BJ-Inc.nl

Het is nog geen maandag, maar....

Fusieclub Heren 6 – Rotterdam 25 1-5

Een opmerkelijke blessuregolf teistert de Fusieclub. Nog nooit eerder vertoond, maar liefst zeven afzeggingen, veel knieen en andere lichaamsdelen. Dus was het even bellen, mailen en alle andere manieren van communicatie (postduif, rooksignalen) om toch nog een team bij elkaar te krijgen. Maar het was weer gelukt en zelfs nog twee wissels. Bij de aanvang bleek de tegenstander toch wel wat bekende gezichten te hebben en inderdaad. Voormalig Forcial Heren 1 was verhuist naar Rotterdam en het 25e geworden. Het hockeyen waren ze echter niet verleerd. Het opmerkelijke vreemdelingenlegioen van de Fusieclub vocht wat ze konden, maar als de tegenstander ook nog onmogelijke goals gaat scoren, dan is het dweilen met de kraan open. Koko pikte nog zijn goal mee, na een sublieme actie en pass van Eric P. Maar het was niet genoeg. Het gebrek aan samenspel begon op te breken. Pierre la Mer en Bjorn kregen nog grote kansen. Iedereen vocht voor wat hij waard was, het was niet genoeg. Speciale vermelding voor Rein, die zaterdag suppoost was bij het CD-feest, bleef slapen op Alecto, ’s ochtends koffie zette en de afwas deed, ondertussen vijf wedstrijden floot, er drie speelde en toch ook nog tijd vond om mee te doen met de Fusieclub. En dan die redding, hangend in de lucht, slechts steunend op 1 hand wist hij met zijn backhand, met de rug naar de bal een loeihard schot te stoppen. Save van het jaar, zeker van het seizoen. Zijn commentaar” Ik deed slechts wat elk Alecto-lid zou doen.” Verdient zeker een zilveren theelepel. Het waren koplopers en ze waren gewoon beter.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS1. Cris, Rein, Pons, Bjorn, JW, Pierre bedankt voor het invallen.
PS2. Speciale aandacht voor de oude thefreeze, die op 81-jarige leeftijd de New York marathon heeft gelopen.
PS3 Uniek, maar zelfs de Fusieclub heeft besloten bepaalde team(s) niet meer te fluiten.
PS4 Topscoorderslijst:
Diekmanen 4
Gus 4
Douwe 3
Pierre 2
Butcher 2
Oscar 2
Koko 2
Pascal 1
Nas 1
Olivier 1

Van 8 t/m 24 augustus worden in Peking de Olympische Spelen gehouden. Op de site van 's lands grootste bierbrouwer, bovendien uitgeroepen tot Nederlands merk van de 20e eeuw, Heineken dus, kan je je opgeven als crew-member (oftewel medewerker) voor het Holland Heineken House (HHH). Leuk, onvergetelijke en unieke ervaring. En het HHH is na de sporten meestal de best bezochte venue tijdens de Spelen. Volgens jaar in Peking dus.
Omdat ik altijd wel in ben voor een unieke en onvergetelijke ervaring ben ik ook op de site gaan kijken. Zeer gelikt, leuke manier van selecteren. Wel erg jammer dat er in het openingsfilmpje een joekel van een fout staat! Welke fout? Klik hier voor het filmpje (je moet wel even een age-check doen). Dump je oplossingen in de comments. Over een week of zo de oplossing.
Overigens, heb ik mij wel opgegeven, deze foto bijgeleverd, dan zou het toch moeten lukken. Wordt misschien wel vervolgd.....

Het is weer maandag, dus......

Fusieclub Heren 6 – Leidse Studs 1-5

Na een weekje rust en veel quality-time nu toch weer aan de bak. Gezellig bezoekje naar Oegstgeest stond op het programma. Wat blessureleed zo hier en daar en de 24-uurs-economie sloegen een gat in de selectie, maar het scouting-apparaat werkt zo snel en goed, beter dan een gemiddelde eredivisieclub, en Willem, Pierre en Olivier waren zo gespot. Dan was er ook nog de 6-0 toss tussenstand en het positieve doelsaldo. Er hing dus veel af.
Helaas zijn er van die dagen dat niet alles lukt. De toss-streak bleef staan op 6-0 en de eerste helft lag er een deken over de Fusieclub, wat een 0-4 ruststand betekende. Toch dat uurtje extra slaap? De tweede helft was gelukkig de oude vechtmachine weer terug, eindstand 1-5, doelpunt Olivier (hoezo, goede scouting). Volgende week zit iedereen weer in een een vertrouwd bio-ritme en gaat er gevlamd worden.
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS Doelpuntenmakers dit seizoen:
Diekmanen 4
Gus 4
Douwe 3
Pierre 2
Butcher 2
Oscar 2
Pascal 1
Koko 1
Nas 1
Olivier 1

Ondanks de vreugde over het feit dat mijn log het weer doet, bleef het de afgelopen week wat stil. Veel werken, veel klussen bij Douwe en Lot, geen hockey en dus geen verhalen. Maar afgelopen woensdag heb ik dan eindelijk mijn speelfilmdebuut gemaakt. Een Nederlandse film van de NPS, dus kwaliteit, met de titel Het zusje van Katia. Na mijn laatste optreden in de Bob-commercial, nu dus een echte speelfilm.
De scene speelde zich af in een striptent/sexclub. Er moest verzameld worden op de Feestboot Neeltje, die ergens aan de Amstel lag. Eerst verzamelen, met een goede catering natuurlijk (een figurant kwam binnen en heeft de hele tijd zitten eten), keuring door de kleedster, mijn pak van de bruiloft van de eeuw was natuurlijk goed, en het onvermijdelijke wachten mochten we dan naar de “club”. Wat een foute tent was dat. In het dagelijks bestaan is de You II (spreek uit You Two) een mixed gaybar, wat je je daar ook bij voor moet stellen. Rood pluche op de vloer, aan de muren, veel spiegels en nog meer discobollen. Natuurlijk een paaldanseres en twee topless-danseressen. Die waren ingehuurd bij het bedrijf van Neerlands trots in wanhopige dagen, Monique Sluyter (18+ & NSFW), die ook nog even op de set kwam kijken (toen de regiseusse besloot dat de paaldanseres helemaal naakt moest, werd er eerst nog onderhandeld tussen danseres, Monique Sluyter en de regiseusse, maar daar werd ook een overeenkomst gesloten.
Om een lang verhaal kort te maken. De opnamen waren op tijd klaar, de catering was prima, de andere figuranten waren aardig, en eigenlijk was het een hele treurige scene, waarin een meisje van 13 haar oudere zus uit een stripclub komt halen. Verder bleek ik de produktieleidster te kennen, kreeg iedereen van de paaldanseres een aansteker met haar website (18+ & NSFW) erop en kon iedereen thuis trots vertellen dat hij legaal in een striptent/sexclub was geweest en er nog geld voor had gekregen ook. De film komt medio 2008 uit, maar zal dat nog wel laten weten. Por dios, wat een foute tent!
Nu lag deze tent om de hoek bij Hotel L’Europe. Dus was het een mooi moment om Atteveld te bezoeken. Die werkt daar en ik was toch in pak, dus ik zou niet zo uit de toon vallen. Bovendien was ik ook met Atteveld naar Amsterdam gereist, dus had al afgesproken even langs te komen. Een zeer sjiek hotel, maar iedereen was erg vriendelijk. Ik was nog geen twee minuten binnen, of verschillende mensen van het personeel gingen al aan Atteveld vragen of ik soms de broer van John was, een andere collega. Twee minuten later stond John naast mij, onder toch al redelijk grote hilariteit van al het personeel (het was heel rustig, dus het was mogelijk om even te praten met de verschillende mensen), en hij bleek inderdaad aardig op mij te lijken, of ik op hem. Op verzoek heb ik nog even zijn bril opgezet en toen was het hek van de dam (mooie woordgrap). Binnen vijf minuten stond ik bij al het personeel bekend als de broer van John. Om dat ik net “grof” geld had verdiend met “acteren” bleef ik eten, gewoon een simpele daghap (plat du jour). “De broer van John blijft eten!”, klonk het.
Atteveld probeerde mij nog te koppelen aan een multi-miljardaire weduwe, maar dat was geen succes. Toen ik het schitterende Hotel L’Europe verliet, toch John even een hand gegeven en bedacht dat het toch weer een mooie dag was geweest. En dat het toch wel een heel lang verhaal is geworden.

Het is weer maandag, dus......

Fusieclub Heren VI – KZ 16 4-2

Weer mooi weer, nog opvallender, weer de toss gewonnen, nu 6-0 for the season (is een echte Sports Illustrated term). Hoe meer het seizoen vordert, hoe meer warmer de zon. Ook niet erg. Pierre la Mer bleek aardig wat vrienden uit zijn mouw te kunnen schudden, publiek was er ook voldoende aanwezig, al dachten sommigen weg te komen door met de rug naar de Fusieclub te gaan staan. Het maakte allemaal niet uit. Vanaf de afslag, zoals gezegd na weer een gewonnen toss werd er vol op de aanval gespeeld. Hierdoor vielen wat gaten achterin en dus de 0-1. Maar zoals bekend, de aanval is de best verdediging. En om de egotrip nog even door te zetten, na de invalbeurt van Koko (Johnny Wilkinson effect) maakt Gus na een schitterende pass van Butcher(!) de 1-1. De gaten bleven groot, dus toch een 1-2 achterstand.
In de tweede helft nog scherper, nog harder, nog beter. Koko met snel de 2-2 en daarna de grote Douwe show. Achterin niet te passeren en dan ook nog twee keer scoren. Deur in het slot, weer 3 punten. Gus nu mede topscoorder met Diekmanen. In deze week overzicht van de scoorderslijst. Zuid-Afrika-Engeland finale van het WK-rugby. Daarover ook later vast wel meer. Hele goede overwinnig en zoals gezegd, nog geen enkele toss verloren dit seizoen!
K. Westerhuis (reageren? alectobj@tiscali.nl)
PS. Martijn, martijn, Olivier en Pierre, bedankt voor het meespelen.
PS2. Wat een weer.
PS3 Volgende keer misschien een goede disco?

Hij doet het weer! Ben thefreeze zeer veel dank verschuldigd, dat hij in zijn toch al zo spaarzame tijd toch nog een gaatje heeft weten te vinden om de herstelwerkzaamheden te verrichten. Woorden schieten tekort! Thanks!

Dan, vandaag zestig jaar geleden werd er geschiedenis geschreven. Testpiloot Chuck Yaeger (geen idee welke rang hij had) vloog op 14 oktober 1947 voor het eerst door de geluidsbarriere. Waarvan eigenlijk werd gedacht dat het onmogelijk zou zijn, want vliegtuigen zouden exploderen etc. Hij deed het, hoewel hij twee dagen ervoor twee ribben had gebroken na de val van een paard. Hij had zoveel pijn dat hij de deur van de Bell X-1 (met de fraaie naam Glamerous Glennis) niet kon dicht doen. Hij vertelde alleen zijn vrouw en een vriend van zijn gebroken ribben. In de film The Right Stuff wordt op zeer fraaie en geromantiseerde wijze getoond hoe (volgens mij) de ober van het lokale etablishement een stuk van een bezemsteel afbreekt, die hij kan gebruiken om uiteindelijk de deur dicht te doen. Maar hoe dan ook, hij deed het wel. De Bell x-1 was overigens niet meer dan een soort vuurpijl in de vorm van een kanonskogel. Hij was wel oranje!

Valt er verder nog wat te vertellen over Chuck Yaeger. In 2000 ontmoette hij actrice Victoria Scott D'Angelo en ze trouwden in 2003. Zijn kinderen zijn ondertussen met hem in een juridisch gevecht verwikkeld, want zij denken dat Victoria Yaeger is getrouwd voor het geld. Commentaar van Yaeger:"They simpley want more money..."