zondag 27 juni 2004
Het project (VII) Generale repetitie
Afgelopen vrijdag en zaterdag de generale repetitie. De Tweedaagse van Amersfoort. Gus kon met grote moeite zijn pasgeboren dochter twee dagen missen, maar hij ging mee. Portugal en Engeland maakten er ook nog een latertje van, dus ideaal was de voorbereiding niet. Bij de start bleek dat er aardig doorgestapt moest worden, want de start was om 07:00 en voor 17:30 binnen zijn. Met een gemiddelde van 5 km/h is er dan maar een half uurtje speling. Met die gedachte werd gestart. Eerst een rondje door Amersfoort, al heel snel de Laan 1914. En die was vals plat, heel lang en uiteindelijk dus ook een heel stuk omhoog. Lekker begin. Verder door Amersfoort, langs de hockeyvereniging, waar we twee jaar geleden het legendarische Bijzonder Natte Nachten Toernooi 2002 hebben gespeeld, dus dat was toch wel even een traantje wegpinken. Daarna werd Amersfoort verlaten en aangezien ik werkelijk geen idee had waar we zaten, maar gewoon de pijlen gevolgd.
De angst voor te laat binnenkomen en het lopen in een groep had tot gevolg dat we de eerste 21 km in 3,5 uur aflegden. En dat is wel heel snel. Bij deze rustplek nog een klein stukje nostalgie en doorlopen. Het weer werd slechter en toen we in de bossen rond Soest en Soesterberg aankwamen kwam het water met bakken uit de hemel, wat ook niet echt prettig was voor de paden waarop gelopen werd. In de bossen weinig last van de regen, maar bij het oversteken van spoorlijnen, en die liggen er nogal veel rond Amersfoort gingen de hemelsluizen helemaal open. Dus natte kleren, die daardoor zwaarder werden en wat het lopen moeilijker maakt. De routes van de 30, 40 en 50 km splitsten zich heel vaak, waardoor er ook lange stukken met weinig andere wandelaars moest worden gelopen. Elk viaduct over de A28 werd meegepakt, maar de absolute killer was de Utrechtse Weg, lang, recht en saai. Langsrazende auto's maakten de boel ook niet vrolijker. Dan de bocht om 200m en het hele stuk weer terug. Afzien, afzien maar toch de gehele tocht in 9 uur volbracht. De snelle start was achteraf niet verstandig.
Snel naar mijn zus, waar we konden overnachten. Erg gezellig waren we niet, meteen liggen met de benen omhoog. Heerlijke barbecue en gelukkig waren Griekenland en Frankrijk wel in 90 minuten klaar. Dus twee uur meer slaap. Hoe zouden wij herstellen?
De volgende ochtend voelden wij ons best fit. Geen spierpijn, alleen stijf. Goed hersteld dus, dat was een meevaller. Mooi weer, dus korte broek. Rustig gestart, langzaam op temperatuur komen. De eerste paden waren erg smal en door een ondoordringbaar bos langs de A28. Toen schoot er kramp in mijn linkerbeen, maar na de beklimming van een zandheuveltje was die opeens verdwenen. Wel voelden de voeten vermoeid aan, verder weinig last van de benen. Het mooie weer was prettig om te lopen, nu wel kuiten, nek, knieholten ingesmeerd, helaas vonden de fietsers het ook een mooie dag. En elke keer opzij stappen is erg vermoeiend. Bij Gus (en ook wel bij mij) was de man met de hamer al langs gekomen en telde er nog maar één ding, de finish. Verstand op nul, en gaan. De volgende 12 kilometer werden in twee uur afgelegd, op een route die alleen maar bos kende. In de Randstad zie je aan de rand van het bos altijd wel iets van bebouwing, maar daar niet. Maarn, Woudenberg, en daar in de buurt, bos, bos, bos. Beter was wel, dat de 50 km nu maar één aparte lus maakte waardoor de verschillende routes redelijk snel weer bij elkaar kwamen. Dat loopt toch prettiger. Om het uur hielden wij pauze, om de voeten te ontzien (voor zover mogelijk). Verder door bos en bos (als je je ooit van een lijk moet ontdoen, deze bossen zijn ideaal) en opeens sta je in een wijk van Amersfoort. De laatste pauze voor het laatste uur. Opeens nog maar drie straten en toen de finish! Gelopen tijd, 8 uur en 20 minuten! Waarschijnlijk toch iets minder dan 50 km gelopen, maar we hebben het gehaald. Mooie medaille, lekker harinkje na afloop en een enorme trek in cola. Helaas was er bij de finish alleen Pepsi, dus onderweg nog maar een blikje echte cola gescoord. En wat een heerlijke cola was dat!
De komende weken de puntjes op de spreekwoordelijke i zetten. Mijn in Jos we Trust weinig gebruikt (eigenlijk helemaal niet, zeker niet de tweede dag, want alles was gericht op lopen en heb er eigenlijk helemaal niet maar aan gedacht. In Nijmegen geen last van fietsers en hopenlijk iets meer publiek. Leermomenten: smeren helpt, vooral licht voedsel, de tweede dag veel moeite met eten, maar gelukkig geen hongerram gekregen, drinken, drinken, drinken, 50 km blijft een heel eind. En Amersfoort ligt midden in de bossen.
Fenna en Lambert, bedankt voor de goede zorgen en de perfecte timing van het telefoontje. Nog minder dan een maand!
De angst voor te laat binnenkomen en het lopen in een groep had tot gevolg dat we de eerste 21 km in 3,5 uur aflegden. En dat is wel heel snel. Bij deze rustplek nog een klein stukje nostalgie en doorlopen. Het weer werd slechter en toen we in de bossen rond Soest en Soesterberg aankwamen kwam het water met bakken uit de hemel, wat ook niet echt prettig was voor de paden waarop gelopen werd. In de bossen weinig last van de regen, maar bij het oversteken van spoorlijnen, en die liggen er nogal veel rond Amersfoort gingen de hemelsluizen helemaal open. Dus natte kleren, die daardoor zwaarder werden en wat het lopen moeilijker maakt. De routes van de 30, 40 en 50 km splitsten zich heel vaak, waardoor er ook lange stukken met weinig andere wandelaars moest worden gelopen. Elk viaduct over de A28 werd meegepakt, maar de absolute killer was de Utrechtse Weg, lang, recht en saai. Langsrazende auto's maakten de boel ook niet vrolijker. Dan de bocht om 200m en het hele stuk weer terug. Afzien, afzien maar toch de gehele tocht in 9 uur volbracht. De snelle start was achteraf niet verstandig.
Snel naar mijn zus, waar we konden overnachten. Erg gezellig waren we niet, meteen liggen met de benen omhoog. Heerlijke barbecue en gelukkig waren Griekenland en Frankrijk wel in 90 minuten klaar. Dus twee uur meer slaap. Hoe zouden wij herstellen?
De volgende ochtend voelden wij ons best fit. Geen spierpijn, alleen stijf. Goed hersteld dus, dat was een meevaller. Mooi weer, dus korte broek. Rustig gestart, langzaam op temperatuur komen. De eerste paden waren erg smal en door een ondoordringbaar bos langs de A28. Toen schoot er kramp in mijn linkerbeen, maar na de beklimming van een zandheuveltje was die opeens verdwenen. Wel voelden de voeten vermoeid aan, verder weinig last van de benen. Het mooie weer was prettig om te lopen, nu wel kuiten, nek, knieholten ingesmeerd, helaas vonden de fietsers het ook een mooie dag. En elke keer opzij stappen is erg vermoeiend. Bij Gus (en ook wel bij mij) was de man met de hamer al langs gekomen en telde er nog maar één ding, de finish. Verstand op nul, en gaan. De volgende 12 kilometer werden in twee uur afgelegd, op een route die alleen maar bos kende. In de Randstad zie je aan de rand van het bos altijd wel iets van bebouwing, maar daar niet. Maarn, Woudenberg, en daar in de buurt, bos, bos, bos. Beter was wel, dat de 50 km nu maar één aparte lus maakte waardoor de verschillende routes redelijk snel weer bij elkaar kwamen. Dat loopt toch prettiger. Om het uur hielden wij pauze, om de voeten te ontzien (voor zover mogelijk). Verder door bos en bos (als je je ooit van een lijk moet ontdoen, deze bossen zijn ideaal) en opeens sta je in een wijk van Amersfoort. De laatste pauze voor het laatste uur. Opeens nog maar drie straten en toen de finish! Gelopen tijd, 8 uur en 20 minuten! Waarschijnlijk toch iets minder dan 50 km gelopen, maar we hebben het gehaald. Mooie medaille, lekker harinkje na afloop en een enorme trek in cola. Helaas was er bij de finish alleen Pepsi, dus onderweg nog maar een blikje echte cola gescoord. En wat een heerlijke cola was dat!
De komende weken de puntjes op de spreekwoordelijke i zetten. Mijn in Jos we Trust weinig gebruikt (eigenlijk helemaal niet, zeker niet de tweede dag, want alles was gericht op lopen en heb er eigenlijk helemaal niet maar aan gedacht. In Nijmegen geen last van fietsers en hopenlijk iets meer publiek. Leermomenten: smeren helpt, vooral licht voedsel, de tweede dag veel moeite met eten, maar gelukkig geen hongerram gekregen, drinken, drinken, drinken, 50 km blijft een heel eind. En Amersfoort ligt midden in de bossen.
Fenna en Lambert, bedankt voor de goede zorgen en de perfecte timing van het telefoontje. Nog minder dan een maand!
