BJ-Inc.nl

Voor de mensen die er niet genoeg van kunnen krijgen, hier kan je zien wat er nu echt gebeurde in Detroit. (Wel even geduld bewaren, het filmpje begint met een merkwaardige reclame voor de US Army.)

Het is weer maandag, dus.......

Fusieclub Heren VI – Hudito IX 2 – 2

Het was tijd voor de absolute scherpte. Een blik op de ranglijst leerde de Fusieclub dat er gewonnen moest worden. Met een surplus aan wissels en eindelijk op de main-pitch, de naam Graficon staat natuurlijk niet voor niets op de pakken. Iedereen was zich doordrongen van het feit dat er gewonnen moest worden. Maurits, scherp getaped in de goal, wat kon er nog mis gaan. En toch lukte het niet helemaal.. De scherpte was er, het fanatisme, de passie, maar de bal wilde er niet in. Een compleet nieuwe aanvalslinie en inderdaad, Uncle Jesse, bijna voor de vierde keer vader, pakte de 1 – 0. Helaas was daarmee de absolute scherpte verdwenen en kwam Hudito zelfs 1 – 2 voor. Gelukkig wist de Fusieclub de vechtmachine naar boven te krijgen en kon de gelijkmaker niet uitblijven. Een briljante scoob van Pascal, haringtrucs van Onno, en wat allemaal niet. Maar de 2 – 2 wilde niet vallen. Dan eindelijk een stafcorner. Goede variant en Frank heel zuiver de 2 – 2. De Fusieclub ging nog op jacht naar de winst, maar ondanks de werkelijk sublieme passeerbeweging van Ronnie, het was niet genoeg. 2 – 2, een duur punt, maar eigenlijk een overwinning. Dus mogen de voetjes wel van de vloer. Helaas was de muziek zo ‘raar’ dat eigenlijk niemand daar raad mee wist. En dat als afsluiter voor de eerste seizoenshelft.
K. Westerhuis (reageren? Westerhuis@forpresident.com)
PS Alecto’s Achtste stelde de functie van Major Domus wel heel simpel voor. Hoekvlaggen en koffiebonnen, dat is maar een deel van het verhaal. De Major Domus is veel meer. Aanspreekpunt, wat te doen met calamiteiten, welke dokter heeft dienst, zijn de scheidsrechters aanwezig en kan ik mijn relatieproblemen bij hem kwijt. De Fusieclub durft zelfs te stellen dat elke moskee, synagoge, kerk, gebedshuis of levenstroom gemeente eigenlijk gewoon een Major Domus zou moeten hebben, dan zou Nederland (en misschien de rest van de wereld) er een stuk beter uitzien. Elke winkel met meer dan tien man personeel kan eigenlijk niet zonder. Dus iets meer respect voor de Major Domus.
PS2 Niek, wat een wereldtas. Bedankt? En Komo is ook niet verkeerd.

Morgen weer op de radio. Van 14:00 tot 17:00 op Unityfm. 106.1 fm en als je niet in de regio woont, Ivoorkust of zo, dan kan je hier luisteren. Ga de Leiderdorpse superster Sylvia Karres interviewen.
Luistert dus allen.

De Amerikaanse sportwereld staat op z'n kop. En niet zomaar, er is echt wat gebeurd. Afgelopen vrijdag is voor het eerst in de geschiedenis van de NBA een wedstrijd gestaakt. Spelers gingen eerst met elkaar op de vuist en daarna met het publiek, wat daarna van alles op het veld gooide. Een schok ging door de natie. Dit was toch iets voor Europa? Sport in de VS is toch een feest? Commissioner David Stern, de hoogste baas van de NBA, die in tegenstelling tot de gemiddelde voetbalbestuurder wel besluiten durft te nemen reageerde binnen twee dagen. En niet zo laf. Ron Artest is voor de rest van het seizoen geschorst, andere spelers 25 tot 30 wedstrijden. Plus boetes en in de NBA betekent een schorsing geen salaris. Artest loopt zo ongeveer $ 7 miljoen mis. (Hij heeft een eigen platenlabel en nog wat dingen, dus hij hoeft niet aan de voedselbonnen).
Ondanks de ferme maatregelen is de storm nog niet gaan liggen. Ook in de VS rollen de deskundigen nu over elkaar heen. En via CNN is deze discussie leuk te volgen. Wat nu te doen is de centrale vraag. Overleg met Europese collega's die meer ervaring hebben met dit fenomeen, zitten de toeschouwers niet te dicht op het veld. Een lokale Mart Smeets zei dat niet vergeten moest worden dat dit slechts een incident was en er niet te veel heisa over gemaakt moest worden. Een ander zei, dat er niet gestraft moest worden, want nu was wel duidelijk voor het publiek wat er zou gebeuren als zij zich misdroegen. Maar de mooiste opmerking was:' What kind of a fan are you, when you throw a cup of water to a player?' (De reden dat Artest het publiek in ging, was dat hij een bekertje water tegen zijn hoofd kreeg.) Een hele goede vraag, vonden ook Wim Jansen, Luis Figo, Stanley Menzo en John van Loen, de man die in zijn Anderlechttijd ooit zei:'Als ik voor elke frank die ik naar mijn hoofd gekregen heb, een dubbeltje zou hebben gekregen, dan was ik nu miljonair.' Ik denk dat de Amerikaanse sportscasters gewoon een paar voetbalwedstrijden in Europa moeten komen kijken en dan zullen ze beseffen dat ze hun handen mogen dichtknijpen. Bananen, sinaasappels, bommen, munten, aanstekers, zelfs mobiele telefoons. De scheidsrechter die de wedstrijd staakt wordt voor gek verklaard. (Guus Hiddink: Hoer is toch het oudste beroep van de wereld? Ik zie het probleem niet.) Wat Artest en zijn teamgenoten deden was fout, maar ze zijn keihard gestraft en een volgende speler zal zich wel bedenken. Overigens zijn er ook aanklachten tegen de toeschouwers ingediend, het zijn dus niet alleen de spelers die zijn gepakt. Opmerkelijk is trouwens dat Hans Klok ook in het publiek zat en in de heisa toch nog de mogelijkheid zag zijn Hand van Hans dwars door het been van... truc te oefenen. Ga zo door Hans!

Het is weer maandag, dus................. na een zeer geslaagd teamuitje.

Fusieclub Heren VI – Leonidas X 1 – 5

Allereerst de felicitaties aan Loes en Peter Prillwitz, die afgelopen vrijdag werden uitgeroepen tot Leiderdorps Sportvrijwilligers van het jaar. Zelf zaten ze in Egypte, maar zonen Erik en Onno, inderdaad leden van de Fusieclub hebben de prijs in ontvangst genomen. Loes en Peter zijn al jaren trouwe supporter en dus is ook de Fusieclub erg trots.
Dan de wedstrijd. Het teamuitje zat nog aardig in de benen (hoofd), gezellig was het wel. Ger krijgt de trofee voor de one-liner van de week. De echte lamlendigheid was weg, maar de absolute scherpte was niet aanwezig. Vertrokken in een heerlijk zonnetje, maar over Rotterdam hing een grauwe sluier. Het was koud, heel koud.
Zoals gezegd, de absolute scherpte was niet aanwezig, ballen die van sticks afstuiteren, passes die net niet aankwamen, het lukte allemaal net niet. Bij Leonidas (teamuitje in de Krommendijk) was ook die scherpte niet aanwezig. Er lukte net iets meer. Dus kwam het erop aan, wie maakt de minste fouten. En de Fusieclub was dat niet. 1 – 5, Ronnie pikte (letterlijk) zijn goaltje mee.
Een balletje bij de Esso, achterlijk druk op de weg, het was echt zo maar een zondag, volgende week thuis. En bedenk…
Le Karst est toujour la.
K. Westerhuis (reageren? Westerhuis@forpresident.com)
PS Research heeft uitgewezen dat sommige ouders wel Major Domus zijn geweest.
PS Lang geen Studio Sport gezien, ontdek nu pas dat ze een nieuw decor hebben.

Gisteren de Leiderdorpse Sportverkiezingen. Loes en Peter Prillwitz werden uitgeroepen tot vrijwilligers van het jaar. En niet meer dan terecht. Maar er waren ook zeer interessante mensen. Zelfs zo interessant dat ik nog even snel naar huis ging om mijn boekjes te halen. Daardoor miste ik de speech van Gerben Karstens en had ik eigenlijk nog meer boekjes moeten halen. Gelukkig heeft Karstens ook Olympisch Goud gewonnen, dus de ondertussen bekende boekjes kon hij tekenen. En over de interessante mensen het volgende...

'Le Karst est toujour la!’ Een bekende uitdrukking in het wielerpeloton, in het verleden, en nu nog steeds. Als er iets gebeurde dan was de Karst erbij. Dus ook bij de Leiderdorpse sportverkiezingen was Gerben Karstens erbij. Altijd een anekdote, altijd een verhaal, hij kan eigenlijk niet stoppen met praten. En het liefst vertelt hij natuurlijk hoe goed hij als wielrenner was. Klopt, 90 overwinningen in zijn profcarrière. En natuurlijk de clown. Demarreren (ik had altijd meteen 200 meter) en dan achter een boom verstoppen en weer achter in het peloton aansluiten en vragen: ‘waarom rijden we zo hard? Omdat de Karst is gedemarreerd!’ Hij reikte de prijs uit voor de beste sportvrouw en bleef nog lang nababbelen, want ‘Le Karst est toujour la!’

Wim Rijsbergen, één van de weinige voetballers die wel geïnteresseerd was in de ellende van Argentinië van 1978. Hij bezocht de Playa del Mayo, de dwaze moeders en sprak met studenten, dissidenten in Argentinië. En speelde natuurlijk ook nog twee WK-finales. Hij vertelde met enige trots dat hij over die gesprekken nog steeds wordt aangesproken en dat hij niet tot de vriendengroep van Cruijff behoort en dus waarschijnlijk nooit trainer bij Ajax zal worden. Hij maakte de sportman van het jaar bekend en is echt een hele aardige vent.

Van een hele andere generatie is Edit Bosch. Ze won zilver in Athene met judo, of eigenlijk, ze verloor het goud. Ze vertelde dat ze nog steeds een nare smaak in haar mond kreeg als ze terugdacht aan die finale, en ook over de interviews achteraf heeft ze het liever niet meer. Ze kijkt liever naar voren, over vier jaar goud in Peking. Zij reikte de prijs voor de beste sportploeg uit, is ontzettend lang, maar ook heel aardig.
En ik heb ze allemaal mijn sportboeken laten signeren!
Welke boeken er zijn gesigneerd. Gerben Karstens en Edit Bosch tekenend Olympisch Vuur (verhalenbundel) en Spelen van Mart Smeets, Wim Rijsbergen tekende Een vuile oorlog, WK '78 een nabeschouwing van Meindert van der Kaaij. Helaas geen foto's, maar ik heb ze echt.
Had mij er niet veel van voorgesteld, maar het was toch een leuke avond.

Eigenlijk wilde ik vertellen dat ik nu eindelijk de laatste tranen (van het lachen) uit mijn ogen heb geveegd en langer dan twee minuten een serieus gezicht kon houden. Dit alles door de verkiezing van Pim Fortuijn als grootste Nederlander. Hoewel nu blijkt dat Willem van Oranje meer stemmen heeft gekregen, maar goed dat vechten ze maar zelf uit. En het lachen, het heet niet voor niets (televisie)amusement. In het kielzog van deze verkiezingen zijn er natuurlijk allerlei andere verkiezingen voor 'grootsten', zo ook in het mij o so beloved Leiden. De grootste Leidenaar van de laatste 430 jaar. Dus vanaf het moment dat de Universiteit Leiden werd geopend. Uitslag is nog niet bekend, maar hier staan de laatste tien. Geen onaardig lijstje, ik denk dat bij elke persoon Fortuijn blij mocht/mag zijn als hij hun schoenen mocht/mag poetsen. Cleveringa stond bovenaan, zal de uitslag nog bekend maken.
Dit zou allemaal een heel boeiend verhaal zijn geweest, ware het niet dat er veel belangrijker nieuws in mijn mailbox lag.
Er zijn Brandvaatjes voor de Beertender!!!! En ze zien er zo uit.

Niks mis met Heineken, maar toch liever Brand! Klein probleem, ik heb nog geen Beertender.

Het is weer maandag, dus.........


Fusieclub Heren VI – Rotterdam (ech wel) XX 2 – 10

Er zijn van die dagen dat er niks lukt, wat je ook probeert. Na de glorieuze en ook waanzinnig goede overwinningen waren de verwachtingen hoog gespannen. Maar een deken lag over de fusieclub en een apathie maakte zich meester van het hele gebeuren. Rotterdam kon heerlijk profiteren van deze rare lamlendigheid. Ondanks de schitterende trainingspakken, er was gewoon niks. Niks lukte, en de fusieclub werd compleet ondersteboven gespeeld. Koko en Frank wisten de eer nog te redden, de keeper van Rotterdam bleek nog nooit eerder in het doel te hebben gestaan. Een collectieve off-day, of zoals ze in de Tour de France altijd zo mooi weten te zeggen, Un jour sans. Normaal komt bij tegenslag de vechtmachine op gang, maar zelfs die haperde. Het was gewoon niets en zelfs onder toeziend oog van Ronald Schenk, inderdaad de man van Ellen Schenk. Maar de hoofdmoot is vooral, het lukte gewoon niet. En dan houdt alles op.
Gelukkig zaterdag het teamuitje, dan komen alle neuzen weer dezelfde kant op. En omdat elk team tegenwoordig een thema heeft, dan de Fusieclub ook maar. Onze ouders waren nooit Major Domus.
K. Westerhuis (reageren? Westerhuis@forpresident.com)
PS. Surf ook eens naar www.bj-inc.nl

Gelukkig werd ik 's avonds op de BBC verrast met een terugblik op de Thrilla in Manilla en werd het sportief nog een interessante dag. Met mooie analyse per ronde, slomo's waar wat voor wie misging. Wat een titanengevecht. Ik begrijp nu waarom mijn oma hier 's nachts voor opbleef om het te zien.

Soms wil je wel eens dat je een fototoestel bij de hand hebt, of tegenwoordig, dat je een telefoon hebt met een fototoestel erop. In de Anton Pieckachtige woonwijk Stevenshof waar ik tegenwoordig werk werd een bruggetje opnieuw geverfd. Dat is goed, want dan blijven die bruggetjes goed onderhouden en mooi eruit zien. Om voetgangers en fietsers te waarschuwen was er ook nog iets bij geschreven, zodat die geen last hadden van de verf en extra voorzichtig zouden zijn. Het volgende stond erbij geschreven......NAD ....
(En dit is niet verzonnen)

Het is weer maandag, maar wat een wedstrijd was het gisteren, dus maar snel het verslag.

Fusieclub Heren VI – LOHC 5 – 1

Allereerst moet nog genoemd worden de Maradona-achtige slalomsolo van Uncle Jesse van vorige week zondag, die toen vijf of zes man het bos instuurde. Er werd vandaag dus ook wel weer het één en ander verwacht. Zeker een overwinning, want zoals al gezegd, de trainingen beginnen opeens in de wedstrijd terug gezien te worden.
Cousin Wilke had het goede idee om in de Bruine Boon te verzamelen, trots onze Graficon trainingspakken aan een groter publiek te tonen, een lichte lunch te gebruiken en zo de neuzen dezelfde kant op te krijgen. En het werkte. Ondanks de afwezigheid van de beide Onno’s, de beide Prills (hoewel dat een beetje dubbelop is), Maurits (De Lion King?), Joost en Bram, toch weer de absolute scherpte. Gus was nog ingevlogen om het middenveld te versterken, en deed dat heel goed.
Een goede wedstrijd werd het. Het orakel uit Rotterdam (inderdaad Wim Jansen) zegt altijd een team begint met de verdediging. En die stond als een huis. Robbie, Pascal, Hans en Frank, het was een muur. Hierdoor kon de rest van de Fusieclub zich vol op de aanval gaan richten, met resultaat. Frank, een klassieke corner, strak in de hoek. En weer Frank, weer een corner, iets meer rondspelen, maar het resultaat was hetzelfde. 2 – 0. De fusieclub zakte iets terug, om in de tweede helft vier versnellingen hoger te gaan spelen. Uncle Jesse had wat pech in zijn afronding, maar na een aanval uit het boekje, leverde hij een juweel van een pass af waar Koko alleen maar even tegenaan hoefde te lopen. 3 – 0. En wie zegt dat Maradona alleen bekend werd van zijn doelpunten. LOHC was gesloopt, maar wist toch heel subtiel de 3 – 1 te maken. Het was een laatste stuiptrekking, want Ronnie maakte de 4 – 1 (wederom een tip-in). Een publiekswissel was het gevolg, waarna Koko met een zeer kunstige panna tip-in de 5 – 1 maakte. Het was een merkwaardige assist van Gus. Een zeer goede overwinning, de scheidsrechter complimenteerde ons met het vertoonde positiespel en volgens mij heb ik alleen Douwe (op het middenveld), Ger, Jurriaan en Chris nog niet genoemd. En natuurlijk het fantastische publiek, dat in grote getallen was op komen dagen en via het alomvattende netwerk ook nog verlichting regelde. Jullie waren minsten zo geweldig als het door de fusieclub vertoonde spel.
K. Westerhuis (reageren? Westerhuis@forpresident.com)
PS. Volgende week thuis. Spektakel gegarandeerd!

Als mensen in het Idols-tijdperk nog zelf muziek willen maken en niet alles laten bedenken door door een stel aan geld denkende en dus niet de muziek centraal stellende producers, verdienen ze een steuntje in de rug. Met Alecto-connectie, dus altijd interessant. De band Absent Minded. Ze zitten in de 3FM Buzz Award jaarfinale. En hebben stemmen nodig. Daarom, klik hier en stem op Absent Minded. En het mooie is, er kan wel elke week opnieuw gestemd worden. Dus laat de jongens niet in de steek en stem!
Oh ja, vanavond bij Studio Sport een welverdiend eerbetoon aan Gerrie Knetemann. Volkomen terecht en por dios, die Francesco Moser zag er zeer goed gesoigneerd uit. Echt een oude kampioen.

Hoewel het ondertussen al miljoenen malen is gezegd, geweld is geen oplossing. Maar ik had toch gemengde gevoelens. Een zeer goed filmmaker, een begenadigd interviewer en een succesvol televisiemaker, vooral de Hunkering was briljant, maar ook een beroepsprovocateur, die heel vaak niet alleen de grenzen opzocht, maar er ook ver overheen ging. Vanochtend in de Volkskrant verwoordde Remco Campert het best hoe ik er over dacht en denk.' (....) De ene na de andere politicus stond pal voor de vrijheid van meningsuiting, maar dat is iets anders dan de vrijheid om mensen tot in hun ziel pijn te doen. 'Over doden niets dan goeds.' Dat is een stelregel waar Theo van Gogh zich nooit aan gehouden heeft en ik denk dat ik hem zou beledigen als ik nu aardige praatjes over hem hield. Jaren geleden waren de joden het slachtoffer. Ik vind dat iemand die toen schreef 'wat ruikt het hier naar caramel... vandaag verbranden ze alleen suikerzieke joden' niet als held van de vrije meningsuiting de geschiedenis in moet gaan.'
Bovendien krijgt hierdoor de dood van Gerrie Knetemann veel minder aandacht dan hij eigenlijk verdiend.
Een van de grootste wielrenners die Nederland ooit heeft gekend. Onderdeel van de legendarische Raleigh-ploeg. Behalve dat Knetemann heel hard kon fietsen, kon hij ook zeer goed praten. Hij had bij Radio Tour de France zijn eigen 'Kneet-Story' waarin hij vertelde over de verreden etappe, zoals alleen hij dat kon. Hele nieuwe uitdrukkingen werden aan het metier toegevoegd, zoals 'opgebaard over de finish komen'. Dat was allemaal leuk en aardig, maar fietsen kon hij ook. Wereldkampioen, 10 etappes in de Tour de France, winnaar Parijs-Nice en twee maal de Amstel Gold race. De tweede keer toen hij na twee jaar terug was gekomen na een zeer zwaar ongeluk in Dwars door Belgie, waar zelfs even voor zijn leven werd gevreesd. Hij vocht zich terug en toen hij de Amstel Gold race in 1985 won, zat hij huilend in de armen van Mart Smeets en verklaarde 'nu de gelukkigste man van de wereld te zijn'. Hij was de eerste wielrenner die tijdens een proloog in de Tour de France een gemiddelde van boven de 50 km/h reed.
Een mooi verhaal was de bijgelovigheid van Knetemann. Hij wilde absoluut niks met het getal 13 te maken te hebben. Aan de vooravond van het WK op de weg kreeg hij hotelkamer no. 76 toegewezen. In paniek belde hij zijn vrouw, want 7+6 is 13. 'Het wordt niks, ik start niet etc.' Toen zei zijn vrouw: 'Maar als je de getallen nu eens van elkaar aftrekt?' De volgende dag werd Knetemann wereldkampioen.
Ciao Gerrie en rijd nog maar een fraaie Trofeo Baracha met Bert Oosterbosch.

Het is weer maandag, dus.....

Fusieclub Heren VI – Alphen IV

Eindelijk, eindelijk, eindelijk, het werd tijd om nu eens te laten zien waar de fusieclub echt stond. De messen waren geslepen, de oefeningen uit de klassieker Het boek voor de complete hockeyer, die door Eric P. elke donderdag weer erin geslepen werd, het werd zo tijd om nu is resultaat te boeken
Inderdaad, Alphen daar waar niemand wil wonen, al is het de laatste plaats op aarde. Flash was erbij, gesteund door een zeer goede aanhang, zelfs de oude thefreeze kwam langs. De trainingen werpen hun vruchten af. Klassiek achterlijn halen en terug leggen op de kop. De fusieclub moest even wennen aan het feit dat zij het spel bepaalden. Gewoon winnen, daar ging het om. Koko maakte de 1-0, een klassieke Roy Mackaay, het was zijn eerste balcontact. Uncle Jesse, een juweel van een tip-in, belachelijk dat maar iemand daar ook maar aan twijfelde. Vanaf dat moment was de wedstrijd gespeeld en werd het gewoon een show. Maurits (2x), eerder genoemde Jesse, Koko en Ronnie, 5-2 (na later bleek, dezelfde score als Heren I) Het was de wedstrijd van de de assits. Bram, Prill, zelfs Koko liet zien wat dat inhield. 5-2 wat een overwinning. En inderdaad, eindelijk de trainingspakken, daar waar ze al zo lang werden beloofd. Ronald Schenk, en natuurlijk Ellen. We are the greatest.
Hans was na een spiritueel bezoek beter dan ooit, Cousin Wilke gaf gewoon les en de trainingen kwamen er gewoon uit!!!!!!
Daarom We winnen.
Ronald Schenk, we lijken wel professionals.
K. Westerhuis
PS. Had ik dit eerder geweten, had ik een beter verhaal geschreven

Nu zie ik dat ik gewoon de schitterende slalom-solo van Uncle Jesse niet heb genoemd, zoals alleen Maradona dat in het verleden kon. Superlatieven schieten tekort en in de volgende koerier zal ik het sowieso goedmaken.
En hier nog een mooi plaatje, in onze schitterende nieuwe trainingspakken. Niet in de koerier, wel hier en bij Thefreeze