zondag 22 februari 2004
Het Project (VII)
Gisteren weer een belangrijke training. Ongeveer dertig kilometer op geaccidenteerd terrein. Gus had deze route uitgekozen, zeer gevarieerd dus. Arjan en Tristan wandelden voor het eerst mee en Erwin Krol had zeer mooi weer beloofd, we hadden er zin in. Wel een koude wind maar eerst nog wel een zonnetje. De start bij TNO, karakteristiek gebouw naast de landscheidingsweg, nu eindelijk van dichtbij gezien. Nieuwe sloffen strak gestrikt door senior veterstrikker Gus, dus daar kon het niet aan liggen.
Het eerste stuk was inderdaad zeer geaccidenteerd, mijn nieuwe sloffen moesten meteen vol aan de bak. Heuvel op, heuvel af, asfalt, zand, schelpen en tussenvormen daarvan. Zo in de middle of nowhere, dan weer tussen de joggers, wandelaars etc. Hier kan je ongeveer zien wat het uitzicht was, helaas niet het reuzekonijn wat volgens de legende rondscharrelt in deze duinen. Wel zijn schuilplaats gezien.
Na de Wassenaarse slag werd de wereld compleet anders. Richting N44 kwamen we toch meer te weten van de opmerkelijke wereld van Wassenaar. Let wel, een tweebaans(!) fietspad met middenberm. Langs Duinrell en een klein foutje, dus een extra rondje Oud-Wassenaar.
Langs het Raadhuis, daar waar Gus en Petra zijn getrouwd
en dan de Landgoederenroute. En toen waren er grote huizen, hele grote huizen en gigantische huizen! Dan nog een stukje mentale training, over de Buurtweg. Antwoord op de vraag, bestaat Hockeyclub VCL eigenlijk nog? Niet dus, evenals alle vage voetbalclubs die op je tegenkwam op weg naar VCL. Er komt daar een golfbaan. Via de manege, 'Jullie zijn helden, want jullie zijn niet bang voor de paarden......Nee, maar wel voor jou!' naar het ecoduct:
Een kunstwerk over een weg of spoorlijn heen dat dient als ecologische verbinding tussen leefgebieden van planten en dieren die door deze barriére van elkaar gescheiden zijn. Maar er reden ook brommers overheen. Weer om TNO heen naar start/finish. 4:36:39 gelopen. En eigenlijk iets te lang mijn wandelschoenen aangehouden.
Wat verder nog opviel. Wassenaar is pancake capital of the Netherlands. Overal pannenkoek(en)huisjes. Volgende week 35 km.
Het eerste stuk was inderdaad zeer geaccidenteerd, mijn nieuwe sloffen moesten meteen vol aan de bak. Heuvel op, heuvel af, asfalt, zand, schelpen en tussenvormen daarvan. Zo in de middle of nowhere, dan weer tussen de joggers, wandelaars etc. Hier kan je ongeveer zien wat het uitzicht was, helaas niet het reuzekonijn wat volgens de legende rondscharrelt in deze duinen. Wel zijn schuilplaats gezien.
Na de Wassenaarse slag werd de wereld compleet anders. Richting N44 kwamen we toch meer te weten van de opmerkelijke wereld van Wassenaar. Let wel, een tweebaans(!) fietspad met middenberm. Langs Duinrell en een klein foutje, dus een extra rondje Oud-Wassenaar.
Langs het Raadhuis, daar waar Gus en Petra zijn getrouwd
en dan de Landgoederenroute. En toen waren er grote huizen, hele grote huizen en gigantische huizen! Dan nog een stukje mentale training, over de Buurtweg. Antwoord op de vraag, bestaat Hockeyclub VCL eigenlijk nog? Niet dus, evenals alle vage voetbalclubs die op je tegenkwam op weg naar VCL. Er komt daar een golfbaan. Via de manege, 'Jullie zijn helden, want jullie zijn niet bang voor de paarden......Nee, maar wel voor jou!' naar het ecoduct:
Een kunstwerk over een weg of spoorlijn heen dat dient als ecologische verbinding tussen leefgebieden van planten en dieren die door deze barriére van elkaar gescheiden zijn. Maar er reden ook brommers overheen. Weer om TNO heen naar start/finish. 4:36:39 gelopen. En eigenlijk iets te lang mijn wandelschoenen aangehouden.
Wat verder nog opviel. Wassenaar is pancake capital of the Netherlands. Overal pannenkoek(en)huisjes. Volgende week 35 km.
