dinsdag 28 december 2004
Tsunami
Voetbalrechten
Als sportliefhebber moet ik natuurlijk ook wat zeggen. De rechten van het Eredivisievoetbal zijn weg bij de NOS en gegaan naar een televisiezender die nog niet eens bestaat, maar die wel meer geld bood. De zender is van John de Mol en gaat TVNL heten, werkelijk een briljante naam, en moet nog worden opgericht. We hebben al wat voorproefjes gehad op Nickelodeon (briljante Richard Witsche als co-commentator). Hebben we dit verhaal al niet eens eerder gehoord?
Dat de voetbalrechten ooit naar de 'commercielen' zouden gaan, was slechts een kwestie van tijd. In alle landen om ons heen is dit al gebeurd en als echte Nederlander moet je zeggen:' De rechten worden niet meer van mijn belastingcenten.' Het is dus een logische ontwikkeling.
Wat dan wel weer zo jammer is, is de arrogantie die meteen weer overal in doorklinkt. 'We worden beter dan Studio Sport.' Van Praag die klaagt over Kamerleden die zich er mee bemoeiden (het is inderdaad wel normaal dat Chris Woerts (hoofd Eredivisie) samen met John de Mol alle clubs bezoekt, ) en ga zo maar door. De Mol wil meer emotie tijdens het voetbal. Dus meer shirtjes over het hoofd, met grappige shirts met nog grappigere teksten eronder. Mocht het publiek vervelend worden, dan vliegt De Mol zijn eigen publiek in, want dat is gezellig. Meer emotie, dus als de falende spits zijn opgelegde kans mist, krijgt hij alsnog een kans om hem te maken. De Mol heeft ook de rechten van de samenvattingen, meer spanning betekent dat een 4-3 overwinning (ruststand 4 - 0) zo wordt gemonteerd dat de winnende ploeg in de laatste seconde de 4-3 maakt.
Ik zelf denk, maak eerst een programma dat inderdaad beter is dan Studio Sport (de lat wordt meteen weer erg hoog gelegd) en beperk al die onzin tot een minimum. Zorg eerst dat de wedstrijden goed in beeld worden gebracht en komen de kijkers wel. Dus eerst de basis en daarna de rest. Ik weet niet wat ik er van moet verwachten, misschien hebben ze nog mensen nodig. Maar als ik dan nog één gratis tip mag geven (en dat is echt de laatste), kijk vooral hier naar (6 februari 2005) en leer een belangrijke les over het in beeld brengen van een wedstrijd.
vrijdag 24 december 2004
Kerst
Dit jaar weer naar Ameland, maar gelukkig hoef ik nu niet mijn leven in de handen van de chauffeurs van Noordned (klein stukje scrollen) te leggen. Prettige kerstdagen!
maandag 20 december 2004
One-liner
Het is weer maandag, maar nog steeds winterstop, daarom maar iets anders...
Na het succes van Idols kwamen er allerlei programma's die er wel heel erg op leken/lijken. Waar we nu mee getreiterd worden is Popstars The Rivals. Een boyband en een meidenband strijden om de eerste plaats in de Top 40, of welke lijst dan ook, tijdens Kerst. Nu heb ik het nog nooit gezien, weet ook niet hoe de boy-band of girl-band heet, maar het is nog één week tot de kerst, dus komen de bands overal voorbij om hun plaat te pluggen. Of ze beroemd worden en muziek kunnen maken die over 20 jaar nog wordt gewaardeerd, ik zal het niet weten. In ieder geval hebben ze wel al de one-liner van deze nog jonge eeuw, zo niet dan toch minstens van het decennium op hun naam staan. De boyband van het programma in dit geval. Douwe vertelde mij op de zeer geslaagde bruiloft van Anicka en Raymond dat hij de volgende uitspraak op de radio had gehoord na een vraag hoe de jongens de toekomst zagen. Daarop zei één van de leden:
'We willen niet een boyband worden zoals de Stones....'
Tsja jongens (of boys) dan moeten jullie toch iets beter je huiswerk doen. Jullie hebben toch wel een cursus media-training gehad.
Hoewel, de jongens zijn natuurlijk van de MTV-generatie en op de onvolprezen muziekzender The Box is een clip aan te vragen van de Rolling Stones, waarin Justin Timberlake nummer Miss You meezingt. Clipnummer is 574 om precies te zijn. En zeker niet onverdienstelijk doet. Justin Timberlake? Zat die vroeger niet in de boyband *NSYNC. En begon *NSYNC niet ooit een rechtzaak tegen hun bedenker en Boyband-exploitant Lou Pearlman om meer geld te krijgen. En eigenlijk wonnen, hoewel de zaak geschikt is. Namens *NSYNC was de jongste van de band de woordvoerder tijdens deze hele zaak, inderdaad Justin Timberlake. De jongens dachten natuurlijk dat de Stones de nieuwe band van Justin Timberlake was.
Overigens, de clip is heel opmerkelijk, want het Stonespubliek is minder blij met Timberlake. Er wordt van alles op het toneel gegooid en Keith Richards gaat zeer dreigend naar het publiek staan kijken (niet echt indrukwekkend, dat gratenpakhuis van Richards), maar het wil niet echt helpen.
Dus jongens van Popstars, als je nu echt serieus genomen wilt worden, zorg dan dat je een nummertje mee mag zingen met de Nederlandse Rolling Stones, The Golden Earring. Of trek bij Trijntje Oosterhuis, tijdens de rust van de wedstrijd om de Johan Cruijffschaal, al haar kleren van haar lijf. Maar hoe dan ook, bedankt voor deze juweel van een uitspraak!
vrijdag 17 december 2004
Der Untergang
Afgelopen dinsdag heb ik hem gezien. Der Untergang, de film over de laatste dagen van Hitler. Er was veel kritiek op deze film, want hoofdrolspeler Bruno Ganz speelt Hitler zo overtuigend, dat je affiniteit met 'het monster' zou kunnen krijgen. Had er al verschillende mensen over gehoord en vond dat ik de film moest zien.
Een indrukwekkende film is het. Kreeg geen affiniteit met Hitler, maar in de eerste scene maakt hij een paar grapjes, en dan voel je je toch een beetje schuldig als je daarom lacht.
De film zelf grijpt je meteen bij je strot. Hij is gebaseerd op het boek Bis Zur letzten Stunde van Traudl Junge, de privé-secretaresse van Hitler in die laatste dagen. De film wordt ongeveer verteld vanuit haar gezichtspunt, maar niet helemaal. In het begin hoor de echte Traudl Junge vertellen waarom ze secretaresse is geworden van Hitler. Ze was vooral heel nieuwsgierig.
Na een korte intro gaan we snel terug naar 20 april 1945, de verjaardag van Hitler. Traudl Junge wordt wakker naast een glas dat trilt van de bombardementen en zij constateert verschrikt dat dit artillerie is en geen vliegtuigbommen. Dit is het begin van een spiraal van waanzin, die de hele film beheerst. Beelden van een kapotgeschoten Berlijn, waar kindsoldaten vechten tegen de Russen, die eigenlijk de gehele film een onzichtbare vijand blijven, wisselen af met gesprekken met de generaals en Hitler. Het krankzinnige van het hele systeem wordt genadeloos blootgelegd. Alles functioneert (dat is eigenlijk niet het goede woord) omdat Hitler er nog is, al gaat alles mis en komen de Russen snel dichterbij. Generaals durven hem niet tegen te spreken, maar praten schamper over Hitler achter zijn rug om. Alle hoge officieren proberen te vluchten en het zinkende schip te verlaten.
Dit alles in een waanzin. Het is niet te beschrijven. In één kamer scheldt Hitler alle generaals uit, in de kamer ernaast staat personeel het zilver te poetsen voor het diner. En continu op de achtergrond het geluid van de bombardementen.
De film duurt 2,5 uur, maar blijft boeien. Misschien dat het laatste half uur iets sneller verteld had kunnen worden, maar helemaal aan het eind komt de echte Traudl Junge in beeld en dat ramt er dan opeens weer als een moker in. Zij verklaard dan dat jeugdigheid nooit als excuus mag worden gebruikt.
Waren er dan echt geen minpunten? Toch wel, Albert Speer wordt wel heel positief neergezet, beetje als de slimme, wijze oom. En dat laatste half uur is wel erg geromantiseerd (hoewel, in oorlogen gebeuren zulke ongelooflijke dingen), dat had de film niet nodig.
Tot slot, het is geen leuke film, maar heb je de kans, ga hem zien en het liefst in een bioscoop.
maandag 13 december 2004
Fusieclub Heren VI Winterstop
Het is weer maandag, maar ook winterstop, daarom maar een klassieker uit de oude doos.
Hockey en Voetbal
Hockey en Voetbal
Toernooijers,
Stel, je bent geen international en dus hoef je voorlopig niet meer te hockeyen. En stel nou ook dat je het jammer vindt dat je - net nu het een beetje weer begint te worden - je stick alweer aan de wilgen kunt hangen, omdat zonodig tot ver in de december en vanaf half februari naar bevroren, besneeuwde, dan wel ondergelopen velden moest komen. Wat ga je dan doen? Dan ga je dus lekker op toernooi.
Hockeyers zijn daar veel beter in dan voetballers. Ik kom ook wel eens op een voetbaltoernooitje en wat je daar meemaakt is werkelijk ten hemel schreiend. Om te beginnen zijn die voetballers tijdens de wedstrijdjes bloedfanatiek. Ze lopen te schelden of hun leven ervan afhangt. Na het actieve gedeelte gaan ze dan onmiddellijk douchen om zich vervolgens - fris gekapt en after-shave besprenkeld - achter een colaatje te posteren. Wachten op de prijsuitreiking en dan weer fluks naar moeder de vrouw. Ik ben ook wel eens op een door een bierbrouwer gesponsord voetbaltoernooi geweest waar je voor alles moest betalen, behalve voor het bier. Dat was gratis. Ik dacht: dat loopt uit de hand. Maar dat viel enorm mee. Behalve dan bij mijn eigen team dat uit louter hockeyers bestond en z’n kans schoon zag. Wat is dat toch?
De gemiddelde hockeyer stort zich, zodra de zon schijnt, op een keur van driedaagse eet- en drinkgelagen waarbij het spelletje zelf zich steevast ergens in de marge ophoudt. Met je clubteam of, beter nog, in Touring Teamverband schrijf je je in voor bijvoorbeeld de “Beestenbende XIII”, het “Griepzooi” toernooi, of het “BachusOpen”, dat zichzelf aanprijst met de geruststellende mededeling dat “het bier altijd koud is en in containers tegelijk wordt aangeleverd”. Ook de mogelijkheid om tijdens het “Si Tu Veux” toernooi gebruik te maken van de faciliteiten van camping “de Stoeipush” spreekt enorm tot de verbeelding.
Je schrijft je natuurlijk niet in onder je eigen naam. Alkmaar Heren 2 bekt nou eenmaal een stuk minder dan “de Brakke Tekkels”, “de Roode Ridders”, of de “Tournooijers”. Het kiezen van schuilnamen heeft, denk ik, ook een diepere betekenis. “Jullie weten niet wie wij zijn, wij weten niet wie jullie zijn en laten we dat vooral zo houden.” Alles is geoorloofd, omdat de stilzwijgende geldt dat niets, maar dan ook niets buiten de poorten komt. Het lijkt Woodstock wel. (Zal trouwens ook al wel bestaan het “Woodstock toernooi”.)
Het wordt weer een lange hete zomer - ik begin nu werkelijk als een Veronica-jingle te klinken - behalve dan voor de dames en heren internationals. Die moeten hun vetcentimeters laten meten en naar de shuttleruns en de bliep-test van Jos Geijsel. Hockey-internationals spelen nooit, zoals u wellicht weet, een ontspannend toernooitje.
(Een column uit “Hockeymagazine” door Martijn de Nooijer)
Stel, je bent geen international en dus hoef je voorlopig niet meer te hockeyen. En stel nou ook dat je het jammer vindt dat je - net nu het een beetje weer begint te worden - je stick alweer aan de wilgen kunt hangen, omdat zonodig tot ver in de december en vanaf half februari naar bevroren, besneeuwde, dan wel ondergelopen velden moest komen. Wat ga je dan doen? Dan ga je dus lekker op toernooi.
Hockeyers zijn daar veel beter in dan voetballers. Ik kom ook wel eens op een voetbaltoernooitje en wat je daar meemaakt is werkelijk ten hemel schreiend. Om te beginnen zijn die voetballers tijdens de wedstrijdjes bloedfanatiek. Ze lopen te schelden of hun leven ervan afhangt. Na het actieve gedeelte gaan ze dan onmiddellijk douchen om zich vervolgens - fris gekapt en after-shave besprenkeld - achter een colaatje te posteren. Wachten op de prijsuitreiking en dan weer fluks naar moeder de vrouw. Ik ben ook wel eens op een door een bierbrouwer gesponsord voetbaltoernooi geweest waar je voor alles moest betalen, behalve voor het bier. Dat was gratis. Ik dacht: dat loopt uit de hand. Maar dat viel enorm mee. Behalve dan bij mijn eigen team dat uit louter hockeyers bestond en z’n kans schoon zag. Wat is dat toch?
De gemiddelde hockeyer stort zich, zodra de zon schijnt, op een keur van driedaagse eet- en drinkgelagen waarbij het spelletje zelf zich steevast ergens in de marge ophoudt. Met je clubteam of, beter nog, in Touring Teamverband schrijf je je in voor bijvoorbeeld de “Beestenbende XIII”, het “Griepzooi” toernooi, of het “BachusOpen”, dat zichzelf aanprijst met de geruststellende mededeling dat “het bier altijd koud is en in containers tegelijk wordt aangeleverd”. Ook de mogelijkheid om tijdens het “Si Tu Veux” toernooi gebruik te maken van de faciliteiten van camping “de Stoeipush” spreekt enorm tot de verbeelding.
Je schrijft je natuurlijk niet in onder je eigen naam. Alkmaar Heren 2 bekt nou eenmaal een stuk minder dan “de Brakke Tekkels”, “de Roode Ridders”, of de “Tournooijers”. Het kiezen van schuilnamen heeft, denk ik, ook een diepere betekenis. “Jullie weten niet wie wij zijn, wij weten niet wie jullie zijn en laten we dat vooral zo houden.” Alles is geoorloofd, omdat de stilzwijgende geldt dat niets, maar dan ook niets buiten de poorten komt. Het lijkt Woodstock wel. (Zal trouwens ook al wel bestaan het “Woodstock toernooi”.)
Het wordt weer een lange hete zomer - ik begin nu werkelijk als een Veronica-jingle te klinken - behalve dan voor de dames en heren internationals. Die moeten hun vetcentimeters laten meten en naar de shuttleruns en de bliep-test van Jos Geijsel. Hockey-internationals spelen nooit, zoals u wellicht weet, een ontspannend toernooitje.
(Een column uit “Hockeymagazine” door Martijn de Nooijer)
zaterdag 11 december 2004
Hockeytokkies
Zoals bekend, heeft de Fusieclub Heren VI een broederteam, de Alkemania's. De avonturen en lotgevallen van deze broeders worden verteld door Private Gus. Iets minder bekend (maar dat gaat niet lang meer duren) is dat de Fusieclub ook nog een zusterteam heeft en dat is Alecto Dames V. Heb nog wel eens over ze geschreven. Liefhebbers van het spelletje en trouw publiek bij de Fusieclub. En ook de Fusieclub probeert zo veel mogelijk wedstrijden van zusters te bezoeken. Nu hebben ze hun eigen plek op het wereldwijdeweb. En wel onder de naam Hockeytokkies. En hier kan je ze vinden. Breng een bezoekje, zet de link bij je favorieten en blijf terugkomen. (En ook hier natuurlijk) Ze zijn nog in de race voor het kampioenschap dus spanning en spektakel verzekerd. Daarom tot slot een fraaie plaat van de twee aanvoerders.
dinsdag 7 december 2004
Tijdperk
Het leek een doodnormale dinsdag, zo vlak na Sinterklaas en vlak voor Kerstmis. Maar eigenlijk is was 7 december 2004 het einde van een tijdperk.
IBM stopt met het produceren van PC's. Hoewel het nieuws in de meeste kranten was weggedrukt op de economie-pagina, is echt het einde van een tijdperk.
In 1981 introduceerde IBM de Personal Computer, de PC. (Dat jaar waren The Dukes of Hazzard, nu weer te zien Veronica, de meest populaire televiesieserie. Ooit een computer gezien in een aflevering?) Iets heel nieuws, een computer voor thuis, het was een heel nieuw concept. Voor IBM zelfs was het ook iets heel nieuws, want alle onderdelen waren 'from the shelf', dus kant en klaar. (Voor die tijd duurde het negen maanden om een lege doos van de ene afdeling naar een andere te sturen.) Om eventuele uitbreidingen mogelijk te maken (niet perse door IBM zelf) was het project, met de code naam Operation Chess, zogenaamd Open Architecture. Het betekende ook de grote opmars van Microsoft van Bill Gates. Hij mocht het besturingssysteem leveren voor de PC, PC-Dos, een programma dat hij schijnt gejat te hebben van een studievriendje. Overigens, er was nog iemand in de race voor de levering van het besturingsysteem, maar toen de mensen van IBM voor de deur stonden, zei hij dat hij liever ging surfen. De rest is geschiedenis.
Apple kwam ongeveer tegelijkertijd met de Apple Macintosh, een computer die grafisch superieur was aan de IBM PC. Toch won IBM de eerste slag, want voor hun computer waren meer programma's. Wel had Apple de betere commercials. IBM deed het met Charlie Chaplin. (Wat ook al een revolutie was, want IBM vond reclame eigenlijk nooit nodig.)
Nu 25 jaar later kunnen we zeggen dat dit de basis was voor de digitale revolutie. Nu is een huishouden zonder computer bijna niet meer voor te stellen. Muziek, films, contacten en informatie van over de hele wereld op jouw scherm, wanneer jij dat wilt. Software bedrijven zijn multinationals geworden, Bill Gates is de rijkste man ter wereld, en Microsoft wordt gezien als het grote monster. Reizen boek je thuis, je bankzaken doe je thuis, boeken koop je thuis en CD's hoef je niet eens meer te kopen.
En IBM? Na een (in computertijd) lange samenwerking met Microsoft (bijna 10 jaar), besloot Microsoft een nieuw besturingssysteem te ontwerpen. IBM had als standaard OS\2 in gedachten en dat moest de nieuwe standaard worden, Microsoft dacht meer aan Windows. De grote, bijna fatale fout die gemaakt werd was dat IBM OS\2 lieten ontwerpen door Microsoft. Die wist zo precies wat de grote concurrent bedacht. Microsoft pikte de beste ideeën, kwam met Windows en zei de groeten en bood het systeem bij alle computerleveranciers aan. Maar IBM bleef overeind.
Aan de productie van PC's wordt door IBM bijna niks meer verdiend. Grote reuzen als Dell, Compaq en HP produceren nog PC's. IBM richt zich op Mainframes en vooral op advies (consultancy).
Het bedrijf dat de revolutie begon stopt met de PC. Het is een beetje alsof Ford stopt met het maken van auto's.
zondag 5 december 2004
Fusieclub Heren VI
Het is nog geen maandag, maar drukke week op komst, daarom.....
Fusieclub Heren VI – Groen Geel 1 – 4
De laatste wedstrijd voor de winterstop 1 – 4 verloren. Ronnie kon de eer nog redden, maar een overwinning zat niet in de zak van Sinterklaas. Onze gelijkspel van vorige week was nuttig, maar één van onze concurrenten won zeer verrassend. Hierdoor liepen ze toch twee punten op ons uit. En we moeten nog naar Alphen. Gelukkig komen we altijd sterker uit de winterstop.
Dan nog de boeiende dialoog met Alecto’s Achtste (ook bekend als Heren VII). Zij ontdekten de kracht (en misschien ook wel de zwakte) van de Fusieclub. Senioriteit. Deze erkenning van Alecto’s Achtste was zo punt van herkenning dat de reactie nog even op zich liet wachten. Maar we kunnen het slechts toegeven. De Fusieclub kan niet tippen aan het jonge hondengeweld van Alecto’s Achtste en het is dus meer dan logisch dat kijkende naar de resultaten van beide teams voor de Fusieclub slechts een stilzwijgen past. Door de erkende senioriteit kan deze polemiek over de Major Domus nu worden afgesloten. Wij willen graag Alecto’s Achtste onder de hoede nemen, zodat als er een nieuw Alecto’s …tste komt, zij vol begrip kunnen reageren als bij Alecto’s Achtste de senioriteit wordt geconstateerd. Want alles begint met een goede voorbereiding.
K. Westerhuis (reageren? Westerhuis@forpresident.com)
PS. Pas in maart weer aan de slag. In februari maar een winteruitje?
Oh ja, grappig nieuwsbericht.
Fusieclub Heren VI – Groen Geel 1 – 4
De laatste wedstrijd voor de winterstop 1 – 4 verloren. Ronnie kon de eer nog redden, maar een overwinning zat niet in de zak van Sinterklaas. Onze gelijkspel van vorige week was nuttig, maar één van onze concurrenten won zeer verrassend. Hierdoor liepen ze toch twee punten op ons uit. En we moeten nog naar Alphen. Gelukkig komen we altijd sterker uit de winterstop.
Dan nog de boeiende dialoog met Alecto’s Achtste (ook bekend als Heren VII). Zij ontdekten de kracht (en misschien ook wel de zwakte) van de Fusieclub. Senioriteit. Deze erkenning van Alecto’s Achtste was zo punt van herkenning dat de reactie nog even op zich liet wachten. Maar we kunnen het slechts toegeven. De Fusieclub kan niet tippen aan het jonge hondengeweld van Alecto’s Achtste en het is dus meer dan logisch dat kijkende naar de resultaten van beide teams voor de Fusieclub slechts een stilzwijgen past. Door de erkende senioriteit kan deze polemiek over de Major Domus nu worden afgesloten. Wij willen graag Alecto’s Achtste onder de hoede nemen, zodat als er een nieuw Alecto’s …tste komt, zij vol begrip kunnen reageren als bij Alecto’s Achtste de senioriteit wordt geconstateerd. Want alles begint met een goede voorbereiding.
K. Westerhuis (reageren? Westerhuis@forpresident.com)
PS. Pas in maart weer aan de slag. In februari maar een winteruitje?
Oh ja, grappig nieuwsbericht.
