bedolven worden onder reclamespotjes van de kandiaten. Dankzij het onvolprezen Youtube is het leuk en interessant om oude en nieuwe campagnefilmpes te bekijken. Daarom de komende maanden zo af en toe wat klassieke commercials en misschien ook wel nieuwe van McCain en Obama.
Deze, de "Boston Harbour ad" komt uit de campagne van 1988, die bekend staat als de meest smerige en vuile presidentiele campagne ooit gevoerd (op lokaal niveau kon het allemaal nog lomper en groffer). Bush Sr. bleef maar inhakken op Dukakis en deze commercial, hoewel niet zo bekend, is daar ook een schitterend voorbeeld van: " .... Michael Dukakis promises to do for America, what he has done for Massachusetts....."

Het jaarlijkse uitje van de How Loo can we go Allstars, dit keer naar het nagelnieuwe Landal Park de Hellendoornseberg (en het is in Hellendoorn!).

Alle bekende ingredienten waren weer aanwezig, of verder door ontwikkeld. In de oneindige quest naar koud bier bij aankomst was het wijze besluit genomen om een tap te huren.

Natuurlijk croquet ( one of the world's most agressive recreational activities - a far cry from the rather staid, genteel stereotype), maar nu ook een complete petanque set, wat naast de traditionele varianten tot hele nieuwe competities leidde, zoals jungle-petange, jeu de croquet, croquet de boules en de meest spectaculaire full-contact-long-distance-petanque.

Verder was het weer niet te beschrijven, daarom maar wat steekwoorden: McDrive, Pim's auto pimpen, Holly hobbie, bier uit plastic, wat het nog meer toernooisfeer gaf, een concierge, een k***e haan die van vier uur 's nachts tot vier uur 's nachts kraaide, Douwe's werkelijk onvolprezen bbq-kwaliteiten (er zijn eigenlijk geen superlatieven meer voor), de BBQ's zelf, die altijd maar bleven branden, ondanks fikse onweers- en regenbuien, hout sprokkelen in een weiland, of gewoon langs de weg, de Zundapp en Kreidlerclub, de motorclub, Mike van American Choppers, 1 miljoen flauwe grappen, een mega-schwalbe, het fantastische spel bankklappen en de variant salontafel koppen, natuurlijk de klaagregel en de gezusters Gardeniers (spreek uit Gardenjee), die nu de Dordogne onveilig maken onder het motto pakken wat je pakken kan, het gigantische subtropische zwemparadijs, de tuinstoelen die veel te rommelig in het gras en dus niet op het getegelde terras stonden en natuurlijk Estelle, heel veel Estelle (terwijl ik dit schrijf, op de radio!).

Helaas waren de huisjes wat gehorig, en die van de buren ook, dus op de zaterdag vond er topoverleg plaats tussen de Allstars en de Landalorganisatie. Op zondagavond is dit allemaal opgelost door de overgebleven Allstars, die al het Landalpersoneel en de buren hadden uitgenodigd om het laatst overgebleven biervat soldaat te maken. Met als gevolg dat wij op maandagochtend zeer vrolijk en onder luid gejuich werden uitgezwaaid.

Waarschijnlijk ben ik 2/3 vergeten te vertellen, plemp nog dingen in de comments, maar gelukkig hebben wij de foto's nog. Hier en hier. Nog even vermelden dat de meest opmerkelijke opmerking gehoord:"Hebben jullie ook haarlak?"

Tot allerslotst, een opmerkelijk toeval. De laatste plaat gespeeld op mijn iPod, op maandagochtend toen die gewoon op shuffle stond vanwege de laatste schoonmaakarbeidsvitaminen was Crackin' Up van Bo Diddley. Bij thuiskomst bleek hij te zijn overleden. The Originator vormde volgens kenners samen met Chuck Berry en Little Richard "De Heilige Drie-eenheid van de Rock'n'Roll." Brak door in 1955 en eigenlijk nooit weg geweest. Maar de meesten, vooral van mijn generatie zullen hem toch kennen van de bekende Nike-commercial:"Bo, you don't know Diddley!"