maandag 21 juni 2004
Nederland-Tjechië
Nu de rust weer een beetje is teruggekeerd, maar eens terugkijken naar die waanzinnige wedstrijd van zaterdag. Raar gevoel, zo'n fantastische wedstrijd, was echt genieten, maar de verkeerde eindstand. Net geen slagroom op de taart. Daarom maar eens nagedacht over mijn top 5 van voetbalwedstrijden aller tijden.
1. Nederland-Duitsland 2-1, Hamburg, 21 juni 1988
Niet vanwege de revanche en al die blabla die altijd weer naar voren wordt gehaald, maar een waanzinnig mooie wedstrijd waarin Nederland de Duitsers compleet van de mat speelde. Heb de wedstrijd 8 jaar later nog eens in zijn geheel teruggezien met Duits commentaar, opmerking bij de rust:'Die Mannschaft musst in die Zweite Halbseit etwas besseres machen gehen, um es Rijkaard und Koeman noch ein bischen swerich zu machen.' Vraag een betrokkene bij die wedstrijd wat het hoogtepunt was en ze zeggen allemaal het feit dat Beckenbauer (toen teamchef van de Duitsers) de Nederlandse bus binnen ging en tegen de voltallige selectie zei dat Nederland terecht had gewonnen. Dat zie ik Cruijff nog niet doen. Maar daar ben je dan ook Kaiser voor.
2. Duitsland-Frankrijk 3-3 n.v., Sevilla, 8 juli 1982
Met de Nederlandse scheidsrechter Charles Korver, die al in het eerste kwartier een penalty gaf. Frankrijk met het legendarische middenveld, Platini, Hernandez, Giresse en Tigana was veel beter, maar toch ging het weer mis. Wat iedereen vooral herinnert is de gigantische karatesprong van Toni Schumacher op Patrick Battiston, die bewusteloos en twee tanden lichter het veld verliet. Schumacher liep terug naar zijn strafschopgebied, zijn goal stond voor de Franse aanhang en ging doodleuk wat rek- en strekoefeningen doen. Hij kreeg niets! Geen kaart, geen waarschuwing niets. Korver had voordeel gegeven, maar de bal stuiterde net naast de paal. 1-1 na 90 minuten. Frankrijk staat in de verlenging binnen 7 minuten met 3-1 voor, maar Duitsland vecht zich terug tot 3-3 en Schumacher is uiteindelijk de held als hij de zich een penaltykiller toont. Zijn commentaar na afloop:'Ach, ik betaal de kronen wel..'
3. Nederland-Tjechië 2-3, Aveiro, 19 juni 2004
Niemand had hooggespannen verwachtingen van deze wedstrijd. Oranje zou kansloos zijn. Wat een spektakel werd het. Nederland snel op 2-0, maar tactisch bleken de Tjechen ook heel sterk. Een omzetting na 20 minuten, die mede bepalend bleek te zijn. Maar twee ploegen die puur op de aanval speelden, puur om te winnen. Wat een gevecht, wat een slechte scheidsrechter, en wat een schitterende goals. In totaal werd er 38 keer op het doel geschoten. Dat is meer dan Duitsland in de afgelopen 5 grote toernooien bij elkaar. Een discutabele wissel (Robben/Bosvelt) en de verkeerde uitslag, maakte het net niet de mooiste. Op de BBC werd geopperd dat deze wedstrijd op video moet worden uitgebracht en bij alle jeugdopleidingen verplichte kost gaat worden. De Duitsers (Gunter Netzer) hadden het zondag nog over Klassespiel.
4. Argentinië-Engeland, 2-1, Mexico-Stad, 22 juni 1986
De Falkland-oorlog was net geweest, de Britse tabloids hadden het vuurtje aardig aangewakkerd, spandoeken met verwijzingen naar die oorlog werden uit het stadion geweerd. Argentinie was Maradona en tien man, die alles op Maradona moesten spelen. Hij scoorde eerst met 'de hand van god'. Alleen verslaggever Theo Reitsma zag meteen dat het hands was. Maar toen deed Maradona dit. De eerste en enige keer dat ik bij Theo Reitsma iets van emotie hoorde. Ongelooflijk dat twee van zulke historische doelpunten in één wedstrijd gemaakt worden. Maradona ging vrolijk verder en hij, en hij alleen maakte Argentinië wereldkampioen.
5. Dynamo Kiev-Atletico Madrid 3-0, Lyon, 2 mei 1986
Enkele dagen na de kernramp van Tsjernobyl moest Dynamo Kiev aantreden in de finale van de Europa Cup (II). Keek de wedstrijd op de BRT met commentaar van Rik de Sadelaer, die de ramp er telkens bijhaalde. De wedstrijd zelf was een demonstratie van Kiev. Atletico Madrid kreeg alle hoeken van het veld te zien door het 'robotvoetbal' van Kiev, bedacht door Valeri Lobanovski. Zijn filosofie 'Een team dat minder dan 20% fouten maakt, is niet te verslaan.' Sterren van toen, Zavarov, Blochin en Belanov begrepen dit al te goed en bijna het complete team vertrok daarna naar Mexico om voor de Sovjet-Unie aan het WK deel te nemen. En eerst nog Hongarije met 6-0 oprolde, maar door de hitte veel te vroeg ten onder gingen. Allemaal onder de leiding van Valeri Lobanovski, die de bekroning van zijn trainingscarriere aan diggelen zag geschoten door Marco van Basten.
1. Nederland-Duitsland 2-1, Hamburg, 21 juni 1988
Niet vanwege de revanche en al die blabla die altijd weer naar voren wordt gehaald, maar een waanzinnig mooie wedstrijd waarin Nederland de Duitsers compleet van de mat speelde. Heb de wedstrijd 8 jaar later nog eens in zijn geheel teruggezien met Duits commentaar, opmerking bij de rust:'Die Mannschaft musst in die Zweite Halbseit etwas besseres machen gehen, um es Rijkaard und Koeman noch ein bischen swerich zu machen.' Vraag een betrokkene bij die wedstrijd wat het hoogtepunt was en ze zeggen allemaal het feit dat Beckenbauer (toen teamchef van de Duitsers) de Nederlandse bus binnen ging en tegen de voltallige selectie zei dat Nederland terecht had gewonnen. Dat zie ik Cruijff nog niet doen. Maar daar ben je dan ook Kaiser voor.
2. Duitsland-Frankrijk 3-3 n.v., Sevilla, 8 juli 1982
Met de Nederlandse scheidsrechter Charles Korver, die al in het eerste kwartier een penalty gaf. Frankrijk met het legendarische middenveld, Platini, Hernandez, Giresse en Tigana was veel beter, maar toch ging het weer mis. Wat iedereen vooral herinnert is de gigantische karatesprong van Toni Schumacher op Patrick Battiston, die bewusteloos en twee tanden lichter het veld verliet. Schumacher liep terug naar zijn strafschopgebied, zijn goal stond voor de Franse aanhang en ging doodleuk wat rek- en strekoefeningen doen. Hij kreeg niets! Geen kaart, geen waarschuwing niets. Korver had voordeel gegeven, maar de bal stuiterde net naast de paal. 1-1 na 90 minuten. Frankrijk staat in de verlenging binnen 7 minuten met 3-1 voor, maar Duitsland vecht zich terug tot 3-3 en Schumacher is uiteindelijk de held als hij de zich een penaltykiller toont. Zijn commentaar na afloop:'Ach, ik betaal de kronen wel..'
3. Nederland-Tjechië 2-3, Aveiro, 19 juni 2004
Niemand had hooggespannen verwachtingen van deze wedstrijd. Oranje zou kansloos zijn. Wat een spektakel werd het. Nederland snel op 2-0, maar tactisch bleken de Tjechen ook heel sterk. Een omzetting na 20 minuten, die mede bepalend bleek te zijn. Maar twee ploegen die puur op de aanval speelden, puur om te winnen. Wat een gevecht, wat een slechte scheidsrechter, en wat een schitterende goals. In totaal werd er 38 keer op het doel geschoten. Dat is meer dan Duitsland in de afgelopen 5 grote toernooien bij elkaar. Een discutabele wissel (Robben/Bosvelt) en de verkeerde uitslag, maakte het net niet de mooiste. Op de BBC werd geopperd dat deze wedstrijd op video moet worden uitgebracht en bij alle jeugdopleidingen verplichte kost gaat worden. De Duitsers (Gunter Netzer) hadden het zondag nog over Klassespiel.
4. Argentinië-Engeland, 2-1, Mexico-Stad, 22 juni 1986
De Falkland-oorlog was net geweest, de Britse tabloids hadden het vuurtje aardig aangewakkerd, spandoeken met verwijzingen naar die oorlog werden uit het stadion geweerd. Argentinie was Maradona en tien man, die alles op Maradona moesten spelen. Hij scoorde eerst met 'de hand van god'. Alleen verslaggever Theo Reitsma zag meteen dat het hands was. Maar toen deed Maradona dit. De eerste en enige keer dat ik bij Theo Reitsma iets van emotie hoorde. Ongelooflijk dat twee van zulke historische doelpunten in één wedstrijd gemaakt worden. Maradona ging vrolijk verder en hij, en hij alleen maakte Argentinië wereldkampioen.
5. Dynamo Kiev-Atletico Madrid 3-0, Lyon, 2 mei 1986
Enkele dagen na de kernramp van Tsjernobyl moest Dynamo Kiev aantreden in de finale van de Europa Cup (II). Keek de wedstrijd op de BRT met commentaar van Rik de Sadelaer, die de ramp er telkens bijhaalde. De wedstrijd zelf was een demonstratie van Kiev. Atletico Madrid kreeg alle hoeken van het veld te zien door het 'robotvoetbal' van Kiev, bedacht door Valeri Lobanovski. Zijn filosofie 'Een team dat minder dan 20% fouten maakt, is niet te verslaan.' Sterren van toen, Zavarov, Blochin en Belanov begrepen dit al te goed en bijna het complete team vertrok daarna naar Mexico om voor de Sovjet-Unie aan het WK deel te nemen. En eerst nog Hongarije met 6-0 oprolde, maar door de hitte veel te vroeg ten onder gingen. Allemaal onder de leiding van Valeri Lobanovski, die de bekroning van zijn trainingscarriere aan diggelen zag geschoten door Marco van Basten.
