BJ-Inc.nl

Ze zijn alweer voorbij, de Olympische Winterspelen. Voor het eerst was ik de tweede week niet in Nederland, maar in Oostenrijk. Dus alles volgen via de buitenlandse media. Via de sateliet de ZDF gevonden en ook de buitenlandse kranten. De Duitse televisie is heel apart, want ze waren zeer enthousiast over de Nederlandse schaatsters en zonden het vrouwenschaatsen live uit. De heren werden elke keer in een samenvatting van ongeveer 15 minuten gepropt. Bovendien bleven de Duitsers in de tweede week maar winnen en medailles halen, dus het was alles hosanna. In Duitsland is er wel iets raars aan de hand. De ARD en de ZDF hadden allebei rechten op verschillende onderdelen. Het kunstrijden bij ARD, het schaatsen bij de ZDF. Het ijshockey bij de ARD, het curling bij de ZDF. Katarina Witt bij de ARD, Gunda Niemann bij de ZDF. De Oostenrijkse media had het alleen nog maar over de inval bij de langlaufers, dus daar was weinig meer over sport te vinden, ondanks dat de Oostenrijkers ook flink hebben gewonnen. Wel werd Anni Friesingers compleet afgemaakt op de Duitse tv, omdat ze geen goud en uiteindelijk zelfs op bepaalde afstanden geen medailles haalde.
Maar de sport was wel mooi. Vooral biathlon, skieen en natuurlijk ook het schaatsen. Om het curling interessant te maken hadden alle spelers een microfoontje, waardoor je al het overleg kon volgen. Veel short-track en ook het kunstrijden. Vooral het kunstrijden voor paren. Jammer dat door die valpartij van Zhang en Zhang de aandacht voor de winnaars wat minder werd en dat was zeker niet terecht. Als commentator Hans van Zetten maar nog voor eeuwig blijft becommentarieren.
Tot slot, de sluitingsceremonie. In de krant had ik gelezen dat het gebaseerd zou worden op carnaval en Frederico Fellini. Het was heel mooi, maar enige kennis van Italiaanse cultuur en geschiedenis was toch wel een vereiste. Alleen die Ricky Martin had er niets te zoeken en hij playbackte ook nog.
Ben nu al nieuwsgierig naar de opening van de Spelen in Peking, want de Chinezen hebben natuurlijk wel een aardige reputatie op het gebied van vuurwerk. Nu eerst maar eens kijken of de wereld nog draait.

Eindelijk zijn ze begonnen. De Olympische Winterspelen. Na maanden van analyseren, voorbeschouwen, selecteren, praten, overleggen, skate-offs, zelfs een bob-off (die achteraf weer niet nodig bleek te zijn.) Gedoe over de ijshal, is Turijn wel klaar, heeft het wel een wintersporttraditie, etc. etc. etc. Maar nu zijn ze begonnen. Helaas de openingsceremonie niet kunnen zien, maar krijg Sophia Loren en Valentino Rossi maar eens in dezelfde ceremonie. Geweldig was ook weer Maxima, die als enige hoogwaardigheidbekleedster meedeed met YMCA. En dat werd wel weer gespot en dus gezien door 2 miljard mensen.
Vandaag al weer genoten van biathlon, het gedoe met het schaatsen en nu ook van het kunstrijden voor paren. Klinkt gek, maar het is zeer spectaculair. Dan is het ijshockey nog niet eens begonnen. Waar ook wel wat van verwacht mag worden. De grote ster van acht jaar geleden, Dominique Hasek is er weer. Maar ook supersterren als Jaromir Jagr, Martin Brodeur en mijn persoonlijke favoriet Jarome Iginla. En dan heb ik alle Finse, Zweedse en Amerikaanse sterren nog niet genoemd.
Als het in het Nederlandse kamp een beetje tegen zit (hallo, we zijn net een dag bezig), dan wordt er altijd weer op zoek gegaan naar buitenlanders met Nederlandse roots en bij de Winterspelen zijn dat meestal de Canadese ijshockeyers. Dus zelf maar alvast gezocht. De oogst was wat magertjes, maar gelukkig was er dit persbericht. Ik vermoed dat nog wel Jay Bouwmeester op de Nederlandse televisie voorbij gaat komen. Wat zeker voorbij gaat komen, is ondanks al het gedoe, twee weken van hele mooie sport.

De eerste zondag van februari is altijd bekend wat er op het programma staat (naast een mogelijke verjaardag van mijn moeder of zus). De Superbowl. Dus was het vannacht weer raak. De Pittsburgh Steelers tegen de Seattle Seahawks. Elke voorbeschouwing en alle statistieken waren er op losgelaten, maar geen enkele analyst wist eigenlijk wie er ging winnen. De snelheid van Seattle of de kracht van Pittsburgh, niemand wist het. Het zou dus heel spannend worden.
En spannend werd het. Maar geen goede wedstrijd. Seattle was de eerste kwart veel beter, maar wist slechts een field-goal te maken. Ze werden ook niet echt geholpen door de scheidsrechters, die een paar zeer opmerkelijke beslissingen namen. Een touch-down werd afgekeurd, en er waren meer discutabele beslissingen. De Steelers kwamen iets beter in hun spel, en maakten de punten wel. Seattle miste twee field-goals, en het en enige hoogtepunt van de wedstrijd was de beslissende touch-down van de Steelers. Een trick-play waarbij niet de quarterback, maar een receiver de eind-pass gaf. Dat was de beslissing en Seattle kon niets meer terugdoen, hoewel ze eigenlijk beter speelden. De Steelers wonnen.
Voor de rest was de show gelikt, de Stones stonden op een heel mooi podium, de wedstrijd was goed maar niet spectaculair in beeld gebracht. En eigenlijk was het een hele slechte wedstrijd.

Het is weer bijna zaterdag, dus dat betekent morgen weer op de radio. Van 15.00 tot 17.00. Lekker de lokale sport. Luister naar 106.1 fm of hierrrrrrrrrrr via internet. (Wel even op luister live klikken). Om deze post af te sluiten, de videoclip van mijn allereerste muziekje dat ik van internet haalde.

Gewoon even wat gitaarmuziek.
(Is dat niet de Karate Kid die voorbijkomt? Inderdaad, de film heet Crossroads, waar hij een fantastisch en zeer talentvolle gitarist is, met een oude wijze mentor. Crossroads? Heette de eerste film met Britney Spears ook niet Crossroads? By the way, de solo en al het gitaargeweld in de eerste Crossroads genoemde is van Steve Vai.) via.