woensdag 5 maart 2008
Klik, klik, zoef
Op reis gaan is leuk, maar thuis komen is leuker! Vorige week voor het eerst in meer dan 20 jaar van een echte berg afgeskied. De redelijk goede ervaring in Landgraaf hadden de verwachtingen wat opgeschroefd en ook de weersverwachtingen waren zeer goed, 20 graden in het dal, dus ook op de berg erg lekker. Bij gebrek aan rodelbaan, een curlingbaan scheen wel ergens aanwezig te zijn, dus toch maar de ski’s ondergeklikt en zoef.
Om een lang verhaal heel kort te houden, natuurlijk was het publiek de grote winnaar. Op een berg is heel iets anders dan in een hal. Bovendien waren de pistes zeer druk (vanwege het mooie weer, waren er ook zeer veel weekendbezoekers) en in de middag waren de pistes, mede door het mooie weer, compleet kapot geskied. Dus veel spectaculaire valpartijen. 1 keer sterretjes gezien, maar ook heerlijk in de stoeltjeslift gezeten. Dat blijft toch de topper.
Later nog een keer een middagje gegaan, toen last van een zwabberbeen (later bleek dat een sluiting van mijn schoen niet vast zat), nog meer spektakel voor de toeschouwers, maar uiteindelijk wel van de top tot in het dal geskied. ’s Avonds (en nu nog steeds) last van een rib, maar verder vrij ongeschonden uit de strijd gekomen. Heb een keer bewust het snelheidsrecord van Butcher aangevallen (misschien verbeterd), maar dat stuk piste kende ik nog van het rodelen (lees sleetje rijden), daar kon weinig misgaan als het gaat om het raken van bomen, paaltjes en andere gevaarlijke obstakels. Conclusie: Het is best leuk voor een dagje, zo af en toe.
Tot slot, opmerkelijk: Toen ik op mijn rug zo’n 15 meter naar beneden gleed (ik stop toch vanzelf wel), ontdekte ik opeens de naam van mijn ski’s. Salomon Streetracer. Is dat een naam voor een ski, Streetracer?
Om een lang verhaal heel kort te houden, natuurlijk was het publiek de grote winnaar. Op een berg is heel iets anders dan in een hal. Bovendien waren de pistes zeer druk (vanwege het mooie weer, waren er ook zeer veel weekendbezoekers) en in de middag waren de pistes, mede door het mooie weer, compleet kapot geskied. Dus veel spectaculaire valpartijen. 1 keer sterretjes gezien, maar ook heerlijk in de stoeltjeslift gezeten. Dat blijft toch de topper.
Later nog een keer een middagje gegaan, toen last van een zwabberbeen (later bleek dat een sluiting van mijn schoen niet vast zat), nog meer spektakel voor de toeschouwers, maar uiteindelijk wel van de top tot in het dal geskied. ’s Avonds (en nu nog steeds) last van een rib, maar verder vrij ongeschonden uit de strijd gekomen. Heb een keer bewust het snelheidsrecord van Butcher aangevallen (misschien verbeterd), maar dat stuk piste kende ik nog van het rodelen (lees sleetje rijden), daar kon weinig misgaan als het gaat om het raken van bomen, paaltjes en andere gevaarlijke obstakels. Conclusie: Het is best leuk voor een dagje, zo af en toe.
Tot slot, opmerkelijk: Toen ik op mijn rug zo’n 15 meter naar beneden gleed (ik stop toch vanzelf wel), ontdekte ik opeens de naam van mijn ski’s. Salomon Streetracer. Is dat een naam voor een ski, Streetracer?
