zondag 15 februari 2004
Marco Pantani
Vlak voor het slapen gaan nog een schokkend bericht. Marco Pantani overleden. Dood gevonden in een appartement in Rimini. Pantani, El Elifanti en later El Pirati. Vermoedelijk zelfmoord. Ten onder gegaan aan de stress van een groot kampioen die niet meer op zijn top kan komen. Opgejaagd door de Italiaanse justitie en de grote verwachtingen van de Italiaanse wielerfans. De laatste jaren was hij depressief en ging hij klinieken langs om te genezen. Hij had drankproblemen en was vooral heel eenzaam.
Pantani, een van de beste klimmers ooit (de beste klimmer ooit was natuurlijk Frederico Bahamontes, de Adelaar van Toledo.) Nog steeds houder van het record op Alpe D'Huez. In 26 minuten de beklimming van de 21 bochten. Winnaar van de Tour en de Giro in 1998. Maar ook, een paar verschrikkelijke ongelukken, lange revalidaties en de geur van doping die om hem heen hing. Een te hoge hematocrietwaarde zorgde ervoor dat hij een dag voor het einde van de Giro werd gezet, als leider zelfs. Zijn mooiste overwinning was op Les Deux Alpes, waar hij Jan Ullrich in de regen en de sneeuw op 9 minuten reed. In Italie zagen ze hem als de nieuwe Fausto Coppi, de grootste renner en legende die Italie ooit voortbracht. En dat is een druk die onmenselijk groot is. Het moet nog blijken, maar waarschijnlijk is Pantani aan deze druk bezweken. Ik heb hem zelf een keer gezien, in Groningen in 2002 tijdens de proloog van de Giro. Wat hij toen liet zien was al niet echt overtuigend (hij verloor ongeveer 2 minuten in de proloog) en een paar etappes later stapte hij af.
Maar vooral is het triest, triest en zonde....Ciao Marco et Saluti
(Marco Pantani 13 01 1970-14 02 2004)
