dinsdag 20 juli 2004
De Dag van Elst
Water, water, everywhere and all the boards did shrink
Water, water, everywhere, but not a drop to drink
De eerste dag, de dag van Elst. Slechte nachtrust van alle vier, negen uur in bed als je niet moe bent en dan slapen is geen succes. Vroeg op, 2:45, het begon net een beetje koud te worden in de tent. Werkelijk een helse fietstocht in het donkere bos, bijna zonder licht, startbewijs verliezen, gelukkig lette Arjan op. Door die fietstocht pompte de adrenaline door mijn lichaam en wat het essentieel toch wat rust te nemen, want anders zouden we ons meteen over de kop lopen. Uitgeluid door zeer veel mensen die net terug kwamen van de feesten en dat was toch een hele mooie start. Jammer alleen dat ze slechts ‘We zijn er bijna’ konden inzetten. Over de Waalbrug, spectaculair, zeker en dan in het donker door allerlei kleine dorpjes, die allemaal waren uitgelopen om ons te zien. Af en toe een leuk muziekje, de eerste dorpjes hadden nog afspraken gemaakt over één muziektent per straat en iedereen die maar Goeiemorgen! Riep. Zelf had ik een hele slechte start, de eerste anderhalf uur waren moeilijk, de eerste boterhammen kwamen er zelfs bijna weer uit, maar eenmaal opgegeten kroop ik langzaam uit mijn dal. Zeer veel mensen, temperatuurtje waarbij wij onze fout jasjes nog aan konden houden, maar er was toch het vermoeden van een zonnetje. Helaas, niets bleek minder waar. Na 4,5 uur begon het te spetteren, wat al snel in stevige regenbuien veranderde. En het hield niet op. Het publiek had het minder naar zijn zin, de wandelaars ook, wandelaarshumor is zeer afhankelijk van het weer. Toen in Elst de 40, 30 en 50 km bij elkaar kwamen en dan ook nog allemaal door dat ene zeer natte straatje moest, was de frustratie hoog. Uniek, het publiek klaagde dat de wandelaars achterlangs liepen. Wel natuurlijk de burgemeester van Elst gezoend. Pauzes nemen werd heel lastig, want alles was nat en ik had ook nog te maken met Nelson Mandela, die toch wel heel graag op de trein wilde. Een droge stoel, maar daardoor verloor ik Gus en Arjan uit het oog. Even zitten, toen de dijk, vast heel mooi, maar met wind en regen en heel veel mensen met paraplu’s, wat eventueel inhalen heel moeilijk maakte. Gelukkig niet in de verkeerde brug getrapt en toen de finish. Kapot, maar goede tijd. Negen uur, 50 minuten. Een handkus gegeven aan een heerlijke agente, Gus op TV Gelderland en moe, moe, moe. Het is ondertussen gestopt, en nu wordt het warm. Voor alle volgers nog het volgende bericht. Alle telefoons gaan om 20:00 uit. Oh ja, Eus, Kees, Lot en Douwe, jullie berichtjes kwamen precies op tijd, had net een heel slecht moment. Morgen weer.
Water, water, everywhere, but not a drop to drink
De eerste dag, de dag van Elst. Slechte nachtrust van alle vier, negen uur in bed als je niet moe bent en dan slapen is geen succes. Vroeg op, 2:45, het begon net een beetje koud te worden in de tent. Werkelijk een helse fietstocht in het donkere bos, bijna zonder licht, startbewijs verliezen, gelukkig lette Arjan op. Door die fietstocht pompte de adrenaline door mijn lichaam en wat het essentieel toch wat rust te nemen, want anders zouden we ons meteen over de kop lopen. Uitgeluid door zeer veel mensen die net terug kwamen van de feesten en dat was toch een hele mooie start. Jammer alleen dat ze slechts ‘We zijn er bijna’ konden inzetten. Over de Waalbrug, spectaculair, zeker en dan in het donker door allerlei kleine dorpjes, die allemaal waren uitgelopen om ons te zien. Af en toe een leuk muziekje, de eerste dorpjes hadden nog afspraken gemaakt over één muziektent per straat en iedereen die maar Goeiemorgen! Riep. Zelf had ik een hele slechte start, de eerste anderhalf uur waren moeilijk, de eerste boterhammen kwamen er zelfs bijna weer uit, maar eenmaal opgegeten kroop ik langzaam uit mijn dal. Zeer veel mensen, temperatuurtje waarbij wij onze fout jasjes nog aan konden houden, maar er was toch het vermoeden van een zonnetje. Helaas, niets bleek minder waar. Na 4,5 uur begon het te spetteren, wat al snel in stevige regenbuien veranderde. En het hield niet op. Het publiek had het minder naar zijn zin, de wandelaars ook, wandelaarshumor is zeer afhankelijk van het weer. Toen in Elst de 40, 30 en 50 km bij elkaar kwamen en dan ook nog allemaal door dat ene zeer natte straatje moest, was de frustratie hoog. Uniek, het publiek klaagde dat de wandelaars achterlangs liepen. Wel natuurlijk de burgemeester van Elst gezoend. Pauzes nemen werd heel lastig, want alles was nat en ik had ook nog te maken met Nelson Mandela, die toch wel heel graag op de trein wilde. Een droge stoel, maar daardoor verloor ik Gus en Arjan uit het oog. Even zitten, toen de dijk, vast heel mooi, maar met wind en regen en heel veel mensen met paraplu’s, wat eventueel inhalen heel moeilijk maakte. Gelukkig niet in de verkeerde brug getrapt en toen de finish. Kapot, maar goede tijd. Negen uur, 50 minuten. Een handkus gegeven aan een heerlijke agente, Gus op TV Gelderland en moe, moe, moe. Het is ondertussen gestopt, en nu wordt het warm. Voor alle volgers nog het volgende bericht. Alle telefoons gaan om 20:00 uit. Oh ja, Eus, Kees, Lot en Douwe, jullie berichtjes kwamen precies op tijd, had net een heel slecht moment. Morgen weer.
