zaterdag 24 juli 2004
De Zevenheuvelenloop
Hier het verhaal van donderdag, voor de mensen die de meel niet gekregen hebben.
I run right in to hell and back!
Vandaag de Zevenheuvelenloop. Volgens kenners, de mooiste dag van de Vierdaagse, tenminste dat zeggen ze altijd op het nieuws. Hitte was voorspeld, een recordaantal uitvallers op de tweede dag en nog een heftig onweer in de avond. Daardoor alles toch weer heel vochtig, dus mist, maar het was prettig dat de zon wat langer wegbleef, daardoor was het toch iets beter uit te houden. Maar mooi? Nelson Mandela speelde al heel snel op, maar de gastvrije Nijmegenaren wisten dit op te lossen. Alleen op de speciale lus voor 50 km, dwars door korenvelden, maar nergens een huis, dus ook geen publiek, dodelijk saai en erg heet. Water daar al op. Na vijf uur lopen. Gelukkig kwam het volgende dorpje snel en kon dat bijgetankt worden. Het was al afzien, en toen moesten de Zevenheuvelen nog komen. Allerlei ervaringsdeskundigen om ons heen verzekerden ons dat de Zevenheuvelen weg slechts vier heuvels had, waarvan de eerste het zwaarst was. Dus de eerste heuvel zingend en in een goed tempo naar boven. Bleek dat we nog niet eens op de Zevenheuvelenweg waren! Proberen te drinken en blijven drinken. Maar slechts vier heuvels. Me reet! Groesbeek is het Rome van Gelderland of Limburg, gebouwd op zeven heuvels. Op en neer, op en neer. Wel overal publiek en toch ook wel een goed pauzebeleid. Die enorme gastvrijheid. Wij gingen bij wildvreemden in de tuin zitten en kregen meteen water, komkommer, soep en brood aangeboden. Heel aardig. Diezelfde ervaringsdeskundigen die maar wisten te melden dat dit de laatste heuvel was. Pas na Berg en Dal ging het in een rechte lijn naar Nijmegen. Wat ook nog lastig is, elke keer denk je, dit gebouw ken ik, nu zijn we vlak bij de finish. Niet dus. Mensen met bordjes nog 500 meter, echt niet. Dus uiteindelijk de oogkleppen op en gaan. Wel lekker was het applaus de laatste echte 200 meter. We zijn nog nooit zo diep gegaan. Arjan bijna een heat-stroke, maar gelukkig niet verbrand. Het was hel vandaag. Nog één dag. We nemen het niet te licht op, want het blijft 50 km. Overigens wel een goede tijd van 9 uur en 45 minuten.
I run right in to hell and back!
Vandaag de Zevenheuvelenloop. Volgens kenners, de mooiste dag van de Vierdaagse, tenminste dat zeggen ze altijd op het nieuws. Hitte was voorspeld, een recordaantal uitvallers op de tweede dag en nog een heftig onweer in de avond. Daardoor alles toch weer heel vochtig, dus mist, maar het was prettig dat de zon wat langer wegbleef, daardoor was het toch iets beter uit te houden. Maar mooi? Nelson Mandela speelde al heel snel op, maar de gastvrije Nijmegenaren wisten dit op te lossen. Alleen op de speciale lus voor 50 km, dwars door korenvelden, maar nergens een huis, dus ook geen publiek, dodelijk saai en erg heet. Water daar al op. Na vijf uur lopen. Gelukkig kwam het volgende dorpje snel en kon dat bijgetankt worden. Het was al afzien, en toen moesten de Zevenheuvelen nog komen. Allerlei ervaringsdeskundigen om ons heen verzekerden ons dat de Zevenheuvelen weg slechts vier heuvels had, waarvan de eerste het zwaarst was. Dus de eerste heuvel zingend en in een goed tempo naar boven. Bleek dat we nog niet eens op de Zevenheuvelenweg waren! Proberen te drinken en blijven drinken. Maar slechts vier heuvels. Me reet! Groesbeek is het Rome van Gelderland of Limburg, gebouwd op zeven heuvels. Op en neer, op en neer. Wel overal publiek en toch ook wel een goed pauzebeleid. Die enorme gastvrijheid. Wij gingen bij wildvreemden in de tuin zitten en kregen meteen water, komkommer, soep en brood aangeboden. Heel aardig. Diezelfde ervaringsdeskundigen die maar wisten te melden dat dit de laatste heuvel was. Pas na Berg en Dal ging het in een rechte lijn naar Nijmegen. Wat ook nog lastig is, elke keer denk je, dit gebouw ken ik, nu zijn we vlak bij de finish. Niet dus. Mensen met bordjes nog 500 meter, echt niet. Dus uiteindelijk de oogkleppen op en gaan. Wel lekker was het applaus de laatste echte 200 meter. We zijn nog nooit zo diep gegaan. Arjan bijna een heat-stroke, maar gelukkig niet verbrand. Het was hel vandaag. Nog één dag. We nemen het niet te licht op, want het blijft 50 km. Overigens wel een goede tijd van 9 uur en 45 minuten.
