BJ-Inc.nl

De wereld begint langzaam weer te draaien, want de Olympische Spelen zijn voorbij. Lastig om het normale ritme weer op te nemen, was toch bijna vergeten dat er echt niks meer op tv is. Een of andere bijzonder slechte film met Sylvester Stallone en nog meer van die onzin.
Maar wat een Spelen waren het! 16 dagen van onwaarschijnlijke mooie sport. Bloedstollend spannend en van een heel hoog niveau. Details maakten het verschil. Ook bij sporten waar ik normaal nooit naar kijk. De halve finale badminton van Mia Audina. Fantastisch! Maar ook de 10 km bij de heren, hoogspringen bij de dames, zelfs handbal kon leuk zijn om naar te kijken. Alles heel sportief en puur op de kwaliteit van de atleten. Ok, enkele kleine dingen, jury's die wat raar deden, die dwaas van Ierse priester en het publiek tijdens de 200 meter van de mannen (de Amerikanen gaven het enige juiste antwoord; 1,2 en 3.) Het was allemaal een genot om naar te kijken. Jammer dat het voorbij is, nu weer voetballen, met al die vervelende analisten en interviews, voor en nabeschouwingen en zoveel meer blabla. Publiek dat week na week, stadions en treinstellen sloopt en van die briljante teksten scandeert. (Typical, de hele Spelen alles zeer sportief en de voetbalfinale is een ordinaire Zuid-Amerikaanse schoppartij.)
De beleving van Olympische Spelen in Nederland volgt altijd een bepaald patroon. Het is allemaal hosanna, elke medaille is mooi, als die wat lang uitblijven, jubelen we over een Olympisch diploma en na anderhalve week, dan gaan we op zoek naar bijna-Nederlanders. Bij de Winterspelen zijn er altijd wel wat Canadese ijshockeyers te vinden (Joe Nieuwendijk, Steve Yzerman) nu een Spaanse beachvolleyballer en een kanoer uit Nieuw-Zeeland. Javier Bosma en de kanoer zijn naam ben ik kwijt. En de traditionele polderkolder steekt weer op. De Olympische Spelen naar Nederland.
Ik ben zelf een groot liefhebber van de Olympische Spelen en zou het fantastisch vinden als de Spelen naar Nederland kwamen. Maar met Euro2000 ben ik vrijwilliger geweest en de Spelen zijn veel te groot voor Nederland. Het EK ging net en hoewel het IOC, in tegenstelling tot UEFA en FIFA, een soort van blauwdruk heeft liggen voor de organisatie van de Spelen (inderdaad, organiseren landen moeten van de UEFA en de FIFA elke vier jaar het wiel opnieuw uitvinden, sterker nog, van de WK in Frankrijk in 1998 zijn alle papieren, notulen,contracten etc. vernietigd), en een flinke vinger in de pap houdt bij de organisatie, (Hein Verbruggen is de voorzitter van de coordinatiecommissie van Peking 2008) kan het niet. Politici die snel willen scoren en van alles roepen. Flevoland is er klaar voor. De Spelen van Athene kostte ongeveer 10 (!) miljard Euro. Waarvan alleen al 1,2 miljard voor de beveiliging. In Montreal (1976) zijn ze net klaar met het afbetalen van de schuld, de inwoners van Montreal that is. Voor Barcelona geldt hetzelfde verhaal. En dat is slechts het financiele verhaal (wel typisch Nederlands). In 1992 is het door Amsterdam geprobeerd en we waren kansloos. Hoe het precies ging is schitterend te lezen in het laatste boekje van Mart Smeets, Spelen. Het is een mooie droom, maar ik hoop dat die kolder gauw gaat liggen. Over twee jaar weer Winterspelen, niet te vergelijken, maar ik hoop dat het net zo'n spektakel wordt.
Tot slot, de prestatie van de Nederlandse ploeg. Gewoon goed. De gouddelvers van vier jaar geleden hadden dit jaar meer tegenstand en er waren weinig verrassende medailles. Er wordt nog wel eens vergeten dat de tegenstanders ook allemaal vier jaar trainen voor dat ene doel. En een klassiek geval van Nederlands rekenen. De Olympische ploeg bestond uit 217 atleten, 70 daarvan zijn met een medaille thuisgekomen. Tja... always look on the bright side.

Twee weken waanzinnig mooie sport, en toch een beetje een katerig gevoel met die twee zilveren medailles voor de Nederlandse hockeyers en hockeysters. De vrouwen waren de absolute topfavoriet, de heren een favoriet. Het was bloedstollend spannend, maar het lukte net niet. Maar goed, goede winnaars weten ook wat goed verliezen is.
Langzaam begin ik stiekem een beetje naar het einde van de Spelen te verlangen (heb zelfs alweer een tv-gids gekocht om te zien wat er volgende week op tv is). Het verlangen komt ook door het feit dat in Nederland langzaam de polderkolder weer aan het toeslaan is, maar daarover later meer. Tot slot nog maar een fraaie plaat van het grootste talent dat mijn o so beloved hockeyclub Alecto Sylvia Karres, die door haar deelname aan de Spelen, mijn log record na record liet breken. Kijk bij thefreeze voor een fraaie plaat van Sylvia. Deze is ook wel aardig.

Weer een middag met fantastische sport. Echt genieten, de Olympische Spelen. Vandaag een uniek feit. De finale van de sprint was zo spannend dat zelfs Herbert Dijkstra, de man van de bekende klassieker 'Wat een mooie finale' zijn mond dicht hield. En kenners weten, dan moet het wel heel spannend zijn geweest!

Toen ik twee weken geleden met frisse tegenzin weer aan het werk ging, net terug van vakantie en ik moest voor diezelfde week vrij vragen voor het gedoe van Komt dat Schot, kreeg ik na het teamoverlegje nog even een gesprekje. Het duurde iets langer, maar het kwam er op neer dat ze graag zagen dat ik mij liet overplaatsen naar een ander filiaal. Hoewel wilden. Volgens mijn gesprekpartners was het allang besloten en moest ik eigenlijk niet zo moeilijk doen. Nu laat ik mij door niemand onder druk zetten, dus heb ik gezegd dat ik later met mijn antwoord zou komen, want anders zou ik dingen gaan zeggen waar ik later misschien spijt van zou krijgen. Twee dagen later, nadat ik alles een beetje op een rijtje had gezet, nagekeken had hoe de procedure in elkaar stak, opnieuw een gesprek. Weer het verhaal dat alles al besloten was. Opmerkelijk, want de mensen die dat moeten beslissen waren op vakantie, ik was ook op vakantie, net niet met hun, dus kennelijk waren zij met elkaar op vakantie. Bovendien was het heel onduidelijk wat zij in het andere filiaal van mij wilden. Dus voorlopig was het nog steeds nee.
De maandag erop ging ik in het andere filiaal kijken en had een gesprek met de bedrijfsleider en de rest van het management. Anders dan ik had verwacht, waren het mensen met goede ideeen en gedachten, wat willen we en hoe gaan we dat doen. Natuurlijk was het allemaal heel enthousiast, maar zelfs als je alles een beetje liet inwerken was het een goed verhaal. Het bevatte veel dingen die ik op dit moment ik Leiderdorp mis. (De bedrijfsleider daar zei bijvoorbeeld dat er nog helemaal niets besloten was, hij had toch ook niets aan iemand die geen zin had om te komen.)
Daarna had ik nog een week om na te denken of ik het wel of niet zou doen. Om een lang verhaal heel kort te maken, ik heb besloten om het te doen. Alles voors en tegens tegen elkaar afgewogen, waren het uiteindelijk twee a drie kleine dingetjes die mij de doorslag gaven om weg te gaan. Ik heb er lang gezeten, ruim 12,5 jaar, dus het is wel gek, maar nu kom ik in een winkel waar ik ook naar buiten kan kijken en dat is ook niet gek.
Tot 30 september ben ik nog te bewonderen in Leiderdorp, vanaf 11 oktober in de Stevenshof. (De Stevenshof, dat is toch hetzelfde als Australie, dat is voor iedereen ver weg? Inderdaad, maar dankzij Atteveld heb ik ontdekt dat het niet zo ver is. En er stopt bij mij een bus voor de deur, die daar ook voor de deur stopt. Valt allemaal wel mee dus. Ik kan zelfs met de trein gaan!)

De trouwe lezers van dit log is het al opgevallen, de laatste dagen gaan het aantal hits sky-high (probeer high eens snel te smssen). Eigenlijk sinds de Olympische Spelen zijn begonnen. (Voor de vierde opeenvolgdende dag meer dan 100.) De oorzaak was ook duidelijk. Alecto's grootste talent ooit, Sylvia Karres, speelster van het Nederlands Dameshockeyteam, is een paar keer genoemd op deze site en toen deze foto op de voorpagina stond van een grote landelijk ochtendkrant kwamen velen hier kijken en ze blijven komen. Wie komt er dan zoal kijken. Natuurlijk fans, kennissen, familie en bekenden, maar ook mensen die van haar training hebben gehad. De meeste hits komen toch van bezoekers van dit soort sites. En daar wordt Sylvia snel populairder. Nog even en ze kan komen in Waku Waku en andere spelletjes en quizzen. Wie weet, zal toch snel maar eens haar handtekening vragen.

He he, de Spelen zijn begonnen. Lang over gepraat, geselecteerd etc. Maar nu is het dan zover. DJ Tiesto, die voor 3,4 miljard mensen zijn plaatjes mocht draaien (stel je voor dat 1 procent daarvan een CD van hem koopt). Een ingetogen ceremonie, veel historie, maar Griekenland heeft dan ook veel historie. En sport, sport, sport. Dankzij Harrie, Duitse Eurosport, en heel, heel veel herhalingen werkelijk alles van de eerste dag gezien. Een Turks gewichthefster, nog geen 48 kg, die drie keer haar lichaamsgewicht tilt. Een Italiaanse schermer, die werkelijk alle psychologische trucs uit de kast haalde en goud won (zijn vader en grootvader kwamen nooit verder dan zilver). Verder blijft de verwachte goudoogst voor Nederland wat uit. Vandaag was de sterkst bezette zwemfinale ooit, van den Hoogenband kwam net te kort. Maar hoe vaak zie je alle toppers tegen elkaar uitkomen? Deze finale zal een historische zijn, kan nog geen vergelijking met iets anders bedenken, en ondanks het zilver (je wint geen zilver, je verliest goud) kan Nederland heel trots zijn op dit resultaat.
.
(Drie beste zwemmers ter wereld naast elkaar)
Opmerkelijk, de Griekse honkbalploeg. Twee echte Grieken, en vier spelers spreken Grieks. En verliezen van Nederland. (De Nederlandse ijshockeyploeg die op de Olympische Spelen van Lake Placid uitkwam stond ook niet echt bekend om hun vloeiende Nederlands.)
Tot slot, de mensen waarop gelet moet worden. Allereerst natuurlijk Sylvia Karres, het grootste talent dat Alecto ooit heeft voortgebracht, bij het hockeyen (en enorm veel hits voor mijn log oplevert, gisteren 129!)
De Australische mannenacht (roeien) waar drie broers bij elkaar in de boot zitten, uniek. En natuurlijk Jeroen Straathof, die de eerste sporter kan worden die uitkwam op Winterspelen (1994), Zomerspelen (2004) en de Zomerparalympics (2000, goud op de tandemsprint). En mij ooit bijna voor de sokken reed (hij komt uit Superwoude.)
En ja, ondanks eerdere berichten doet Jan Bos ook mee aan de Zomerspelen. Niet uniek, want Christa Rothenburger en Herbert Dijkstra gingen hem al voor (en zo zijn er nog wel meer, vooral tienkampers mogen graag in een bobslee kruipen.)

Het sprookje is weer voorbij. De tweede ronde, de eerste echte televisieronde, dus met jury, loze interviewtjes, en een camera op je neus als je door een gang loopt. Donderdag begon het allemaal. Gewoon als geintje meedoen. Met ongeveer 120 man verzamelen bij de Kuip, want om 15:30 aanwezig. Nu heb ik ontdekt dat televisiemaken vooral wachten, wachten, wachten is. Van te voren was verteld welke wedstrijd die ik moest verslaan. Veel informatie over gezocht. Wat bleek? De samenvatting was 90 seconden, wat je kreeg te zien stond op het formulier, en er was ruim de tijd om dat formulier te bekijken. Half vier aanwezig, om zes uur (!) mocht ik eindelijk een hokje in om mijn commentaar te geven. Toen nog vier hokjes en geen vakjury, hoewel ik wel John van Vliet zag rondlopen. Nog drie kwartier wachten op de uitslag, wonder boven wonder, ik was door de eerste ronde. Dat wist ik dus om ongeveer kwart voor zeven. Toen de briefing voor de volgende dag, een interview en promo's inspreken. Tijdens de briefing werd gezegd, kom vooral op tijd!
De volgende dag, vandaag dus, netjes op tijd, wel leuk om de mensen van gisteren weer te zien. Eerste mededeling. Door regen, techniek, slecht licht etc. zijn we al ruim een uur achter op schema. Dus weer wachten. Nu hadden we de informatie gekregen van vijf wedstrijden, een half uur voor de echte opname voor de 'echte' jury kreeg je te horen welke wedstrijd je zou krijgen. Wederom 90 seconden. En weer wachten, wachten, wachten. Ondertussen interviewtjes en maar suf naar dat formuliertje staren en wachten tot je werd geroepen. Werd ook nog geinterviewd en kon eindelijk zeggen dat Willem van Zuilen mijn favoriete verslaggever was. Maar die kenden ze natuurlijk niet, want ik zei ook nog dat hij eigenlijk ook mee moest doen. En nog een beetje blabla.
Toen was ik aan de beurt. Eerst nog op een krukje wachten, werd je ook weer gefilmd. Opeens ontdekte ik dat ik helemaal weggedroomd was op het krukje. Alle informatie eigenlijk vergeten. Dan de slachtkamer in. Hugo Borst, Barbara Barend en Theo Reitsma. Reitsma heette mij welkom, aardige man en vervolgens ging het helemaal mis. Er zouden drie camera's staan, ik heb ze niet gezien. Maar het verslag ging voor geen meter. De intro was goed, maar de beelden duurde langer dan verwacht, kon de spelers amper herkennen, en de enorme blunder, ik noemde de keeper van Feyenoord Patrick Paauwe, kondigde een actie aan, die weer veel te lang op zich liet wachten. Alleen mijn slotzin (het was een wedstrijd in de sneeuw) waar juichende Feyenoord-supporters te zien waren deed ze nog een beetje lachen. 'Voor hun wacht een mooie apres-ski.' Ik werd niet geslacht, maar het was gewoon niet genoeg. Jammer, maar het is niet anders. Wel weer ontdekt hoe nep tv is. We moesten allemaal dezelfde kleren aan als gisteren. Als er iets onherstelbaar anders, werd je weggestuurd. Het woord gisteren mocht niet eens gebruikt worden. Gisteren werden beelden gemaakt van de 120 mensen die binnen kwamen. Op tv komt de suggestie dat alles langs de vakjury is gegaan, wat dus niet zo is. Op tv zal het net lijken dat ik in de eerste ronde afval, maar ik ben dus eigenlijk toch nog één ronde doorgekomen. Maar goed. Het was leuk om mee te maken. Maar ik moet toch echt iets anders bedenken voor mijn definitieve 'claim of fame.' Vanaf 2 oktober (die aflevering mis ik helaas) op televisie.

Ben door naar de volgende ronde. Hoe is het mogelijk! Morgen dus weer, nu voor de echte jury. Theo Reitsma, Hugo Borst en Barbara Barend en camera's en kleine kamertjes. Het is gewoon Idols, al hoeven we geen liedje te zingen. Later meer.
Wow, meer dan 100 hits vandaag. Hoe dat komt? Vermoedelijk omdat Sylvia Karres op de voorpagina van de Telegraaf stond. Heb ooit nog wat over haar geschreven en dat betaalt zich nu uit.

Morgen een nieuwe poging om tot de wondere wereld van de Bekende Nederlanders toe te treden. Ik doe mee aan de eerste kwalificatieronde van de nieuwe quiz/Idols van BNN 'Komt dat Schot!' Hierin gaat BNN op zoek naar een nieuwe voetbalcommentator. De winnaar mag een wedstrijd verslaan bij Studio Sport. Tijdens het EK heb ik mij voor de gein opgegeven en nu mag ik opeens meedoen aan de kwalificatieronde. Met meer dan 4000 andere kandidaten. Maar als al zovaak gezegd, elke lange mars begint met een eerste stap. Het wordt gepresenteerd door Kurt Rogiers (bekend van Costa en nog meer dingen) en het is morgen in de Kuip en het is nooit een straf om daar naar toe te gaan. Ik moet commentaar geven bij een korte samenvatting van PSV-Utrecht van vorig seizoen. Heeft iemand daar nog nuttige informatie over? Heb al de namen, rugnummers en scoreverloop gekregen, maar volgens mij was het een nogal saaie wedstrijd. Mocht ik dan door zijn, dan mag ik de volgende dag weer komen. Dan is de eerste en tweede ronde. Zijn er uiteindelijk 16 over (het lijkt wel de
knock out show) dan wordt er echt naar de perstribune gegaan en wedstrijden van de Eredivisie, Champions-League en de finale is een wedstrijd van het Nederlands elftal. Allemaal heel spannend. Als ik wat verder kom, dan kan misschien het Vipspottingplan ook eens worden doorgezet. Ik zie het morgen allemaal wel. Ga gewoon mijn best doen. Mocht het allemaal niet lukken dan kan ik altijd nog achterop de motor bij de Tour de France.

(Hugo Walker, groot geworden met Komt dat Schot!)

Wil ik melden dat Adam Curry, front-runner in de Blogwereld en internetgoeroe, de man die uitspraken deed als: 'Daarom roep ik deze plaat uit tot beste van 2004 tot nu toe..' en 'Deze plaat wordt dieper naarmate hij dichter het label nadert', de Nederlandse taal weer heeft verrijkt met een schitterend woord.... Connectiviteit. De mogelijkheid om te connecten aan het wereldwijde web. Briljant Adam, nog een jaar en hij staat in de Van Dale.
Maar toen kwam het bericht van de dood van Rick James. Vanmorgen was op de radio al een eerste complottheorie, want Rick stond ook wel bekend als iemand niet vies was van chemische stimulantia. Voorlopig is het een natuurlijke dood. Hij is vooral bekend van twee grote hits, Superfreak en Glow. Lekkere plaatjes, vooral Superfreak, de plaat die daarna ook nog MC Hammer zeer veel geld deed verdienen. Deze platen zorgden ervoor dat Rick James een grote ster werd en zelfs een gastrol kreeg in een aflevering van The-A-Team, waarin hij zich zorgen maakt om een opgesloten bluesmuzikant, gespeeld door Isaac Hayes. (Inderdaad, de man die een Oscar won met het theme from Shaft) Rick James was niet al te bescheiden in deze aflevering. Als hij de artiesten voor het concert mag leveren, heeft hij het volgende lijstje. Michael Jackson, Lionel Richie, Tina Turner, James Brown en Rick James. Overigens was er in die aflevering nog een opmerkelijk gastrolletje voor James Avery, later bekend als Uncle Phil in The Fresh Prince of Bel-Air.
Rick James bleek echter zelf de grootste Superfreak. Hij misbruikte en mishandelde vrouwen, drugs en noem alles maar op. Hij heeft een tijdje in de gevangenis gezeten en was nu weer bezig een zangcarriere op te bouwen. Tot gisteravond.

Buitenlandse sterren vinden het altijd prettig om in Nederland te zijn, omdat ze daar gewoon over straat kunnen lopen zonder al te veel te worden lastig gevallen. En dat gaat ook op voor Nederlandse sterren. Nu loopt iedereen wel eens een BN'er tegen het lijf en nu met al die digitale camera's en telefoons waarmee je foto's kan maken is een plaatje dan snel geschoten. Of je vermeld op Vipspottingdat je weer een BN'er hebt gespot. Het plan om via Vipspotting een bekende Nederlander te worden moet ik binnenkort maar eens goed gaan uitwerken, maar dit terzijde.
Als je op een feestje bent en daar is een BN'er aanwezig kan je altijd een poging wagen om er eventueel een gesprek te voeren. Nu was ik in die mogelijkheid en de BN'er in kwestie was Thom Ruigrok van de Werve. Moeilijker te spotten, want vooral bekend van de radio. Hij is filelezer bij Radio 3. Vooral in de tijd van Ruud de Wild was hij briljant en ging heel goed mee in de grappen van Ruud. Vooral de Veronica-imitaties zijn legendarisch. Thom vertelde mij dat hij het ook heel erg jammer vindt dat Ruud weg is. Maar Thom was wel erg blij om mij te zien.

Hoewel ik de afgelopen dagen meer op het strand, terras en buiten heb doorgebracht, voor de liefhebbers toch enkele foto's van mijn avontuur in Nijmegen. Sommigen zijn wat artistiek, maar mijn hand was niet meer zo vast en ik heb ook vooral uit de losse pols geschoten. Zoals de Waalbrug in de regen. Of een orkestje, zoals er zovelen zaten langs het parcours. De Britse cavalerie(let op de soldaat onderin, wat is wipkip in het Engels?) Natuurlijk de Zevenheuvelenloop, Heuvel 2 en Heuvel 3.Tot slot, de gekte in Cuijk, de Pontonbrug en natuurlijk de Via Gladiola. Alles maar afgedrukt, maar toch wel aardig. En nu gauw de zon weer in.