zondag 22 augustus 2004
Overplaatsing
Toen ik twee weken geleden met frisse tegenzin weer aan het werk ging, net terug van vakantie en ik moest voor diezelfde week vrij vragen voor het gedoe van Komt dat Schot, kreeg ik na het teamoverlegje nog even een gesprekje. Het duurde iets langer, maar het kwam er op neer dat ze graag zagen dat ik mij liet overplaatsen naar een ander filiaal. Hoewel wilden. Volgens mijn gesprekpartners was het allang besloten en moest ik eigenlijk niet zo moeilijk doen. Nu laat ik mij door niemand onder druk zetten, dus heb ik gezegd dat ik later met mijn antwoord zou komen, want anders zou ik dingen gaan zeggen waar ik later misschien spijt van zou krijgen. Twee dagen later, nadat ik alles een beetje op een rijtje had gezet, nagekeken had hoe de procedure in elkaar stak, opnieuw een gesprek. Weer het verhaal dat alles al besloten was. Opmerkelijk, want de mensen die dat moeten beslissen waren op vakantie, ik was ook op vakantie, net niet met hun, dus kennelijk waren zij met elkaar op vakantie. Bovendien was het heel onduidelijk wat zij in het andere filiaal van mij wilden. Dus voorlopig was het nog steeds nee.
De maandag erop ging ik in het andere filiaal kijken en had een gesprek met de bedrijfsleider en de rest van het management. Anders dan ik had verwacht, waren het mensen met goede ideeen en gedachten, wat willen we en hoe gaan we dat doen. Natuurlijk was het allemaal heel enthousiast, maar zelfs als je alles een beetje liet inwerken was het een goed verhaal. Het bevatte veel dingen die ik op dit moment ik Leiderdorp mis. (De bedrijfsleider daar zei bijvoorbeeld dat er nog helemaal niets besloten was, hij had toch ook niets aan iemand die geen zin had om te komen.)
Daarna had ik nog een week om na te denken of ik het wel of niet zou doen. Om een lang verhaal heel kort te maken, ik heb besloten om het te doen. Alles voors en tegens tegen elkaar afgewogen, waren het uiteindelijk twee a drie kleine dingetjes die mij de doorslag gaven om weg te gaan. Ik heb er lang gezeten, ruim 12,5 jaar, dus het is wel gek, maar nu kom ik in een winkel waar ik ook naar buiten kan kijken en dat is ook niet gek.
Tot 30 september ben ik nog te bewonderen in Leiderdorp, vanaf 11 oktober in de Stevenshof. (De Stevenshof, dat is toch hetzelfde als Australie, dat is voor iedereen ver weg? Inderdaad, maar dankzij Atteveld heb ik ontdekt dat het niet zo ver is. En er stopt bij mij een bus voor de deur, die daar ook voor de deur stopt. Valt allemaal wel mee dus. Ik kan zelfs met de trein gaan!)
De maandag erop ging ik in het andere filiaal kijken en had een gesprek met de bedrijfsleider en de rest van het management. Anders dan ik had verwacht, waren het mensen met goede ideeen en gedachten, wat willen we en hoe gaan we dat doen. Natuurlijk was het allemaal heel enthousiast, maar zelfs als je alles een beetje liet inwerken was het een goed verhaal. Het bevatte veel dingen die ik op dit moment ik Leiderdorp mis. (De bedrijfsleider daar zei bijvoorbeeld dat er nog helemaal niets besloten was, hij had toch ook niets aan iemand die geen zin had om te komen.)
Daarna had ik nog een week om na te denken of ik het wel of niet zou doen. Om een lang verhaal heel kort te maken, ik heb besloten om het te doen. Alles voors en tegens tegen elkaar afgewogen, waren het uiteindelijk twee a drie kleine dingetjes die mij de doorslag gaven om weg te gaan. Ik heb er lang gezeten, ruim 12,5 jaar, dus het is wel gek, maar nu kom ik in een winkel waar ik ook naar buiten kan kijken en dat is ook niet gek.
Tot 30 september ben ik nog te bewonderen in Leiderdorp, vanaf 11 oktober in de Stevenshof. (De Stevenshof, dat is toch hetzelfde als Australie, dat is voor iedereen ver weg? Inderdaad, maar dankzij Atteveld heb ik ontdekt dat het niet zo ver is. En er stopt bij mij een bus voor de deur, die daar ook voor de deur stopt. Valt allemaal wel mee dus. Ik kan zelfs met de trein gaan!)
