BJ-Inc.nl

De wereld begint langzaam weer te draaien, want de Olympische Spelen zijn voorbij. Lastig om het normale ritme weer op te nemen, was toch bijna vergeten dat er echt niks meer op tv is. Een of andere bijzonder slechte film met Sylvester Stallone en nog meer van die onzin.
Maar wat een Spelen waren het! 16 dagen van onwaarschijnlijke mooie sport. Bloedstollend spannend en van een heel hoog niveau. Details maakten het verschil. Ook bij sporten waar ik normaal nooit naar kijk. De halve finale badminton van Mia Audina. Fantastisch! Maar ook de 10 km bij de heren, hoogspringen bij de dames, zelfs handbal kon leuk zijn om naar te kijken. Alles heel sportief en puur op de kwaliteit van de atleten. Ok, enkele kleine dingen, jury's die wat raar deden, die dwaas van Ierse priester en het publiek tijdens de 200 meter van de mannen (de Amerikanen gaven het enige juiste antwoord; 1,2 en 3.) Het was allemaal een genot om naar te kijken. Jammer dat het voorbij is, nu weer voetballen, met al die vervelende analisten en interviews, voor en nabeschouwingen en zoveel meer blabla. Publiek dat week na week, stadions en treinstellen sloopt en van die briljante teksten scandeert. (Typical, de hele Spelen alles zeer sportief en de voetbalfinale is een ordinaire Zuid-Amerikaanse schoppartij.)
De beleving van Olympische Spelen in Nederland volgt altijd een bepaald patroon. Het is allemaal hosanna, elke medaille is mooi, als die wat lang uitblijven, jubelen we over een Olympisch diploma en na anderhalve week, dan gaan we op zoek naar bijna-Nederlanders. Bij de Winterspelen zijn er altijd wel wat Canadese ijshockeyers te vinden (Joe Nieuwendijk, Steve Yzerman) nu een Spaanse beachvolleyballer en een kanoer uit Nieuw-Zeeland. Javier Bosma en de kanoer zijn naam ben ik kwijt. En de traditionele polderkolder steekt weer op. De Olympische Spelen naar Nederland.
Ik ben zelf een groot liefhebber van de Olympische Spelen en zou het fantastisch vinden als de Spelen naar Nederland kwamen. Maar met Euro2000 ben ik vrijwilliger geweest en de Spelen zijn veel te groot voor Nederland. Het EK ging net en hoewel het IOC, in tegenstelling tot UEFA en FIFA, een soort van blauwdruk heeft liggen voor de organisatie van de Spelen (inderdaad, organiseren landen moeten van de UEFA en de FIFA elke vier jaar het wiel opnieuw uitvinden, sterker nog, van de WK in Frankrijk in 1998 zijn alle papieren, notulen,contracten etc. vernietigd), en een flinke vinger in de pap houdt bij de organisatie, (Hein Verbruggen is de voorzitter van de coordinatiecommissie van Peking 2008) kan het niet. Politici die snel willen scoren en van alles roepen. Flevoland is er klaar voor. De Spelen van Athene kostte ongeveer 10 (!) miljard Euro. Waarvan alleen al 1,2 miljard voor de beveiliging. In Montreal (1976) zijn ze net klaar met het afbetalen van de schuld, de inwoners van Montreal that is. Voor Barcelona geldt hetzelfde verhaal. En dat is slechts het financiele verhaal (wel typisch Nederlands). In 1992 is het door Amsterdam geprobeerd en we waren kansloos. Hoe het precies ging is schitterend te lezen in het laatste boekje van Mart Smeets, Spelen. Het is een mooie droom, maar ik hoop dat die kolder gauw gaat liggen. Over twee jaar weer Winterspelen, niet te vergelijken, maar ik hoop dat het net zo'n spektakel wordt.
Tot slot, de prestatie van de Nederlandse ploeg. Gewoon goed. De gouddelvers van vier jaar geleden hadden dit jaar meer tegenstand en er waren weinig verrassende medailles. Er wordt nog wel eens vergeten dat de tegenstanders ook allemaal vier jaar trainen voor dat ene doel. En een klassiek geval van Nederlands rekenen. De Olympische ploeg bestond uit 217 atleten, 70 daarvan zijn met een medaille thuisgekomen. Tja... always look on the bright side.