zaterdag 7 februari 2004
Het Project (IV)
Voor het eerst op zaterdag, maar dat maakt eigenlijk niet uit. Weer een Vierdaagse-training. 20 km en een mooie route uitgezocht. Hoogmade, Wijde AA en weer terug. 's Ochtends zag het weer er nog al ruig uit en op de radio werd hagel, zware windstoten, onweer en voor de avond een zware storm voorspeld. (Mooie tangconstructie) Maar op de site van de Vierdaagse wordt gezegd: 'Trainen onder alle omstandigheden.' Dus regenjas uit de kast, regenbroek en allerlei andere voorzorgsmaatregelen. Na overleg werd besloten om eerst tegen de wind in te wandelen, dus richting Voorhout.
Nog geen kwartier onderweg en de zon begon te schijnen. De wind bleef, maar het werd mooi weer. Een scherpe zon en geen zonnebril. Dat was toch pittig. Na twee uur een pauze in een opmerkelijke eetgelegenheid, Steakhouse Massada. Volgens mij was het gewoon shoarmatent, maar het interieur was heel raar. Alsof het ontworpen was door een chinees die ook nog 20 jaar in Duitsland heeft gewoond. Maar goed, wel weer een fotoshoot, volgens mij werden er schilderijen op de gevoelige plaat gelegd. De terugweg windje mee, een hond (Wibi) met een zeer fraai baasje en verder weinig bijzonderheden. Mark merkte op een moment terecht op dat het nu toch echt meer op een training ging lijken en ook mijn lichaam was al aardig aan het protesteren. Toch de tocht volbracht en na een halfuurtje schaatsen (op tv) met de benen omhoog was alleen de stijfheid nog over. Belangrijkste les van vandaag. Meer drinken tijdens het lopen, want ik heb nu al de hele tijd een enorme dorst.
Nog geen kwartier onderweg en de zon begon te schijnen. De wind bleef, maar het werd mooi weer. Een scherpe zon en geen zonnebril. Dat was toch pittig. Na twee uur een pauze in een opmerkelijke eetgelegenheid, Steakhouse Massada. Volgens mij was het gewoon shoarmatent, maar het interieur was heel raar. Alsof het ontworpen was door een chinees die ook nog 20 jaar in Duitsland heeft gewoond. Maar goed, wel weer een fotoshoot, volgens mij werden er schilderijen op de gevoelige plaat gelegd. De terugweg windje mee, een hond (Wibi) met een zeer fraai baasje en verder weinig bijzonderheden. Mark merkte op een moment terecht op dat het nu toch echt meer op een training ging lijken en ook mijn lichaam was al aardig aan het protesteren. Toch de tocht volbracht en na een halfuurtje schaatsen (op tv) met de benen omhoog was alleen de stijfheid nog over. Belangrijkste les van vandaag. Meer drinken tijdens het lopen, want ik heb nu al de hele tijd een enorme dorst.
